Joshi jest biografem Lovecrafta i spróbował tu oddać mu hołd opowiadaniami osadzonymi w jego uniwersum. Wyszło tak sobie. Pierwsze opowiadanie całkiem nienajgorsze, choć przełamujące jeden z najważniejszych elementów lovecraftiańskiej prozy, czyli brak seksu - tutaj jest sporo erotyki, choć w klasie B-horrorów nienajgorsze. Pozostałe opowiadania do zapomnienia.

Joshi jest biografem Lovecrafta i spróbował tu oddać mu hołd opowiadaniami osadzonymi w jego uniwersum. Wyszło tak sobie. Pierwsze opowiadanie całkiem nienajgorsze, choć przełamujące jeden z najważniejszych elementów lovecraftiańskiej prozy, czyli brak seksu - tutaj jest sporo erotyki, choć w klasie B-horrorów nienajgorsze. Pozostałe opowiadania do zapomnienia.

Bardzo przyjemny zbiór opowiadań. Najmniej podobało mi się opowiadanie tytułowe, ale za to kolejne były bardzo klimatyczne i mocno osadzone w lovecraftowym klimacie. Dla miłośników Przedwiecznych, godna polecenia lektura.

Bardzo przyjemny zbiór opowiadań. Najmniej podobało mi się opowiadanie tytułowe, ale za to kolejne były bardzo klimatyczne i mocno osadzone w lovecraftowym klimacie. Dla miłośników Przedwiecznych, godna polecenia lektura.

"Największym dobrodziejstwem na tym świecie jest fakt, że umysł ludzki nie jest w stanie skorelować całej swej istoty. Żyjemy na spokojnej wyspie ignorancji pośród czarnych mórz nieskończoności i wcale nie jest powiedziane, że w swej podróży zawędrujemy daleko" - H. P. Lovecraft

Gdyby mi ktoś parę lat temu powiedział, że autor najobszerniejszej i najlepszej (przynajmniej w mojej ocenie) biografii Samotnika z Providence stworzy takie opowiadania to najprawdopodobniej bym mu nie uwierzył. Nie umniejszam niewątpliwemu talentowi Sundandowi, ale nie spodziewałem się tak dobrych, ociekających weirdem opowiadań.

Zbiorek otwiera tytułowe "Coś spod spodu". Ta historia spodoba się tym, którzy preferują powolne, gęste i jednocześnie osnute mgłą tajemnicy historie, które dłużej się rozkręcają, ale za to uderzają bez litości.

W opowiadaniu młoda bohaterka wraca do swojego rodzinnego miasta tylko po to, aby odkryć, że przyczyny śmierci jej ojca nie są tak zwyczajne jak sądziła, a komuś bardzo zależy by pewne sprawy nie wyszły na światło dzienne. Opowiadanie najmniej inspirowane twórczością Howarda, a jednocześnie lśniące jak prawdziwy diament. Dla mnie absolutne 10/10 za klimat.

W drugim opowiadaniu autor przenosi nas do XVIII wieku, gdzie będziemy świadkami jak najbardziej oświecony człowiek owej epoki, Voltaire rozwiązuje zagadkę makabrycznie zamordowanej dziewczynki. Tak jak i w poprzedniej historii, bohater opowiadania staje w centrum zdarzeń, które na wielu mogłyby zesłać szaleństwo, a Joshi udowadnia, że w horrorze z postaciami historycznymi czuje się nad wyraz dobrze.

Kolejne opowiadanie bazuje na rasie "podwodnych ludzi", których możecie kojarzyć z jednego znanego opowiadania Howarda.Historia bezpośrednio nawiązuje do tych wydarzeń, lecz rozgrywa się w zupełnie innym miejscu i czasie (zdradzę tylko, że na innym kontynencie). W tym przypadku autor pociągnął za czułą strunę i podczas czytania można poczuć pewien rodzaju smutek związany z realnym zagrożeniem a nie tylko wytworem czyjejś wyobrażni.

Narratorem ostatniego opowiadania jest sam Samotnik z Providence. Jest to pewnego rodzaju spowiedź na łożu śmierci, rozliczenie się z swoją twórczością i wylanie z siebie tajemnicy, która naznaczyła jego życie.

Nie jestem obiektywny w sprawie mitologii Cthulhu i raczej nigdy nie będę (pytanie czy można nim być pisząc swoje odczucia z lektury) ale myśle że będziecie zadowoleni. Joshi udowadnia, że potrafi nie tylko opisywać życie i analizować twórczość Lovecrafta, ale także jest kolejnym wartościowym pisarzem tworzącym i rozwijającym universum.

"Największym dobrodziejstwem na tym świecie jest fakt, że umysł ludzki nie jest w stanie skorelować całej swej istoty. Żyjemy na spokojnej wyspie ignorancji pośród czarnych mórz nieskończoności i wcale nie jest powiedziane, że w swej podróży zawędrujemy daleko" - H. P. Lovecraft

Gdyby mi ktoś parę lat temu powiedział, że autor najobszerniejszej i najlepszej (przynajmniej w...

