Dlaczego w większości książek główny bohater detektyw, musi być stereotypowy? Pozycja zdecydowanie lepsza niż "Srebrny dzwoneczek" Tima Osbourne'a, chociaż początkowo zapowiadała się tak samo, z takim samym 'Jackiem Orlando od siedmiu boleści' w tle. Podobał mi się styl literacki Wojta, klimat PRL-u, dowiedziałam się kilku nowych rzeczy m.in. co to jest ził. Szybka lektura.

Dlaczego w większości książek główny bohater detektyw, musi być stereotypowy? Pozycja zdecydowanie lepsza niż "Srebrny dzwoneczek" Tima Osbourne'a, chociaż początkowo zapowiadała się tak samo, z takim samym 'Jackiem Orlando od siedmiu boleści' w tle. Podobał mi się styl literacki Wojta, klimat PRL-u, dowiedziałam się kilku nowych rzeczy m.in. co to jest ził. Szybka...

Popieram wpisy krytykujące jakość tego kryminału. Ogólny bałagan i błędy - określę je jako techniczne. Jak można w Polonezie tak szybko "przepchnąć" kierowcę na fotel pasażera? I o dziwo - po interwencji jankesa - kierowca "przesunął" się na miejsce kierowcy. Lub to - też jest niezłe - "Metaliczne uderzenie pocisku o sztachetę". O ile wiem, to sztachety są drewniane, a przynajmniej w czasach w których rozgrywa się ta akcja.

Popieram wpisy krytykujące jakość tego kryminału. Ogólny bałagan i błędy - określę je jako techniczne. Jak można w Polonezie tak szybko "przepchnąć" kierowcę na fotel pasażera? I o dziwo - po interwencji jankesa - kierowca "przesunął" się na miejsce kierowcy. Lub to - też jest niezłe - "Metaliczne uderzenie pocisku o sztachetę". O ile wiem, to sztachety są drewniane, a...

W USA wynajęty zostaje przez zbiegłego z PRL bonza partyjnego (zbiegł, bo kradł i jego koniec w PRL był bliski...) detektyw polskiego pochodzenia. Ma on wrócić deo Polski i przywieść stanowiący własność klienta Szmaragdowy Krucyfiks.
Na miejscu, w Warszawie, detektyw trafia w prawdziwy tłum ludzi szukających krucyfiksu. Krucyfiks jest tak wartościowy, ze trup zaczyna słać się gęsto, a równolegle do Amerykanina śledztwo prowadzi nasza SB, ze stałymi bohaterami Wojta - kapitanami Grzelakiem i Jodeckim.
Zdecydowanie najsłabsza powieść Wojta, jaką znam. Nieinteresujący temat (tytułowy krucyfiks jako przedmiot pożądania do pięt nie dorasta np. Sokołowi Maltańskiemu),dużo za dużo postaci (tak lekko licząc, połowa byłaby do wyrzucenia),w których wzajemnych relacjach nawet uważny czytelnik zaraz się zgubi, akcja miotająca się bez sensu pomiędzy Warszawą a Rytrem.
Do tego mocno niesatysfakcjonujące rozwiązanie zagadki - tyle że za twist z Morzyńską mały plusik się należy.

W USA wynajęty zostaje przez zbiegłego z PRL bonza partyjnego (zbiegł, bo kradł i jego koniec w PRL był bliski...) detektyw polskiego pochodzenia. Ma on wrócić deo Polski i przywieść stanowiący własność klienta Szmaragdowy Krucyfiks.
Na miejscu, w Warszawie, detektyw trafia w prawdziwy tłum ludzi szukających krucyfiksu. Krucyfiks jest tak wartościowy, ze trup zaczyna słać...

Kiepsko. Chaotyczna akcja rozdwojona na poczynania a) irytującego prywatnego detektywa z Nowego Jorku Jonathana Dembinsky'ego b) miotającej się milicji obywatelskiej. Mnóstwo postaci trudnych do zapamiętania. Z trudem przebrnęłam (a jestem fanką powieści milicyjnych).

Kiepsko. Chaotyczna akcja rozdwojona na poczynania a) irytującego prywatnego detektywa z Nowego Jorku Jonathana Dembinsky'ego b) miotającej się milicji obywatelskiej. Mnóstwo postaci trudnych do zapamiętania. Z trudem przebrnęłam (a jestem fanką powieści milicyjnych).

Fajny, PEERELOWSKI kryminał. Polecam miłośnikom gatunku.

Fajny, PEERELOWSKI kryminał. Polecam miłośnikom gatunku.

Irytujący główny bohater, detektyw Fagas.

Irytujący główny bohater, detektyw Fagas.