Bardzo dobra książka.

Bardzo dobra książka.

Ta książka budzi we mnie ambiwalentne odczucia. Podczas lektury chwilami mnie zachwycała, a chwilami - coś było nie tak. Te zachwyty to przede wszystkim wspaniałe opisy miejsc, malarskie obrazy przyrody i jeszcze lepsze miast: Babelu czy Kiszu. Jest w nich cudowny artyzm, są soczyste wizje i metafory, które naprawdę trafiły do mojej wyobraźni. A jednocześnie mam wrażenie, że książce brakuje spoiwa. Historia jest ciekawa, pomysłowa, ale główny bohater, choć nie schodzi z kart ani na chwilę, jakoś do mnie nie trafia. Niby naturalny, a jakiś papierowy. Niby piękny, mężny i prawy, a trochę świnia.
I na koniec jeszcze jeden zarzut, najpoważniejszy: nie mam na to dowodów, bo Schmitt pisze za dobrze, żeby dać się złapać na zbyt wyraźnej inspiracji, ale nie mogę otrząsnąć się z przekonania, że w którymś momencie jego za bardzo ulubioną książką stała się "Czarodziejka z Florencji" Salmana Rushdi`ego. I co z tego, że "Czarodziejka" ma na tym portalu znacznie niższą ocenę? Według mnie to kompletne nieporozumienie. Bije na głowę "Bramę do nieba" - rozmachem historii, spójnością narracji, wiarygodnością bohaterów, którzy, w odróżnieniu od Noama, są żywi. Siłą emocji, jakie wywołuje. I - choć to moja osobista opinia - ewidentnie stała się dla Schmitta wzorcową matrycą.

Ta książka budzi we mnie ambiwalentne odczucia. Podczas lektury chwilami mnie zachwycała, a chwilami - coś było nie tak. Te zachwyty to przede wszystkim wspaniałe opisy miejsc, malarskie obrazy przyrody i jeszcze lepsze miast: Babelu czy Kiszu. Jest w nich cudowny artyzm, są soczyste wizje i metafory, które naprawdę trafiły do mojej wyobraźni. A jednocześnie mam wrażenie,...

Sama nie wiem, co myśleć o drugiej części.
Pierwsza wydała mi się absolutnie spektakularna i zaskakująca! Z niecierpliwością czekałam na jej kontynuację, która pozostawiła pewien niedosyt.

Bardzo dużo erotycznych fantazji, miejscami pojawiają się wulgaryzmy i niektóre postaci wydawały mi się nieco "współcześnie" ucharakteryzowane co budziło pewien dysonans.

Niemniej lekturę czyta się jednym tchem, uwielbiam przypisy i wszelkie "ciekawostki" oraz odniesienia do wydarzeń historycznych.

Sama nie wiem, co myśleć o drugiej części.
Pierwsza wydała mi się absolutnie spektakularna i zaskakująca! Z niecierpliwością czekałam na jej kontynuację, która pozostawiła pewien niedosyt.

Bardzo dużo erotycznych fantazji, miejscami pojawiają się wulgaryzmy i niektóre postaci wydawały mi się nieco "współcześnie" ucharakteryzowane co budziło pewien dysonans.

Niemniej...

Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Filozoficzno, historyczno fabularna, bajkowa opowieść o nieśmiertelnej parze, która przez iwy wydarzeń zostaje rozdzielana i łączona na nowo. Trochę romansu, ale zdecydowanie bardziej podobały mi się te opisy relacji przyjacielskich. Bo miłosne wydawały mi się jednak wydumane. Najbardziej cenie jednak ja za przypisy i tłumaczenie nam niektórych zagadek. Dla osób interesujących się historią świata, ale niezbyt lubiących mdłe czysto naukowe przedstawienie dziejów - strzał w dziesiątkę.

Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Filozoficzno, historyczno fabularna, bajkowa opowieść o nieśmiertelnej parze, która przez iwy wydarzeń zostaje rozdzielana i łączona na nowo. Trochę romansu, ale zdecydowanie bardziej podobały mi się te opisy relacji przyjacielskich. Bo miłosne wydawały mi się jednak wydumane. Najbardziej cenie jednak ja za przypisy i tłumaczenie...

Z ogromną chęcią przystąpiłam do lektury drugiego tomu serii "Podróż przez czas". Tym razem autor bierze na tapet wieżę Babel i interpretuje według własnego uznania możliwy bieg zdarzeń związanych z jej budową. Mimo ponad rocznej przerwy szybko odnalazłam się w kontynuacji losów Noama i Nury. Schmitt bardzo sprawnie przypomina co było i płynnie przechodzi do tego co będzie. Odniosłam wrażenie, że ta część jest nieco bardziej statyczna od poprzedniej. Przez to, że fabuła nie obfituje w zdarzenia nie mogę powiedzieć bym czytała tytuł z zapartym tchem. Były momenty, gdy czułam zmęczenie kluczeniem wokół tego samego tematu. Niby mamy tu barwne postacie, ale czasami brak temu wszystkiemu ikry znanej z pierwszego tomu. Autor za to nadrabia to wszystko pięknym językiem i żywymi opisami miejsc. "Brama do nieba" to historia nieśmiertelnej miłości, po części także historyczna. Wiele tu także wątków religijnych. Nie przepadam za piórem autora, ale w tym cyklu odnajduję się świetnie i jeśli ktoś lubi takie niespieszne opowieści to polecam ten tytuł.

Z ogromną chęcią przystąpiłam do lektury drugiego tomu serii "Podróż przez czas". Tym razem autor bierze na tapet wieżę Babel i interpretuje według własnego uznania możliwy bieg zdarzeń związanych z jej budową. Mimo ponad rocznej przerwy szybko odnalazłam się w kontynuacji losów Noama i Nury. Schmitt bardzo sprawnie przypomina co było i płynnie przechodzi do tego co będzie....

Autor funduje nam piękną podróż do niesłychanego miejsca, do historii znanej nam z Biblii, a tu opowiedzianej w zaskakujący sposób ze współczesnej perspektywy. Książka fascynująca i wciągająca, nie pozostawia nas obojętnymi. Jeszcze ta oszałamiająca miłość, napędzająca głównego bohatera do poszukiwania ukochanej. Już czekam na kolejny tom.

Autor funduje nam piękną podróż do niesłychanego miejsca, do historii znanej nam z Biblii, a tu opowiedzianej w zaskakujący sposób ze współczesnej perspektywy. Książka fascynująca i wciągająca, nie pozostawia nas obojętnymi. Jeszcze ta oszałamiająca miłość, napędzająca głównego bohatera do poszukiwania ukochanej. Już czekam na kolejny tom.

Drugi tom nosi tytuł „Brama do nieba”. Główny bohater Noam, którego poznaliście już w pierwszym tomie, rozpoczyna nowe życie w kolejnej epoce, w której osady ludzkie stają się coraz bardziej rozbudowane, rozwija się handel oraz pismo. Po ostatniej śmierci, budzi się przy opiece swojej ukochanej Nury, która po kilkunastu tygodniach zostaje porwana. Noam przez kolejne lata poszukuje swej lubej, trafiając do miasta Babel, gdzie król Nimrod buduje Wieże Babel. Jak zapewne wiecie z biblijnych legend Wieża Babel jest uznawana za przejaw pychy ludzkiej, co również zostało świetnie ukazane w powieści. W między czasie pojawiają się wątki kolejnych biblijnych postaci, mianowicie Abrahama oraz Sary, prowadzących koczowniczy tryb życia i starających się o potomka. Autor ukazał przekrój społeczeństwa, od tych rządzących społecznością, po doradców króla, przez uzdrowicieli, zwykłych ludzi i niewolników.

