Świetny komiks. Jedna z moich ulubionych serii.

Świetny komiks. Jedna z moich ulubionych serii.

Od strony artystycznej komiks jest arcydziełem – wydanie, rysunek, kolor, okładka. To właśnie oprawa wizualna przekonała mnie do zakupu.

Pomimo bardzo dobrych ocen i recenzji dotyczących fabuły uważam natomiast, że jest ona skierowana przede wszystkim do popkulturowych fanów wampirów. Ja do takich osób nie należę i nie wciągnęła mnie historia, polegająca na ciągłym rozlewie krwi, powstawaniu z grobów i ciągnącym się przez dekady przełomu XIX-XX wieku konflikcie pomiędzy starą, a nową generacją wampirów.

Ponadto główny bohater Skinner Sweet – połączenie cwaniaczka z pospolitym przestępcą – jest dla mnie postacią nieatrakcyjną, przewidywalną, a tym samym nudną i odpychającą. Nie planuję kontynuowania serii.

Od strony artystycznej komiks jest arcydziełem – wydanie, rysunek, kolor, okładka. To właśnie oprawa wizualna przekonała mnie do zakupu.

Pomimo bardzo dobrych ocen i recenzji dotyczących fabuły uważam natomiast, że jest ona skierowana przede wszystkim do popkulturowych fanów wampirów. Ja do takich osób nie należę i nie wciągnęła mnie historia, polegająca na ciągłym...

Ciekawy pomysł.
Co prawda nie jestem wielką fanką opowieści o wampirach, ta jednak mi się podobała.
Poznajemy tu historię Skinnera Sweeta. Autorzy ukazują nam ją na dwóch płaszczyznach czasowych. Pierwsza, gdy Skinner stał się wampirem. Druga natomiast, gdy uczynił kogoś sobie podobnym wampirem.
Każdy z rozdziałów jest podzielony na dwie części. Jedna z nich napisana przez pana Kinga, druga przez pana Snydera.
Bardzo spodobały mi się ilustracje. Rafael Albuquerque naprawdę spisał się na medal.
Jestem zadowolona z lektury i oczywiście z chęcią poznam dalsze losy bohaterów, gdy tylko nadarzy się taka okazja.

Ciekawy pomysł.
Co prawda nie jestem wielką fanką opowieści o wampirach, ta jednak mi się podobała.
Poznajemy tu historię Skinnera Sweeta. Autorzy ukazują nam ją na dwóch płaszczyznach czasowych. Pierwsza, gdy Skinner stał się wampirem. Druga natomiast, gdy uczynił kogoś sobie podobnym wampirem.
Każdy z rozdziałów jest podzielony na dwie części. Jedna z nich napisana przez...

Szczypta pełnej akcji wizji Snydera plus horrorowy sznyt Kinga. Co tu mogło pójść źle? Oj mogło, bo pierwszy tom opiera się w lwiej części na schematach. Mimo tego łatwo zauważyć, że całość jest podlana sosikiem innowacyjności, który sprawia, że całość czyta się naprawdę przyjemnie.

Akcja komiksu dzieje się w zasadzie dwutorowo. Mamy lata 20. XX wieku prowadzone przez Snydera i schyłek wieku XIX, który przypadł Kingowi. I oba okresy są świetne, a także poświęcone w większym lub mniejszym stopniu postaci Skinnera Sweeta. Bandyty i mordercy, który podjął się wraz z własną ekipą ataku na pociąg. Cóż może pójść źle? Z tym wyjątkiem, że akurat ta lokomotywa ma na pokładzie dziwnego pasażera, który odmieni przypadkiem życie bandyty na dobre.

Nie zdradzę wiele, jeżeli powiem iż tytułowy pierwszym amerykańskim wampirem będzie właśnie Sweet. I to nie będzie jedyny egzemplarz jaki krąży po globie. Przyjrzymy się powiem jeszcze ambitnej Penny, która zwiedzona wizja kariery, trafia z planu filmowego na pewne prywatne przyjęcie, które okazuje się być stołem szwedzkim dla krwiopijców. Plus pewien stróż prawa, który uporczywie podąża za odmienionym bandytą, a który też będzie musiał ponieść pewne konsekwencje, jednocześnie będąc katalizatorem zdarzeń w kolejnym tomie.

Te amerykańskie umarlaki, łaknące krwi są zwinniejsze, silniejsze i wytrzymalsze, nie bojąc się przy tym skutków przebywania na Słońcu czy nawet przebicia kółkiem. Radzą sobie doskonale z europejskimi wampirkami, mocno psując interesy pewnych szych, jakie kręcą pieniądze w Ameryce. To też będzie się wiązało z konsekwencjami.

Akcja gna tu na złamanie karku, dzięki czemu mimo pewnym nowościom, które wpływają na mitologię wampiryczną, ta lektura upływa zaskakująco szybko. I pozostaje po niej lekki niedosyt. Chcę się więcej. Zwłaszcza, że wizualne wygląda to też naprawdę dobrze. Za oprawę odpowiada Rafael Albuquerque i wykonuje kawał dobrej roboty. Kreska jest ostra jak kły Nosferata, atakując nas nieco ciemniejszą paletą kolorów, co jednak nie oznacza że nie bywa kolorowa.

