Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Klimaty dzikiego zachodu nie gościły do tej pory zbyt często na moim profilu. W ostatnim czasie pojawił się Cormac McCarthy i jego mroczny western "W Ciemność", a tak poza tym to bida z nyndzą... W sumie, jak zacząłem się nad tym teraz zastanawiać, to nie potrafię określić dlaczego tak jest... Przeta ja lubię zarówno kowboi jak i Indian... Hmm... Ale dobra, nieważne, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Teraz, dzięki uprzejmości wydawnictwa Taurus Media, mogłem nadrobić moje braki w tym temacie. A wszystko to za sprawą dwóch tomów serii "Undertaker" - "Biały Indianin" oraz "Salvaje". Było to moje pierwsze spotkanie z tym cyklem i mimo braku znajomości poprzednich części, spokojnie odnalazłem się w jego świecie. Także siodłamy konie i galopujemy w stronę zachodzącego słońca... To znaczy w stronę mojej opinii hehe. Zapraszam. Jonas Crow przybywa na miejsce masakry dyliżansu, by pochować zmarłych, którzy zginęli z rąk grupy Apaczów, pod przewodnictwem legendarnego Białego Indianina. W międzyczasie spotyka swojego starego znajomego Sida Beauchampa, który składa mu propozycję udziału w pewnej misji, związanej z powyższym atakiem. Po drobnym szantażu Jonas zgadza się w niej uczestniczyć, nie zdając sobie sprawy, w jakie bagno właśnie się wpakował... Zacznijmy może od tego, że obydwa omawiane tomy, można spokojnie czytać bez znajomości poprzednich. Stanowią one bowiem osobną i zamkniętą historię, a samych odniesień do wcześniejszych wydarzeń jest naprawdę niewiele. Ok, jeżeli chodzi o fabułę, to cała opowieść zaczyna się w mocno kryminalnym klimacie. Jonas Crow zostaje rzucony w wir wydarzeń, które zagęszczają się z każdym kolejnym przeczytanym kadrem. Autorzy mieszają, gubią tropy, mylą czytelnika, niczym w rasowym kryminale. I tak praktycznie wygląda cały tom "Biały Indianin". Wszystko to oczywiście zaserwowane w klasycznej scenerii dzikiego zachodu. Czyli mamy strzelaniny, pościgi oraz indiańskie tortury, których obraz robi potężne wrażenie. Aż człowieka zaczyna boleć to i owo... "Salvaje" natomiast odchodzi od kryminalnej otoczki, stawiając przede wszystkim na akcję . A jest na co popatrzeć. Świetnie prezentują się kadry w pociągu, które stanowią lwią część tego zeszytu. Doskonale wypada również finał, bogaty w widowiskowe fajerwerki, spinający wszystkie wątki w jedną, zgrabną całość. Co mi się jeszcze podobało, to fakt, że główny bohater nie jest nieśmiertelny. Że nie jest supermanem, w którego można strzelać, a on tylko wstanie, otrzepie się i będzie pruł dalej do swoich przeciwników. Wręcz przeciwnie, baty i bęcki zbiera często, krwawi tak jak każdy człowiek i mimo, że jest jednym z najlepszych, to też potrafi spudłować. Dodatkowo, autorzy bez żadnych ogródek ukazują, w jaki sposób biali ludzie odnosili się i traktowali rdzennych mieszkańców Ameryki. Stąd też nie dziwi, że również jednym z najważniejszych elementów fabuły jest motyw zemsty za wszelkie krzywdy, jakich Indianie doznali ze strony prawych i cywilizowanych bladych twarzy. Wizualnie jest bardzo dobrze. Kreska jest prosta, dbająca o szczegóły, fajnie oddająca klimat tamtych czasów. Kolory są stonowane, utrzymujące zimny i surowy charakter całej opowieści. Jak dla mnie super. Podsumowując, wciągnąłem się w świat tytułowego grabarza i co tu dużo mówić, chce więcej. Także, nie zostało mi nic innego jak zaopatrzyć się we wcześniejsze tomy i poznać całą historię "Undertakera" od początku. Tyle ode mnie!!! Do usłyszenia!!! Za egzemplarz do opinii dziękuję Taurus Media.