Niesamowity album ,,Koty’’ Aleksandry Waliszewskiej.
Zawiera reprodukcje jej obrazów z wystawy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Książka w twardej okładce, oprawiona w płótno.

Nie jestem żadnym znawcą sztuki, ale wielbicielką kotów. Z uwagi, że nie odwiedziłam wystawy, zakupiłam książkę.
Jeżeli ktoś spodziewa się tu zobaczyć piękne puchate kiciusie, to lepiej niech tu wcale nie zagląda.

Jeżeli chodzi o koty to symbolika w sztuce i kulturze jest można powiedzieć niejednoznaczna.

Mitologia celtycka czy średniowiecze chrześcijańskie upatrzyło sobie kota, zwłaszcza czarnego, jako postać szatana, demona czy nieodzownego zwierzęcia czarownic.
Patrząc od drugiej strony na kult kota w starożytnym Egipcie, z kolei w Grecji i Rzymie znajdziemy inny odzew.
Kot ma nawet własną patronkę wśród świętych kościoła katolickiego świętą Gertrudę z Nivelles.

Kot u A.Waliszewskiej jest odbiciem demonizmu, mroku, upiorów, przesiąknięty apokaliptycznymi wizjami, motywami baśniowymi, skrajną wyrażającą się emocją miłości, pożądania i lęku przed śmiercią.

Mało jest tu prawdziwie domowych ,spokojnych mruczków, sceny są dynamiczne, często przerażające. Są koty palące papierosy, walczące z siecią pajęczą, wzbudzające lęk i przerażenie.
Nawet dopatrzyłam się kota z gwiazdą Dawida. Wiele z nich to hybrydy kotów, którymi kieruje agresja i inne okrutne popędy. Są to symboliczne alegorie zezwierzęcenia, opresji, tortur, seksualnego podporządkowania i sadyzmu wśród ludzi.

Do obrazów dołączono sporo tekstu , dopasowanego do konkretnych scen.
Znajdziemy tu poezję, eseje, teksty związane z kulturą ludową, wycinki z artykułów prasowych .
Te ostatnie nie mają chronologii. Raz artykuł pochodzi z 1868 roku, by po chwili był następny z 1935 roku.
Są o tematyce optymistycznej jak kot uratował komuś życie, a znajdziemy takie , w których okrutnie się zemścił.

Najbardziej spodobała mi się notatka z Gazet Codziennej z 1841 roku nr.240 (10 września).

,, Adolf Adam, kompozytor Pocztyliona z Lonjumeau itp., układa swe zachwycające opery w inny szczególny sposób. Zjadłszy, kładzie się na sofę. Każe się nawet w czasie upału przykryć pościelą puchową aż do nosa, po czym kładzie jednego z swych wielkich kotów na głowę, a drugiego na nogi. W tym duszącym położeniu znajduje najmilsze melodie, które zachwycają publiczność’’.

Nastawcie się podczas czytania na dobro i zło, chwile rozczulające i pełne trwogi.
Jest co oglądać, czytać, zastanawiać się i przeprowadzać własną interpretację sztuki.

Polecam odważnym, którzy nie boją się stawić czoła wyzwaniom. Niektóre sceny na obrazach są drastyczne.
Aż tak nie zachwycam się nad całością, nie mówię ,że to jest prześliczne, tylko doceniam kunszt malarski i same narodzenie się pomysłu.

Niesamowity album ,,Koty’’ Aleksandry Waliszewskiej.
Zawiera reprodukcje jej obrazów z wystawy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Książka w twardej okładce, oprawiona w płótno.

Nie jestem żadnym znawcą sztuki, ale wielbicielką kotów. Z uwagi, że nie odwiedziłam wystawy, zakupiłam książkę.
Jeżeli ktoś spodziewa się tu zobaczyć piękne puchate kiciusie, to lepiej...

Bardzo ważne, że książkę Kozaka zilustrowała Aleksandra Waliszewska. Malarka pochodząca ze starej rodziny warszawskich artystek-okultystek, które zwróciły się u magii ludowej. Waliszewska maluje bardzo często sceny polowań na dzieci, została zdemaskowana jako jedna z ofiar bądź uczestniczek tej rozrywki praktykowanej w USA głównie w kołach sympatyzujących z Nordyckimi Obcymi. Sprawę szerzej opisała Jenna Jameson, która później stała się celem dyskredytacji, zastraszeń i zamachów. Co ciekawe, zamieszana w to była również brytyjska rodzina królewska. Więcej przeczytacie w tekście "The Cabal’s Horrific ‘hunting parties’. Jenna Jameson’s trying to wake us up" i innych. Ale tu jest inny ciekawy wątek, ponieważ książka Kozaka staje się kluczem dla artystów tworzących demoniczną sztukę. W 2022 roku otwierają się wystawy o mowiących tytułach: Opowieści Okrutne, Niebieskie Zboże i Upiorek oraz Niepokój Przychodzi O Zmierzchu (tyle podaje Wikipedia, ale mogło być ich więcej). Cała Polska zostaje opleciona sztuką przedstawiającą upiorne sceny oparte o ksiażkę Kozaka. Na wystawie Opowieści Okrutne są pokazywane prace Waliszewskiej oraz stare obrazy z trollami, które Kozak przywiózł ze Skandynawii. Kozak pojawia się tam dwukrotnie prowadząc spotkania wraz z Natalią Sielewicz, powiązaną z ruchem Wicca i kobiecą warszawską masonerią. Wejście na spotkania są ograniczane, np. mówi się, że są tylko dla uchodźców z Ukrainy.
Tu ważna dyskusja na temat powiązań Waliszewskiej i Kozaka https://lubimyczytac.pl/dyskusja/2398/27388/niewyjasnione-fakty-wokol-ksiaz...

Bardzo ważne, że książkę Kozaka zilustrowała Aleksandra Waliszewska. Malarka pochodząca ze starej rodziny warszawskich artystek-okultystek, które zwróciły się u magii ludowej. Waliszewska maluje bardzo często sceny polowań na dzieci, została zdemaskowana jako jedna z ofiar bądź uczestniczek tej rozrywki praktykowanej w USA głównie w kołach sympatyzujących z Nordyckimi...