Już od dawna żadna książka mnie tak pozytywnie nie zaskoczyła.Spodziewałam się kolejnej przewidywalnej opowieści o wampirach,niczym nie wyróżniającej się na tle innych tego typu powieści.A dostałam coś o wiele,wiele lepszego.

Początek,przyznaję,nie był zbytnio obiecujący.Jednakże od chwili pierwszego spotkania Gabrielle i Lucana akcja książki zaczęła się rozkręcać.Poznajemy skonstruowany przez autorkę świat,w którym wampiry dzielą się na dwie kategorie - ''normalne'' wampiry i Szkarłatnych.Ciekawe było dla mnie to,że wyłącznie mężczyźni są wampirami i tylko z nielicznymi kobietami,które są tak zwanymi ''Dawczyniami Życia'',mogą się oni rozmnażać i w ten sposób przedłużać swój gatunek.Na pewno wpłynęło to pozytywnie na mój odbiór książki,ponieważ lubię czytać o tym,z czym się jeszcze nie spotkałam.

Głównym tematem powieści jest,a jakżeby inaczej,wątek miłosny Gabrielle i Lucana. Momentalnie wyczuło się chemię między dwojgiem bohaterów i zakończenie tak naprawdę stało się oczywiste.Ci dwoje nie mogliby nie być razem,bądźmy szczerzy.Ja jak najbardziej lubię tworzące się pary w książkach i kibicuję im,aby na końcu zostali ze sobą.W przypadku Gabrielle i Lucana górę brała namiętność i pożądanie,a nie zdrowy rozsądek jak to powinno w rzeczywistości wyglądać.

W książce mają także miejsce walki pomiędzy Lucanem i jego kompanami,a Szkarłatnymi.Można by się przyczepić do tego,że walki te nie zostały dokładnie opisane oraz trwały odrobinę za krótko.Wystarczyło po prostu parę sekund i przeciwnicy byli rozłożeni w drobny mak.Dodajmy trochę więcej realizmu,wystarczy sam fakt,że mamy wampiry.

Jeśli ktoś nie lubi czytać romansów,to raczej nie odnajdzie się w tej książce za dobrze,ponieważ ''Pocałunek o północy'' zaliczyłabym właśnie do tej kategorii.Ku mojemu zaskoczeniu i jednocześnie uciesze,w książce występują elementy pornograficzne w dość sporej ilości.Autorka jak widać uwielbia się rozpisywać na temat seksu i tworzyć coraz to rozmaitsze opisy,których normalny człowiek nie jest w stanie ogarnąć.Żeby było jeszcze ciekawiej to powiem,że czytałam tą książkę w szkole i gdy dochodziłam do ''tych'' opisów,dosłownie czułam,że płonę na całej twarzy.Chciałabym teraz pojechać cytatami,ale nie byłoby to pewnie dobrze odebrane (Dla tych ciekawskich mogę napisać w wiadomości prywatnej :D).

Cieszę się,że mogłam natrafić na tę książkę w bibliotece i poznać kolejną dobrą lekturę.Na pewno nie będzie to jedna z moich ulubionych pozycji,gdyż mogła ona zostać lepiej napisana.Wtedy dopełniłoby to całość i moja ocena byłaby jeszcze wyższa.Niemniej jednak,polecam przeczytanie książki,jeśli oczywiście nie macie nic przeciwko temu,o czym pisałam wyżej.

PS : Jak wiadomo,język w tego rodzaju książkach nie powala,jednak można to było przeżyć.Dopóki poziom nie dosięgnie ''Akademii Wampirów'' czy ''Domu Nocy'',to będzie dobrze.

PPS : Czy ktoś jeszcze zauważył,że w książce co chwila powtarzają się słowa : ''Chryste'' i ''Niech ma ją Bóg w opiece'' ? Czyżby wampiry zostały nagle wierzącymi ?

Już od dawna żadna książka mnie tak pozytywnie nie zaskoczyła.Spodziewałam się kolejnej przewidywalnej opowieści o wampirach,niczym nie wyróżniającej się na tle innych tego typu powieści.A dostałam coś o wiele,wiele lepszego.

Początek,przyznaję,nie był zbytnio obiecujący.Jednakże od chwili pierwszego spotkania Gabrielle i Lucana akcja książki zaczęła się...