Pierwsze dwa rozdziały podobały mi się ze względu na tematykę. Miałam jednak nadzieję, że w dalszej części jakoś główna historia, którą chce opowiedzieć autorka nam się pokaże. Ale niestety nie. Książka jest zlepkiem informacji o kulturze żydowskiej, o samym Izraelu współczesnym, o religii żydowskiej i trochę o autorce (choć mam wrażenie, że niektóre anegdoty są przywłaszczone od znajomych).
Nie odbieram jej wartości jako zbiorowi ciekawostek (długości z reguły akapitu),ale to nie są ani eseje, ani wykład o kulturze czy religii, ani w sumie opowieść o jakiejś konkretnej bohaterce. I nie ma tu nic o feminizmie czy seksie (oprócz punktu widzenia autorki w którymś z akapitów),więc tytuł jest zdecydowanie na wyrost.
Biorąc pod uwagę, że książeczka nieduża i ostatnie ok. 30 stron to przepisy, to w sumie tzw. "nie wiem co autor miał na myśli", choć niektóre informacje czy anegdoty są interesujące, szczególnie że jest to punkt widzenia współczesnej Polki, która niedawno przeniosła się do Izraela.

Pierwsze dwa rozdziały podobały mi się ze względu na tematykę. Miałam jednak nadzieję, że w dalszej części jakoś główna historia, którą chce opowiedzieć autorka nam się pokaże. Ale niestety nie. Książka jest zlepkiem informacji o kulturze żydowskiej, o samym Izraelu współczesnym, o religii żydowskiej i trochę o autorce (choć mam wrażenie, że niektóre anegdoty są...

Rzadko kiedy zdarza mi się odłożyć książkę nieprzeczytawszy jej do końca, ale nie zmogłam, od połowy już tylko przekartkowałam, a przez większą część lektury męczyła mnie myśl: "co tu się odzajączkowało!?" (z ang. "wtf!?", z hebr. "מה לעזאזל")
Ponieważ autorka uraczyła nas na koniec przepisami na swoje popisowe dania, odtworzone z ukradkowego podglądania cudzych babć, które za nic nie chciały się swoimi sekretami podzielić, to ja również pokuszę się o stworzenie przepisu na to dzieło (bo autorce też przyjrzałam się przez chwilę).
Wziąć umiejętności literackie z wattpada, dodać głębię przemyśleń godną memów, dużą łyżkę (najlepiej wazową) narcyzmu instagramowej influencerki, zakręcić w słoiku, wstrząsać do utraty wszelkiego sensu. Podgrzać żarliwością religijną świeżo nawróconej na judaizm neofitki po weekendowych kursach, wylać na talerz, okrasić garścią żenujących dowcipów o Izraelczykach polskiego pochodzenia (poziom wąsatego wuja z przedmieść Tel-Avivu, ze złotą gwiazdą Dawida na owłosionej klacie). Podawać ze szczyptą ignorancji i wyrazem totalnego samozachwytu.
Stanowczo odradzam poczęstunek, wygląda jak coś, co już ktoś wcześniej zjadł i mu bardzo nie smakowało, więc jakby co, to sięgacie na własną odpowiedzialność.
Żeby potem nie było, że nie ostrzegałam.

Rzadko kiedy zdarza mi się odłożyć książkę nieprzeczytawszy jej do końca, ale nie zmogłam, od połowy już tylko przekartkowałam, a przez większą część lektury męczyła mnie myśl: "co tu się odzajączkowało!?" (z ang. "wtf!?", z hebr. "מה לעזאזל")
Ponieważ autorka uraczyła nas na koniec przepisami na swoje popisowe dania, odtworzone z ukradkowego podglądania cudzych babć, które...

Liczyłam na coś więcej... rzetelny opis zwyczajów, może feminizmu... otrzymałam zbiór prywatnych historyjek...

Liczyłam na coś więcej... rzetelny opis zwyczajów, może feminizmu... otrzymałam zbiór prywatnych historyjek...

"Izrael bez cenzury" to książka pełna zaskoczeń i tak ciekawych informacji, że w trakcie lektury nie rozstajemy się z wyszukiwarką Google`a, by je pogłębiać i lepiej zrozumieć. Przy tym jednak pisana bardzo przystępnie i potoczyście. Nie tyle wchodzimy więc w ten pogmatwany i pełen sprzeczności Izrael, co wpadamy weń z impetem, i od razu, bez wstępnego przygotowania zaczynamy nasz rollercoaster. Zaznaczę też, że nie jest to typowa opowieść krajoznawcza. To coś znacznie lepszego dla tych, którzy usiłują, często z miernym skutkiem, zrozumieć izraelską duszę.

Pełna recenzja książki dostępna jest na stronie:
https://moznaprzeczytac.pl/izrael-bez-cenzury-esther-fuerster-ashkenazi/

"Izrael bez cenzury" to książka pełna zaskoczeń i tak ciekawych informacji, że w trakcie lektury nie rozstajemy się z wyszukiwarką Google`a, by je pogłębiać i lepiej zrozumieć. Przy tym jednak pisana bardzo przystępnie i potoczyście. Nie tyle wchodzimy więc w ten pogmatwany i pełen sprzeczności Izrael, co wpadamy weń z impetem, i od razu, bez wstępnego przygotowania...