Duży plus tej książki to w tle jest powiedziane co dalej z Różą i Łukaszem bo miałam lekki niedosyt ale jak widzę autorka lubi tak pozostawiać swoich czytelników.

Duży plus tej książki to w tle jest powiedziane co dalej z Różą i Łukaszem bo miałam lekki niedosyt ale jak widzę autorka lubi tak pozostawiać swoich czytelników.

Doprawdy nie wiem nad czym te zachwyty. Czytało się dość szybko, ale raziły mnie błędy słowne i gramatyczne rodem z wypracowania pisanego przez nastolatkę... Sama bohaterka - totalnie nijaka i bardzo denerwująca, a do tego te lekcje topografii Londynu... jakby autorka na każdym kroku chciała podkreślić jak dobrze ją zna.
Skończyłam, zaraz zapomnę, żałuję że kupiłam. Na pewno nie sięgnę po inne pozycje autorki - szkoda czasu, nawet gdyby traktować to tylko jako babskie czytadło.
Jedna gwiazdka więcej w ocenie - za zakończenie.

Doprawdy nie wiem nad czym te zachwyty. Czytało się dość szybko, ale raziły mnie błędy słowne i gramatyczne rodem z wypracowania pisanego przez nastolatkę... Sama bohaterka - totalnie nijaka i bardzo denerwująca, a do tego te lekcje topografii Londynu... jakby autorka na każdym kroku chciała podkreślić jak dobrze ją zna.
Skończyłam, zaraz zapomnę, żałuję że kupiłam. Na...

Z ogromną przyjemnością chciałabym się z Wami podzielić moją opinią o „Chwile, które nigdy się nie wydarzą” @klaudiamuniak .

To druga część serii londyńskiej, którą uwielbiam. Klaudia tak jak i w pierwszej części oprowadziła mnie po Londynie, jej oczami mogłam zwiedzić to piękne miasto! W „Chwile, które…” znalazłam wiele trudnych emocji, które ujęły mnie za serce. Choć przez dłuższy czas nie wiadomo było, jaką tajemnicę skrywa główna bohaterka i czemu boi się białych kopert pod drzwiami to podobała mi się ta część. Klaudia Muniak przedstawiła bardzo życiowy i trudny temat, nie będę spolerować jaki aby nie psuć Wam czytania. Zaskoczona byłam zakończeniem, byłam pewna, że wszystko pójdzie w zupełnie inną stronę, jednak to pokazuje właśnie jak życie jest nieprzewidywalne i jak wiele może się wydarzyć. Dość wolno płynie się przez książkę, jednak mnie to nie przeszkadzało.
~
To opowieść o nieprzepracowanej traumie z przeszłości i trudnych emocjach, czy z happy endem? Oceńcie sami.
~
Książkę można czytać bez znajomości pierwszego tomu, jednak zachęcam do zapoznania się z nim.


Anita jest biotechnolożką, która mieszka i pracuje w Londynie. Gdy zdaje sobie sprawę, że jest pracoholiczką, postanawia zwolnić. Dzięki temu więcej czasu spędza ze swoją przyjaciółką Różą, którą poznajemy w pierwszym tomie, i odnawia znajomość z dawną koleżanką z pracy - Harper. Zacieśnia również znajomość z sąsiadem. Daniel jest nią wyraźnie zainteresowany. Aż pewnego dnia otrzymuje białą kopertę, która przewraca jej spokojniejsze życie do góry nogami… nic już nie jest takie samo. Jesteście ciekawi, jaki sekret ukrywa Anita?

Z ogromną przyjemnością chciałabym się z Wami podzielić moją opinią o „Chwile, które nigdy się nie wydarzą” @klaudiamuniak .

To druga część serii londyńskiej, którą uwielbiam. Klaudia tak jak i w pierwszej części oprowadziła mnie po Londynie, jej oczami mogłam zwiedzić to piękne miasto! W „Chwile, które…” znalazłam wiele trudnych emocji, które ujęły mnie za serce. Choć...

Dla mnie była słaba ta pozycja. Męczyłam się bardzo ta częścią. Faktycznie historia wychodzi pod sam koniec jaki smutek kryła bohaterka , ale to wszystko na około było dla mnie kiepskie.

Dla mnie była słaba ta pozycja. Męczyłam się bardzo ta częścią. Faktycznie historia wychodzi pod sam koniec jaki smutek kryła bohaterka , ale to wszystko na około było dla mnie kiepskie.

