Nie znałam PRL-owskich kryminałów Alberta Wojta z młodości. Po przeczytaniu trzech-wiem już, dlaczego. Są po prostu słabe. Chaotyczne, ze zbyt dużą liczbą postaci, zbyt natrętne ideologicznie. Do Edigey’a, Zeydlera- Zborowskiego, czy Joe Alexa nawet się nie umywają. Żałuję, że dałam się skusić promocyjną ceną na e-booki i nabyłam kilka.

Nie znałam PRL-owskich kryminałów Alberta Wojta z młodości. Po przeczytaniu trzech-wiem już, dlaczego. Są po prostu słabe. Chaotyczne, ze zbyt dużą liczbą postaci, zbyt natrętne ideologicznie. Do Edigey’a, Zeydlera- Zborowskiego, czy Joe Alexa nawet się nie umywają. Żałuję, że dałam się skusić promocyjną ceną na e-booki i nabyłam kilka.

Książkę wydano w 1985 roku, ale akcja zawiązuje się kilka lat wcześniej i zaczyna od "trzęsienia ziemi": buntu w więzieniu. Trzej uwolnieni z celi kompani postanawiają wykorzystać zamieszanie i uciekają. Po kilku latach, już po stanie wojennym i amnestii, zaczyna się właściwa historia i poznajemy trzy grupy jej bohaterów: wspomnianych ekswięźniów (planują wspólny skok na zakłady elektroniczne),kierownictwo zakładów elektronicznych (dacze, polowania, młode żony, przekręty) i byłych działaczy Solidarności (jeden siedział w więzieniu, drugi wrócił z emigracji - obaj wracają do pracy w zakładach elektronicznych). Kiedy podczas polowania ginie młody prokurator, okazuje się, że jego śmierć była na rękę wszystkim tym trzem grupom. Śledztwo prowadzi jak zwykle porucznik Mazurek, a ponieważ sprawa może mieć podłoże polityczne - tym razem we współpracy z kapitanem SB.
Nie przepadam za kryminałami milicyjnymi z drugiej połowy lat 80., są zazwyczaj dużo słabsze niż te z lat 60. i 70. Jednak książkę Wojta czyta się dobrze. O ile oczywiście przymknie się oko na dość namolną propagandę.

Książkę wydano w 1985 roku, ale akcja zawiązuje się kilka lat wcześniej i zaczyna od "trzęsienia ziemi": buntu w więzieniu. Trzej uwolnieni z celi kompani postanawiają wykorzystać zamieszanie i uciekają. Po kilku latach, już po stanie wojennym i amnestii, zaczyna się właściwa historia i poznajemy trzy grupy jej bohaterów: wspomnianych ekswięźniów (planują wspólny skok na...

Trzy wątki kryminalne :
- włamanie do Zakładów Elektronicznych w Warszawie,
- szwindle materiałowe w tychże Zakładach i
- zachodnia agentura wspierająca podziemną "Solidarność" (!),
całkiem zgrabnie splatają się w tym milicyjno-bezpieczniackim kryminale.
To kolejna już powieść Wojta, gdzie piętnowana jest zgnilizna moralna partyjnej zakładowej nomenklatury, kradnącej mienie publiczne i trwoniącej czas na bezustannych polowaniach. Jako nowy element pojawiają się silne wątki polityczne - w powieści mamy do czynienia z dwoma byłymi działaczami "Solidarności", jednym po więzieniu, drugim wracającym z emigracji. Obaj odmalowani są dość sympatycznie, ale wyraźnie jako żołnierze przegranej sprawy, ostatecznie godzący się na socjalistyczną rzeczywistość.
Wrogi wywiad jest okrutny i zły, dlatego też w powieści padają dwa trupy - aczkolwiek motywacja zbrodniarza (jak i ostatecznie ujawnienie zakładowej sitwy) są mało przekonujące.
Powieść łączy dwa nurty Wojtowskiego kryminału - milicyjny (por. Mazurek) i bezpieczniacki (kpt. Jodecki i Grzelak).

Trzy wątki kryminalne :
- włamanie do Zakładów Elektronicznych w Warszawie,
- szwindle materiałowe w tychże Zakładach i
- zachodnia agentura wspierająca podziemną "Solidarność" (!),
całkiem zgrabnie splatają się w tym milicyjno-bezpieczniackim kryminale.
To kolejna już powieść Wojta, gdzie piętnowana jest zgnilizna moralna partyjnej zakładowej nomenklatury, kradnącej mienie...

Fajny klimat aczkolwiek męczy zbyt duża liczba bohaterów. Trzeba też przymróżyć oko na machalną propagandę.

Fajny klimat aczkolwiek męczy zbyt duża liczba bohaterów. Trzeba też przymróżyć oko na machalną propagandę.

Książka jest świetna. Polecam każdemu kto lubi kryminały.

Książka jest świetna. Polecam każdemu kto lubi kryminały.