Bardzo dobrze się czyta. Polecam.

Bardzo dobrze się czyta. Polecam.

"Panie z Jeziora" Kasia Magiera.

To moja pierwsza książka Kasi Magiery, którą przeczytałam. I mam mieszane uczucia. Z jednej strony fabuła jest dość ciekawa, akcja rozwija się sprawnie, wciąga od początku. Postacie świetnie zarysowane, wzbudzają emocje. Z drugiej strony wkurza brak porządnego researchu odnośnie polskiej rzeczywistości w 1978 roku, która jest tak naiwnie głupio przedstawiona, że aż rozbraja tą naiwnością. 🤦‍♀️
Ale na pewno podobało mi się zakreślenie przez autorkę ponadczasowego i wciąż aktualnego w Polsce (i pewnie nie tylko w Polsce) zjawiska korupcji i nepotyzmu, wykorzystywania stanowisk i pozycji społecznych do osiągania własnych korzyści, nawet kosztem życia innych, mniej obdarzonych przez fortunę. A zwłaszcza w małych społecznościach to aż kłuje w oczy i nadal nikt z tym nie walczy.
Powieść opowiada historię czterech dziewcząt, ktore znikają bez śladu w 1978 roku, a nagle ich ciała pojawiają się w niemal niezmienionym stanie w 2008 roku. Sprawa jest już właściwie przedawniona, ale prokurator Dawid Zygadło wspierany przez lokalną policjantkę Ewę Piórkowską starają się ją wyjaśnić dla rodzin martwych dziewcząt.

"Panie z Jeziora" Kasia Magiera.

To moja pierwsza książka Kasi Magiery, którą przeczytałam. I mam mieszane uczucia. Z jednej strony fabuła jest dość ciekawa, akcja rozwija się sprawnie, wciąga od początku. Postacie świetnie zarysowane, wzbudzają emocje. Z drugiej strony wkurza brak porządnego researchu odnośnie polskiej rzeczywistości w 1978 roku, która jest tak naiwnie...

Jak to u Pani Kasi zaskakujące zakończenie. Bardzo dobry kryminał.

Jak to u Pani Kasi zaskakujące zakończenie. Bardzo dobry kryminał.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/04/55-24-panie-z-jeziora-kasia-magiera/

“Panie z jeziora” Kasi Magiery to historia, która oblepia czytelnika licznymi niedopowiedzeniami. Sprawy nie ułatwiają przeskoki w czasie, bowiem śledzimy wydarzenia w czterech perspektywach czasowych: przed zaginięciem czterech dziewczyn w 1978, po ich zaginięciu, a następnie przed zaginięciem Eweliny Bystroń w 2008 i po jej zaginięciu. Wydarzenia te przeplatają się, dlatego trzeba uważnie czytać/słuchać książkę by nie pogubić się w fabule. Z pewnością nie znajdziecie tutaj galopującej akcji, a raczej żmudny proces gromadzenia dowodów. W dodatku śledczy zmagają się z niechęcią mieszkańców i walczą ze zmową milczenia. Ewidentnie coś tu nie gra i komuś zależy na utrzymaniu tajemnic. Prawda o mieszkańcach szokuje i wzbudza niedowierzanie.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/04/55-24-panie-z-jeziora-kasia-magiera/

“Panie z jeziora” Kasi Magiery to historia, która oblepia czytelnika licznymi niedopowiedzeniami. Sprawy nie ułatwiają przeskoki w czasie, bowiem śledzimy wydarzenia w czterech perspektywach czasowych: przed zaginięciem czterech dziewczyn w 1978, po ich zaginięciu, a następnie przed zaginięciem...

Duszna atmosfera małego miasteczka,tajemnicze zaginięcie sprzed lat i zmowa milczenia.Wszystko to znajdziemy w tej powieści.

Duszna atmosfera małego miasteczka,tajemnicze zaginięcie sprzed lat i zmowa milczenia.Wszystko to znajdziemy w tej powieści.

Dawno nie miałam w ręku tak dobrze przez kogoś nazwanego już w innej recenzji "ksiazkopodobnego" produktu, choć i to może na wyrost.
Grafomanski styl, uderza infantylnością od pierwszych stron, więc nie czytałam, tylko wertowałam, zatrzymując wzrok na co którejś stronie. Opowieść o niczym, więc tym bardziej dziwi ponad 500 stron tekstu. Adekwatność do realiów epoki (obu planów czasowych) momentami znikoma. Dla przyzwoitości przydałby się choćby minimalny research! Jednym słowem- mocno nie warto!

Dawno nie miałam w ręku tak dobrze przez kogoś nazwanego już w innej recenzji "ksiazkopodobnego" produktu, choć i to może na wyrost.
Grafomanski styl, uderza infantylnością od pierwszych stron, więc nie czytałam, tylko wertowałam, zatrzymując wzrok na co którejś stronie. Opowieść o niczym, więc tym bardziej dziwi ponad 500 stron tekstu. Adekwatność do realiów epoki (obu...

Słusznie ktoś napisał w opinii że należy docenić brak błędów ortograficznych. Dlatego 2 a nie 1.
Sztucznie napompowany ranking (7,6 ??!!!) daje złudne poczucie, że mamy do czyniena z solidnym kryminałem. Nic bardziej mylnego. Poza przyciągającą uwagę okładką nie ma tam nic. Nie ma akcji, nie ma bohaterów, nie ma dialogów, nie ma realiów, nie ma logiki, zaskoczenia, dowcipu, erudycji, po prostu nie ma nic.
Jest duże rozczarowanie i zdziwienie, że autorce chciało się tyle pisać i nic nie napisać.
Dziwne też, że nikt nie zwrócił autorce uwagi (skoro sama tego nie dostrzegła),że nie można braku realiów psychologicznych tłumaczyć „fantazją”.
Czy można poważnie traktować historię w której matka szukająca zaginionej córki (nastolatka) dowiadując się, że znaleziono ciała niezidentyfikowanych nastolatek nie domaga się ich obejrzenia? Takich „perełek” jest mnóstwo. Na początek zadziwiają i drażnią, z czasem bawią nieporadnością.