Duet Snyder-King odrobił tę lekcję koncertowo, nawet pomimo faktu pewnych schematów, jednocześnie dając coś od siebie do wizerunku wampira we współczesnej kulturze.

Szczypta pełnej akcji wizji Snydera plus horrorowy sznyt Kinga. Co tu mogło pójść źle? Oj mogło, bo pierwszy tom opiera się w lwiej części na schematach. Mimo tego łatwo zauważyć, że całość jest podlana sosikiem innowacyjności, który sprawia, że całość czyta się naprawdę przyjemnie.

Akcja komiksu dzieje się w zasadzie dwutorowo. Mamy lata 20. XX wieku prowadzone przez...

Ciekawa historia, mocno podzielona na konkretne wątki, które w kolejnych tomach się ze sobą łączą.

Ciekawa historia, mocno podzielona na konkretne wątki, które w kolejnych tomach się ze sobą łączą.

Rewelacja. Wkręciłem się w tę historię

Rewelacja. Wkręciłem się w tę historię

Ależ ciekawa wizja. Pisana w czasach emo wampirów (co sami podkreślają we wstępie) wspaniale miksuje western (czy nawet post-western) z krwawymi historiami, zepsuciem Hollywood, brutalnością, krwią, zemstą i zaskakującą fabułą. Warto, szybko, ale z sensem i ciekawymi postaciami. Do tego rysunek bardzo akuratny i odpowiednio mocny gdy trzeba. Bardzo czekam na poznanie dalszych losów...

Ależ ciekawa wizja. Pisana w czasach emo wampirów (co sami podkreślają we wstępie) wspaniale miksuje western (czy nawet post-western) z krwawymi historiami, zepsuciem Hollywood, brutalnością, krwią, zemstą i zaskakującą fabułą. Warto, szybko, ale z sensem i ciekawymi postaciami. Do tego rysunek bardzo akuratny i odpowiednio mocny gdy trzeba. Bardzo czekam na poznanie...

Wampiry frywolnie rozgościły się na kanapie wyrozumiałej kultury masowej. W mrowiu mdłych, serialowych, egzaltowanych pięknisi o aparycji licealisty, dostajemy podłą bestię z krwi i kości. Snyder i King wykonali piękną rzecz, ale to rysownik Rafael Albuquerque rozwalił system i zjadł wszystkie czekoladki. Mógłbym z nim przypieczętować braterstwo krwi złamaną stalówką i wypompowanym brush markerem.

Wampiry frywolnie rozgościły się na kanapie wyrozumiałej kultury masowej. W mrowiu mdłych, serialowych, egzaltowanych pięknisi o aparycji licealisty, dostajemy podłą bestię z krwi i kości. Snyder i King wykonali piękną rzecz, ale to rysownik Rafael Albuquerque rozwalił system i zjadł wszystkie czekoladki. Mógłbym z nim przypieczętować braterstwo krwi złamaną stalówką i...

Mocna rzecz i przyznam, że wolę Snydera, gdy pisze o wampirach niż o Batmanie. Wampiry wylewają się z każdej strony, ale nie jest to bezmyślna łupanina pomiędzy ludźmi i wampirami. Zachęciło do sięgnięcia po kolejne tomy.

Mocna rzecz i przyznam, że wolę Snydera, gdy pisze o wampirach niż o Batmanie. Wampiry wylewają się z każdej strony, ale nie jest to bezmyślna łupanina pomiędzy ludźmi i wampirami. Zachęciło do sięgnięcia po kolejne tomy.

Vertigo ma to do siebie, że w przeciwieństwie do DC Comics wydaje historie bardziej autorskie, bardziej mroczne, bardziej oderwane od mainstreamu.
'Amerykański Wampir' to historia Skinnera Sweeta, pierwszego wampira urodzonego na amerykańskiej ziemi, co dału mu możliwość chodzenia w świetle słońca i odporność na drewno. Równolegle z historią Skineera biegnie inna linia czasowa, w której Skineer jako postać w zasadzie drugoplanowa przemienia młoda aktorkę w wampirzycę. To własnie ona jest bohaterką tej drugiej linii czasowej.
Stephen King i Scott Snyder zaczerpnęli z klimatu westernów to co najlepsze, umieszczając bohaterów w brudnym, zakurzonym i dzikim środowisku. Natomiast Hollywoodland lat 20 IX w. to miejsce pełne magii, gdzie kino jest sztuką, a każda dziewczynka chce zostać aktorką.
Bardzo przyjemna fabuła, zgrabnie napisane dialogi i świetne rysunki. Komiks o wampirach? Bardzo proszę.

Vertigo ma to do siebie, że w przeciwieństwie do DC Comics wydaje historie bardziej autorskie, bardziej mroczne, bardziej oderwane od mainstreamu.
'Amerykański Wampir' to historia Skinnera Sweeta, pierwszego wampira urodzonego na amerykańskiej ziemi, co dału mu możliwość chodzenia w świetle słońca i odporność na drewno. Równolegle z historią Skineera biegnie inna linia...