Kolejny raz Klaudia Muniak pokazała, że jej pióro sprawdza się również w powieściach obyczajowych. Choć „Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem” przypadła do mojego gustu nieco bardziej i bardziej mnie ujęła, to nie mogę powiedzieć, że „Chwile, które nigdy się nie wydarzą” mi się nie podobała. To historia bardzo poruszająca, życiowa i chwytająca za serca. Opowiadająca o problemach i życiowych zmaganiach, które są dla człowieka niezmiernie ciężkie. Momentami fabuła nieco się dłużyła, ale miała przez to swój spokojny, delikatny klimat. Autorka wprowadziła do powieści początkową niejasność i tajemniczość co sprawiło, że po czasie czytelnik będzie mógł czuć się zaskoczony. Zakończenie nieco mnie rozczarowało, nie tego chciałam dla głównej bohaterki i byłam na nią nieco zła za jej postępowanie - ale to pokazuje tylko jak bardzo życie potrafi być nieprzewidywalne i nieoczywiste.

Kolejny raz Klaudia Muniak pokazała, że jej pióro sprawdza się również w powieściach obyczajowych. Choć „Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem” przypadła do mojego gustu nieco bardziej i bardziej mnie ujęła, to nie mogę powiedzieć, że „Chwile, które nigdy się nie wydarzą” mi się nie podobała. To historia bardzo poruszająca, życiowa i chwytająca za serca. Opowiadająca o...

Zawsze mam problemy z pisaniem recenzji książek spoza "moich" gatunków. Czytam ich na tyle mało, że trudno by mi było je porównywać, a odnoszenie literetury pięknej czy obyczajowej do kryminału nie ma raczej sensu. Staram się więc jak najdokładniej opisać po prostu swoje odczucia, bo mam świadomość, że to, co dla mnie było minusem, może być dokładnie tym, czegoś ktoś inny szuka w takiej powieści.
"Chwile, które nigdy się nie wydarzą" to druga część londyńskiej serii Klaudii Muniak, która zaczynała od thrillerów medycznych i choć uwielbiam takie, odkąd poznałam twórczość Tess Gerritsen, to z polską autorką zaczęłam trochę od końca. Od dawna miałam ochotę przeczytać coś jej pióra, zwłaszcza odkąd dowiedziałam się, że pochodzimy z tego samego regionu.
Książkę bez problemu można czytać bez znajomości pierwszego tomu, ale pewnie go nadrobię, gdy znowu przyjdzie mi ochota na coś obyczajowego, choć przypuszczam, że sporo czasu upłynie. Sporym atutem tej powieści jest to, że gdzieś w codzienności głównej bohaterki czai się odrobina niepokoju. Do plusów muszę też zaliczyć lekki styl autorki, choć miałam problem z tym, żeby wgryźć się w tę fabułę. Przeczytałam jakieś sto stron i odłożyłam książkę na ponad dwa miesiące. Musiałam zacząć w złym momencie, bo przy drugim podejściu dokończyłam ją błyskawicznie.
Anita, czyli główna bohaterka, z jednej strony mi imponowała, z drugiej wydawała się kompletnie oderwana od rzeczywistości. Pod koniec wyjaśniło się jakby, z czego to mogło wynikać, jednak w mojej ocenie takiego zachowania nie da się usprawiedliwiać w żaden sposób. Zdaję sobie też sprawę, że w powieściach obyczajowych to normalne, że wszystko, czego kobiecie potrzeba, to miłość. I choć w tej konkretnej książce sporo było naprawdę wartościowych wątków, to ten główny niestety przypominał najbardziej schematyczny romans.
"Chwile, które nigdy się nie wydarzą" to poruszająca opowieść połączona z dość szczegółowym opisem Londynu. Choć ogólnie mnie rozczarowała, to doceniam to, że autorka podjęła się trudnej i wymagającej tematyki z niezwykłym wyczuciem.
Moje 5/10.

Zawsze mam problemy z pisaniem recenzji książek spoza "moich" gatunków. Czytam ich na tyle mało, że trudno by mi było je porównywać, a odnoszenie literetury pięknej czy obyczajowej do kryminału nie ma raczej sensu. Staram się więc jak najdokładniej opisać po prostu swoje odczucia, bo mam świadomość, że to, co dla mnie było minusem, może być dokładnie tym, czegoś ktoś inny...

To drugi tom Londyńskiej serii. Okładki obu tomów są piękne a wnętrz też niczemu sobie.
Anita Mieszka w Londynie od kilku lat. Spełnia się jako biotechnolożka. Tak naprawdę to jest pracoholiczką I nie widzi nic innego poza pracą. Liczą się dla niej sukcesy zawodowe. Róża, dziewczyna, którą Anita postanowiła przygarnąć pod swój dawch. A ta otworzyła jej oczy, że nie samą pracą człowiek żyje.
Anita postanawia zacząć żyć u zaprzyjaźnia się z Różą i odnawia kontakt z Harper. Zwraca nawet uwagę na sąsiada, który jest nią od dawna zainteresowany. No ale przecież kiedy coś się świetnie układa zaraz znowu się coś pieprzy. I tak też było w przypadku Anity. Wystarczyła jedna malutka przesyłka i Anita dostała sierczysty policzek od przeszłości.