Słusznie ktoś napisał w opinii że należy docenić brak błędów ortograficznych. Dlatego 2 a nie 1.
Sztucznie napompowany ranking (7,6 ??!!!) daje złudne poczucie, że mamy do czyniena z solidnym kryminałem. Nic bardziej mylnego. Poza przyciągającą uwagę okładką nie ma tam nic. Nie ma akcji, nie ma bohaterów, nie ma dialogów, nie ma realiów, nie ma logiki, zaskoczenia,...

Bardzo Kasio-Magierowa, ale nie jest to minus tej książki.

Bardzo Kasio-Magierowa, ale nie jest to minus tej książki.

Na terenie kamieniołomów dwoje nastolatków znajduje cztery pływające ciała. Trop prowadzi do zaginięć dziewczyn sprzed 30 lat. Jednocześnie na policję zgłasza się kobieta, która twierdzi, że jej córka zniknęła. Czy te wydarzenia mają ze sobą coś wspólnego? Czy uda się odkryć prawdę?

Jak mnie ta historia wciągnęła! Wydarzenia zostały przedstawione w różnych przestrzeniach czasowych, co pozwala zdecydowanie lepiej wgryźć się w tą niesamowitą fabułę, lepiej zrozumieć wszystkie niuanse czy powiązania. Akcja rozwija się bardzo dynamicznie, a intryga utkana misternie przez autorkę pochłania niczym gąbka wodę i nie pozwala oderwać się od tej niesamowitej pozycji nawet na chwilę. Bohaterowie stworzeni na potrzeby tego dramatu są wyraziści oraz prawdziwi. Choć nie wszystko z przeszłości okazało się realne, ale pisarka już na wstępie zaznaczyła, iż skoro mamy do czynienia z fikcją literacką, to popuściła trochę wodze fantazji.

W tej książce główną rolę odgrywa młodzież – jej zachowanie, problemy, sposób postrzegania niektórych spraw. Młode osoby często w swoich wyborach kierują się emocjami, dlatego są tak bardzo nieprzewidywalne. Jednocześnie Kasia Magiera doskonale przedstawia relacje na linii rodzic - dziecko. To, w jaki sposób będzie postępować nastolatek, w dużej mierze zależy od metody stosowanej w trakcie ich wychowania. Zarówno obojętność, nadopiekuńczość, niechęć, ciągła krytyka, nadmierna swoboda, zapracowanie bądź wiele innych czynników mogą wpłynąć na to, jaką osobą stanie się dojrzewający człowiek w przyszłości.

Świetnie udało się też pisarce oddać miałomiasteczkowy klimat, w którym prym wiodą wszelkie układy. Autorka pokazuje, jak mocno na życie w takiej społeczności może wpływać ustosunkowana rodzina, jak daleko sięgają jej macki oraz jak wiele jest w stanie zrobić by zachować swój prestiż, reputację i władzę.

Polecam te lekturę wszystkim miłośnikom nietuzinkowych kryminałów, które znakomicie potrafią zgłębić ludzką psychikę oraz sięgnąć do jej najmroczniejszych zakamarków.

Na terenie kamieniołomów dwoje nastolatków znajduje cztery pływające ciała. Trop prowadzi do zaginięć dziewczyn sprzed 30 lat. Jednocześnie na policję zgłasza się kobieta, która twierdzi, że jej córka zniknęła. Czy te wydarzenia mają ze sobą coś wspólnego? Czy uda się odkryć prawdę?

Jak mnie ta historia wciągnęła! Wydarzenia zostały przedstawione w różnych przestrzeniach...

Jest to „wyrób książkopodobny” a nie książka, ale dla potrzeb krótkiej opinii przyjmijmy że to książka. Oczywiście żyjemy w czasach, gdy każdy może pisać książki, wydawać je i sprzedawać. Rozumiem to. Ale są granice których się nie przekracza. Tutaj je przekroczono. Mamy więc „książkę” - kryminał, która ma dobrze ponad 500 stron i kilkunastu bohaterów, a treści i emocji na góra kilkadziesiąt stron opowiadania. Czemu ma służyć ta grafomania? Płaskie postacie (większość nawet nie opisana z wyglądu),brak elementarnych realiów epoki (akcja dzieje się częściowo w latach 70),brak elementarnej logiki wydarzeń (zwłaszcza w części współczesnej),do tego męcząca budowa książki (jałowe opowiadanie wydarzeń bez żadnego momentu zaskoczenia przez bite 550 stron),do tego nie ma pół bohatera, który wzbudziłby w czytelniku jakąkolwiek emocję poza rozdrażnieniem, antypatią lub znudzeniem. I jeszcze kuriozalne błędy typu policjanci w PRL albo żeńskie końcówki czasowników w zdaniach z męskim podmiotem. Męka i bardzo duży znak zapytania jeśli chodzi o oceny na tym portalu. Pachnie manipulacją.

Jest to „wyrób książkopodobny” a nie książka, ale dla potrzeb krótkiej opinii przyjmijmy że to książka. Oczywiście żyjemy w czasach, gdy każdy może pisać książki, wydawać je i sprzedawać. Rozumiem to. Ale są granice których się nie przekracza. Tutaj je przekroczono. Mamy więc „książkę” - kryminał, która ma dobrze ponad 500 stron i kilkunastu bohaterów, a treści i emocji na...