Drugi tom powieści jest również bardzo ciekawy pod względem ukazania biblijnych legend, połączonych z fantastyką. Drugim istotnym wątkiem jest historia miłości Noama i Nury, miłości która jest w stanie przetrwać dosłownie wieki, pomimo różnych niedogodnych wydarzeń.

Na uwagę zasługuje fakt, że bardzo cenne są przypisy, które odnoszą się do historii i legend.

Drugi tom powieści swoją premierę miał w październiku 2023 roku, czekam na III tom, zastanawiając się, do jakiego świata tym razem trafi Noam z Nurą.

Drugi tom nosi tytuł „Brama do nieba”. Główny bohater Noam, którego poznaliście już w pierwszym tomie, rozpoczyna nowe życie w kolejnej epoce, w której osady ludzkie stają się coraz bardziej rozbudowane, rozwija się handel oraz pismo. Po ostatniej śmierci, budzi się przy opiece swojej ukochanej Nury, która po kilkunastu tygodniach zostaje porwana. Noam przez kolejne lata...

„Przyszłość wciąż jest otwartym placem budowy”

Nie przez przypadek na okładce książki „Brama do nieba” widać grafikę przedstawiającą fragment dzieła Pietera Bruegela „Wieża Babel”, gdyż drugi tom serii „Podróże w czasie” zabiera nas w czasy, gdy król Nimrod zażyczył sobie zbudowania wieży tak wysokiej, by sięgała nieba, a my znamy tę budowlę jako Wieżę Babel, symbol ludzkiej pychy.

W prologu od razu wkraczamy w akcję, gdy Noam ucieka przed terrorystami, którzy chcą zagrozić światu. Udaje mu się dotrzeć do Bejrutu. Ta część dzieje się współcześnie i poznajemy te wydarzenia stopniowo, na koniec każdej z czterech części, z jakich składa się druga część serii „Podróż przez czas”. Już w pierwszej części dowiedzieliśmy się, że Noam w swoim najnowszym wcieleniu pojawia się w czasach nam współczesnych i postanawia spisać wszystko, co pamięta, sięgając swoimi wspomnieniami do początków naszej cywilizacji.

8000 lat temu nad brzegiem Jeziora, które stało się Morzem urodził się Noam, który był zwykłym człowiekiem mieszkającym w swojej wiosce. Jednak pewnego dnia stało się coś, że całkowicie odmieniło jego życie. Pierwsze ważne wydarzenie wiąże się z pojawieniem się Nury, która na zawsze zajęła jego serce. Drugi zwrot w jego życiu to dar nieśmiertelności, wskutek uderzenia pioruna, jakie miało miejsce pewnego dnia. Wówczas jeszcze nie wiedział, że taką umiejętność posiadł.

Teraz, gdy budzi się w pewnej jaskini koło wodospadu, uświadamia sobie, że żyje, mimo iż pamięta jak umierał. A do tego opiekuje się nim ukochana Nura, która także otrzymała taki dar jak on. I tak ich życie toczy się od jednego wieku do drugiego przez tysiąclecia. Tym razem także nie jest dane im być ze sobą cały czas, gdyż pewnego dnia Nura zostaje porwana, a on zaczyna jej szukać przeżywając różne przygody i napotykając przeszkody, które utrudniają mu spotkanie z ukochaną. Natomiast doświadcza wielu sytuacji docierając w różne rejony Mezopotamii, a przy tym autor rysuje przed nami obraz świata, jaki wówczas istniał i jak mógł wyglądać. To wszystko okraszone jest barwnym słownictwem, czasami nieco frywolnym, naznaczonym erotyzmem, ale też ukazującym ludzkie przywary, jakie są zawsze obecne, bez względu na czas.

„Brama do nieba” utrzymana jest w podobnym stylu jak poprzedni tom, w którym autor w specyficzny sposób opowiada nam o dziejach ludzkości. To, czego mi brakuje zarówno w tej części, jak i w poprzednich, to dynamiki, gdyż wydarzenia są jakby rozciągnięte, wypełnione wprawdzie odpowiednio dobranym słownictwem, ale nieco momentami jest monotonnie, więc trudno mi było szybko przez nią przebrnąć.