To drugi tom Londyńskiej serii. Okładki obu tomów są piękne a wnętrz też niczemu sobie.
Anita Mieszka w Londynie od kilku lat. Spełnia się jako biotechnolożka. Tak naprawdę to jest pracoholiczką I nie widzi nic innego poza pracą. Liczą się dla niej sukcesy zawodowe. Róża, dziewczyna, którą Anita postanowiła przygarnąć pod swój dawch. A ta otworzyła jej oczy, że nie samą...

Bardzo ciekawa i wzruszająca pozycja. Usiadłam do niej dzisiaj i dzisiaj musiałam ją skończyć - tak bardzo zaciekawiła mnie fabuła. W dodatku była często tak smutna i zarazem wzruszająca... zdecydowanie musicie przeczytać.

Bardzo ciekawa i wzruszająca pozycja. Usiadłam do niej dzisiaj i dzisiaj musiałam ją skończyć - tak bardzo zaciekawiła mnie fabuła. W dodatku była często tak smutna i zarazem wzruszająca... zdecydowanie musicie przeczytać.

"Nie ma ludzi ide­al­nych i za­wsze coś pójdzie nie tak. Ale miłość wcale nie polega na kocha­niu per­fekcji. To jest za łatwe, a prawdziwa miłość nigdy nie jest łatwa."

Anita, biotechnolożka uciekając przed swoją przeszłością, wyjeżdża do Londynu i rzuca się w wir pracy. Kiedy na jej drodze staje Róża, kobieta postanawia zwolnić tempo. Zaczyna spotykać się z przyjaciółmi, rozwija swoja znajomość z sąsiadem. I nagle bum! Do jej drzwi puka przeszłość, a jej życie zaczyna się komplikować. Jak kobieta sobie z tym poradzi? Jakie sekrety ujrzą światło dzienne?

Autorka w książce "Chwile, które nigdy się nie wydarzą" zabiera nas w podróż po Londynie, bardzo ciekawą podróż. Znajdziemy w niej życie i wszystko, co z nim związane. Jedynie co mnie zaskoczyło to zakończenie. Tego się nie spodziewałam.

Jeśli macie ochotę przeczytać wzruszającą historię w jesienne wieczory to książka @klaudiamuniak "Chwilę, które nigdy się nie wydarzą" będzie idealną lekturą.

"Nie ma ludzi ide­al­nych i za­wsze coś pójdzie nie tak. Ale miłość wcale nie polega na kocha­niu per­fekcji. To jest za łatwe, a prawdziwa miłość nigdy nie jest łatwa."

Anita, biotechnolożka uciekając przed swoją przeszłością, wyjeżdża do Londynu i rzuca się w wir pracy. Kiedy na jej drodze staje Róża, kobieta postanawia zwolnić tempo. Zaczyna spotykać się z przyjaciółmi,...

Na początku książki czytelnik ma wrażenie jakby czytanie fabuły było podróżą po Londynie. Razem z bohaterami poznaje nowe miejsca i nowych ludzi.
Ogromną zaletą jest również to, że autorka od pierwszych stron buduje delikatne napięcie, dzięki czemu czytelnik się nie nudzi i ma ochotę poznać tajemnice bohaterów.
👨‍👩‍👦‍👦
Anita to ambitna biotechnolożka, która całkowicie poświęca się pracy. Jednak za jej pracoholizmem kryje się coś głębszego. Coś przed czym kobieta uciekła do Londynu.
👩‍💻
Dodatkowo w związku z odnowieniem przyjaźni z przyjaciółką lód w sercu Anity zacznie powoli topnieć.

Czy będzie to miało związek z rodziną przyjaciółki, znajomością z przystojnym sąsiadem czy może z kimś z przeszłości?

Tego dowiecie się już z książki.

Podsumowując książka pokazuje, że nawet jeśli uciekliśmy od przeszłości, to nie znaczy, że mamy ją za sobą. Wręcz przeciwnie ona jest bliżej niż nam się wydaje. Prędzej czy później będziemy musieli pogodzić się z tym co się stało, by móc zacząć żyć pełnią życia.

,,Chwile, które nigdy się nie wydarzą" to książka z wielkomiejskim tłem, która pokazuje, że przyjaźń i empatia są niezwykle ważne, gdy chcemy pomóc drugiemu człowiekowi.

Na początku książki czytelnik ma wrażenie jakby czytanie fabuły było podróżą po Londynie. Razem z bohaterami poznaje nowe miejsca i nowych ludzi.
Ogromną zaletą jest również to, że autorka od pierwszych stron buduje delikatne napięcie, dzięki czemu czytelnik się nie nudzi i ma ochotę poznać tajemnice bohaterów.
👨‍👩‍👦‍👦
Anita to ambitna biotechnolożka, która całkowicie...