„mini powieść… i taka zostanie”
S.T. Joshi znany jest z monumentalnej biografii H. P. Lovecrafta i to ponoć wyszło mu dobrze.
Próbował też swoich sił w tworzeniu opowiadań. I tu jest miernie. W zbiorze „Coś Spod Spodu” mamy ich kilka. Pierwsze jest dość rozległe i nawet początkowo mnie zaciekawiło. Tajemnicza kopalnia i śmierć ojca głównej bohaterki robiły delikatną mgłę tajemniczości. Poza ową mgłą było gorzej. Gdzieś zaczął przebijać dość prostacko opisany sex… Nie mam nic przeciwko jeżeli to czemuś służy, tutaj te opisy nie miały większego znaczenia. No może poza ostatnim, gdzie dziewczyna dostaje orgazmu, rzucona nago w objęcia mitycznego potwora. Dzięki uczuciu „przyjemności na dwa baty” ratuje świat. Nie tego oczekuję, po kimś kto stara się nawiązywać do Mistrza Lovecrafta.
„Incydent w Ferney” jest dużo lepszy w swej wymowie. Ubrana w odpowiednie szaty „przepowiednia” nawet bawi.
„Jakieś błąd”- naśladownictwo, tylko lekko zmienione zakończenie. Słabe i mocno się wynudziłem.
Ostatnie opowiadanie to ckliwa historyjka. Zakończenie nawet nie próbuje zaskoczyć. Puk puk i jesteśmy na dnie…
Cały zbiór jest przykładem dlaczego nie powinno się naśladować kogoś, kto jest wyjątkowy. Nie polecam...

„mini powieść… i taka zostanie”
S.T. Joshi znany jest z monumentalnej biografii H. P. Lovecrafta i to ponoć wyszło mu dobrze.
Próbował też swoich sił w tworzeniu opowiadań. I tu jest miernie. W zbiorze „Coś Spod Spodu” mamy ich kilka. Pierwsze jest dość rozległe i nawet początkowo mnie zaciekawiło. Tajemnicza kopalnia i śmierć ojca głównej bohaterki robiły delikatną mgłę...

S.T.Joshi to wybitny badacz i znawca literatury, który w Polsce jest znany przede wszystkim jako twórca znakomitej i opasłej biografii H.P.Lovecrafta. Nic dziwnego, że jego własne utwory prozatorskie nawiązują silnie do twórczości Samotnika z Providence. I to w jaki sposób! W tytułowej minipowieści poznajemy mroczną historię tajemniczych wypadków w pewnej kopalni w Pensylwanii, gdzie główna bohaterka staje w obliczu niezwykłego, kosmicznego horroru. To klasyk weird fiction w najlepszym wydaniu, gdzie autor popisowo wręcz tworzy duszny, apokaliptyczny klimat wszechobecnej grozy i beznadziei. Później jest równie wspaniale, chociaż już w nieco bardziej tradycyjnym stylu, bowiem Joshi bawi się tutaj twórczo motywami znanymi z twórczości Lovecrafta. „Incydent w Ferney” opowiada o śledztwie prowadzonym przez Voltaire’a (tak, tego Voltaire’a),które prowadzi go na trop pewnej istoty z Mitologii Cthulhu. „Jakiś błąd” nawiązuje silnie i bardzo pesymistycznie do „Widmo nad Innsmouth”, natomiast „Jego ręką pisane” to fantazyjna opowieść o tym, skąd H.P.L. czerpał pomysły do swoich utworów. Krótko mówiąc – wspaniale, że wreszcie w ręce polskich czytelników trafia proza Joshiego i jeśli tak ma to wyglądać, to ja proszę o dużo, dużo więcej. Absolutny mus dla miłośników Lovecrafta, jego mitologii, ambitnego, elokwentnego werid fiction i po prostu świetnej literatury grozy.

Więcej recenzji na Instagram- lektura codzienna
https://www.facebook.com/lekturacodzienna/

S.T.Joshi to wybitny badacz i znawca literatury, który w Polsce jest znany przede wszystkim jako twórca znakomitej i opasłej biografii H.P.Lovecrafta. Nic dziwnego, że jego własne utwory prozatorskie nawiązują silnie do twórczości Samotnika z Providence. I to w jaki sposób! W tytułowej minipowieści poznajemy mroczną historię tajemniczych wypadków w pewnej kopalni w...

Niestety. S.T.Joshi jest bardzo dobrym biografem, ale autorem słabiutkim. Przesadna erotyka nieudolnie tuszuje słabą fabułę opowiadań. Dzieła zniszczenia dopełnia fatalne tłumaczenie. Pytanie co zrobił w tej kwestii podpisany z imienia i nazwiska korektor pozostawiam otwarte. Totalny zawód, ale fanatyk Lovecrafta musi to mieć.

Niestety. S.T.Joshi jest bardzo dobrym biografem, ale autorem słabiutkim. Przesadna erotyka nieudolnie tuszuje słabą fabułę opowiadań. Dzieła zniszczenia dopełnia fatalne tłumaczenie. Pytanie co zrobił w tej kwestii podpisany z imienia i nazwiska korektor pozostawiam otwarte. Totalny zawód, ale fanatyk Lovecrafta musi to mieć.