Z historią jestem na bakier, to fakt. Owszem, interesuję się latami wojennymi XX wieku, uważam też, że każdy Polak powinien wiedzieć co nieco o realiach okupowanej Polski, jednak jeśli chodzi o to, co było przed 1939 rokiem - wiem niewiele. Dlatego uwielbiam sięgać po powieści, których akcja dzieje się w odległych czasach. I chociaż w dużej mierze jest to fikcja literacka, jestem ciekawa, jak żyło się ludziom, kiedy nie było samochodów, pralek i drapaczy chmur.

Diana Gabaldon swoją powieścią sprawiła mi ogromną niespodziankę, ponieważ "Obca" okazała się fantastyczną przygodą, od której nie mogłam się oderwać, ani na minutę. Towarzyszyła mi nieodłącznie przez dwa dnia, od rana do wieczora, przy każdym posiłku i przy każdej czynności. Historia stworzona przez autorkę pochłonęła mnie na tyle, iż nie mogę doczekać się, kiedy w moje ręce trafi kolejny tom. Wierzę, że kontynuacja będzie równie wspaniała, a ja pokocham całą serię jak pierwszy tom.

Claire Randall wraz z mężem przybyła do Szkocji na wakacje. Obydwoje służyli w czasie II wojny światowej i dopiero teraz mogą odpocząć i rozpocząć życie na nowo, jako małżeństwo. Niestety, para zostaje rozdzielona, kiedy to Claire przenosi się do osiemnastowiecznej Szkocji. Dziewczyna znalazła się w środku bitwy między oddziałem angielskich żołnierzy, a Szkotami, a tym samym w wielkim niebezpieczeństwie. Czy uda jej się odnaleźć drogę powrotną do ukochanego męża?

Nie przypominam sobie, abym wcześniej czytała powieść o podróżowaniu w czasie. Jest to ciekawy wątek, ponieważ wiele razy zastanawiałam się, jakby to było... Jednak razem z Claire mogłam przeżyć niesamowitą przygodę, pełną niebezpieczeństw, ale i przyjemności. Polubiłam się z główną bohaterką i kibicowałam jej przez całą powieść. Jest ona kobietą silną, która do samego końca walczy o swoją miłość. Nie poddaje się nawet wtedy, kiedy zimno przeszywa jej ciało. Jest pracowita i z przyjemnością pomaga innym. Myślę, że w sytuacji, w której się znalazła zachowała zimną krew. Trudno jest pogodzić się z utratą, a jeśli chodzi o utratę swojego dotychczasowego życia i przyzwyczajeń, tym bardziej podziwiam odwagę i brawurę Claire. Wiele razy zastanawiałam się nad jej poczynieniami, jednak całkowicie cieszę się z jej końcowego wyboru. A wybór nie był łatwy... Na jej drodze stanął przystojny, ciekawy i uparty Jamie, młody Szkot w spódnicy, a przecież gdzieś tam, w XX wieku, czekał na nią kochany mąż.

Mimo zachwytu nad główną bohaterką, nie w sposób ominąć jej rudego kompana, Jamiego. Jamie stał się moim ulubionym męskim bohaterem, bo nie w sposób nie zauroczyć się w błękitnych oczach, rudych włosach i kilcie, który jest tak charakterystyczną cechą Szkotów. Do tego jego sprawna ręka do koni i bitewny dryg, nic więc dziwnego, że Claire straciła dla niego głowę. Mimo ran odniesionych w walkach, Jamie przyciąga oczy wielu kobiet. Nie znam twardszego bohatera, który przeżyłby tyle złego z rąk ludzi. Jego poświęcenie dla rodziny i państwa jest warte uwagi, bo nie każdy dałby się zabić, dla jednej osoby. Cechą, którą podziwiam u Jamiego to jego siła, ale i delikatność, którą ukazuje przebywając z Claire. Te dwa elementy sprawiają, że chciałabym poznać Jamiego i móc uścisnąć mu dłoń, a także zanurzyć się w jego rudych lokach.

Tak jak pokochałam bohaterów, pokochałam też całą otoczkę, towarzyszącą powieści. Każdy szczegół autorka dopracowała, tworząc przy tym fantastyczny świat osiemnastego wieku. Każda osoba ma swoją historię, którą poznajemy w swoim czasie. Mimo licznych wątków nie gubiłam się tak, jak przy czytaniu powieści Georga R. R. Martina. Wielka księga wylewała się z moich rąk w trakcie czytania, jednak ilość stron nie przeraziła mnie. W tym przypadku im więcej, tym lepiej. Powieść łączy w sobie cechy fantastyki, obyczajówki, książki historycznej, a także erotyka. Słyszałam kilka opinii, w których uważano, że tło erotyczne przepełnia powieść i chociaż faktycznie, seksu jest sporo, to nie jest to dokładny opis każdej fali uniesienia. Ja tam nie widziałam brutalnych scen seksu (no, może nie tak wiele, jak w erotykach), a intymne momenty zawierały to, co powinny zawierać. Dla mnie jednym minusem powieści były nieodłączne rozterki bohaterki miedzy czułym mężem z XX wieku, a narwanym kochankiem z XVIII.

Uważam, że "Obca" to fantastyczna powieść, która zabiera nas w podróż w głąb historii. Nie jest to błahy romans czy powieść fantasy. To książka o wyborze, którego każdy z nas codziennie musi dokonywać. O konsekwencjach tego wyboru i o uczuciu, które towarzyszy nam przez całe życie - miłości. Bo lata mijają, a miłość zawsze znajdziemy w sercu.

Z historią jestem na bakier, to fakt. Owszem, interesuję się latami wojennymi XX wieku, uważam też, że każdy Polak powinien wiedzieć co nieco o realiach okupowanej Polski, jednak jeśli chodzi o to, co było przed 1939 rokiem - wiem niewiele. Dlatego uwielbiam sięgać po powieści, których akcja dzieje się w odległych czasach. I chociaż w dużej mierze jest to fikcja literacka,...