Ja także mam mieszane uczucia. W stosunku do całości powieści za mało tu Mony List i Leonarda da Vinci, a za dużo historii Florencji, wojen między państwami-miastami włoskimi ( Florencją, Mediolanem, Piza) a Francją i Papiestwem, za dużo biografii osób takich jak Savonarola, biografii królów Francji ( np. Karola X) i poszczególnych papieży.
Lepszy tytuł byłby : "Świat za czasów Mony Lisy". Te opisy dotyczące historii są bardzo obszerne i dla mnie nużące. Tam gdzie powieść dotyka życia rodziny Lisy jest ciekawa i przekonywująca, istna kopalnia wiedzy n/t obyczajów w tamtych czasach. Natomiast absolutnym zaskoczeniem jest dla mnie postać Leonarda da Vinci, ukazana w zupełnie innym świetle niż znamy go z lektur szkolnych. To człowiek niewykształcony w żadnej dziedzinie, amator, pseudouczony, nieudacznik, i fantasta, człowiek powierzchowny, niesumienny, nieodpowiedzialny, podejmujący się przeróżnych zadań i z reguły nie kończący ich. W dodatku nie był to człowiek uczciwy, wiele razy pobierał duże zaliczki, z których żył dostatnio, a nawet rozrzutnie, przez kilka lat, a z zamówionych prac nie wywiązywał się. Dzięki przyjaźni z Lisą, dzięki jej i krytycznemu osądowi, dopiero pod koniec życia zrozumiał swoje błędy życiowe.
Zrozumiał, że "uczony którym nie był, zabił w nim artystę, którym się urodził". Szokujący portret Leonarda wyłania się z kart tej
książki. Bardzo prawdopodobne, że jest to , niestety, portret prawdziwy, gdyż autor powołuje się na źródła historyczne, które wielokrotnie cytuje.
Podsumowując, warto przeczytać, jeśli ktoś interesuje się historią malarstwa lub historią piętnastowiecznej Europy.

Ja także mam mieszane uczucia. W stosunku do całości powieści za mało tu Mony List i Leonarda da Vinci, a za dużo historii Florencji, wojen między państwami-miastami włoskimi ( Florencją, Mediolanem, Piza) a Francją i Papiestwem, za dużo biografii osób takich jak Savonarola, biografii królów Francji ( np. Karola X) i poszczególnych papieży.
Lepszy tytuł byłby : "Świat za...