To niewątpliwie gigantyczne przedsięwzięcie związane z przedstawieniem dziejów naszej Ziemi i jej bardziej i mniej znanych historycznych wydarzeń, którą pan Éric-Emmanuel Schmitt podjął się dokonać. Jest zwieńczeniem jego trzydziestu lat pracy, którą z pewnością, można nazwać mianem dzieła życia. Przypisy u dołu strony uzupełniają fabułę o wiedzę zaczerpniętą z dostępnych źródeł, ale też z mitów i biblijnych legend. Świadczą one o tym, że autor doskonale przygotował się do napisania swojego dzieła, które ma liczyć aż osiem tomów. Doceniam ogromnie pracę, jaką włożył w przygotowaniu swego projektu, ale od razu zaznaczam, że nie jest to lektura prosta i lekka. Nie mniej w oryginalny sposób, z nutką fantastyki ukazująca nam to, czego nie znajdziemy w żadnych podręcznikach.

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Znak

„Przyszłość wciąż jest otwartym placem budowy”

Nie przez przypadek na okładce książki „Brama do nieba” widać grafikę przedstawiającą fragment dzieła Pietera Bruegela „Wieża Babel”, gdyż drugi tom serii „Podróże w czasie” zabiera nas w czasy, gdy król Nimrod zażyczył sobie zbudowania wieży tak wysokiej, by sięgała nieba, a my znamy tę budowlę jako Wieżę Babel, symbol...

Ksiazka jest ok. Ale łatwiej będzie się czekało na kolejną część niż po pierwszej części z serii. Wiało czasami nudą. Było dość monotematycznie. Często bez sensu. Zdecydowanie mniej wypieków na twarzy niż podczas czytania pierwszej książki. A wątek Tribora - rozczarowujący. Chyba że jakoś fajnie to się rozwinie w kolejnych częściach. Te złote postaci na okładce zabrały jej urok. Spłyciły ją. Gdybym nie znała autora ani pierwszej części, pewnie po trzecią część bym nie sięgnęła.

Ksiazka jest ok. Ale łatwiej będzie się czekało na kolejną część niż po pierwszej części z serii. Wiało czasami nudą. Było dość monotematycznie. Często bez sensu. Zdecydowanie mniej wypieków na twarzy niż podczas czytania pierwszej książki. A wątek Tribora - rozczarowujący. Chyba że jakoś fajnie to się rozwinie w kolejnych częściach. Te złote postaci na okładce zabrały jej...

Baśniowe opisy wyprawy do Babla i Kiszu oszołamiają przepychem, barwą scen, charakterów, zapachów. Biblijne postaci i wydarzenia zaadoptowano na potrzeby opowieści-Budowa wieży Babel, Abraham i Sara. Jednak za przebogatą historią kryją się a także Noam, Nura i Derek...Autor zgrabnie gra emocjami czytelników przeplatając ich losy. Wydawało by się, że zostajemy z niedosytem...Zastanawia mnie czy nie jest to jednak przesyt (w kontekście kontynuacji serii do 8 tomów).Czy w tym romansie jeszcze coś może zaskoczyć? Czy kochankowie będę wciąż dwiema odrębnymi planetami kręcącymi się wokół? W tle zaś Derek jako okrutny władca taki bądź inny..

Baśniowe opisy wyprawy do Babla i Kiszu oszołamiają przepychem, barwą scen, charakterów, zapachów. Biblijne postaci i wydarzenia zaadoptowano na potrzeby opowieści-Budowa wieży Babel, Abraham i Sara. Jednak za przebogatą historią kryją się a także Noam, Nura i Derek...Autor zgrabnie gra emocjami czytelników przeplatając ich losy. Wydawało by się, że zostajemy z...