Tak niewiele wiedziałam o dynastii Wazów, król Zygmunt patrzący z kolumny był moim dobrym nieznajomym.
Nie sądziłam, że ich rządy były tak barwne. Król alchemik, który wysadza zamek na Wawelu, i wreszcie Jan Kazimierz, tak wywyższony w "Potopie", a w rzeczywistości kobieciarz i awanturnik bez honoru, któremu w Polsce zawsze się nudziło. Książka bardzo lekka, bo skupiona na perypetiach miłosnych władców, wysłuchałam z przyjemnością w formie audiobooka, dobrze zachęca do pogłębienia tematu.

Tak niewiele wiedziałam o dynastii Wazów, król Zygmunt patrzący z kolumny był moim dobrym nieznajomym.
Nie sądziłam, że ich rządy były tak barwne. Król alchemik, który wysadza zamek na Wawelu, i wreszcie Jan Kazimierz, tak wywyższony w "Potopie", a w rzeczywistości kobieciarz i awanturnik bez honoru, któremu w Polsce zawsze się nudziło. Książka bardzo lekka, bo skupiona...

Książki Pani Iwony Kienzler to prawidziwe lekcje historii. Powinny być czytane w szkołach, a jestem pewna, że młodzież więcej by zapamiętała i nauczyła się z nich, niż z podręczników. Lekkość prowadzenia przez dzieje Polski, życiorysy królów, ciekawostki. Wszystko tu znajdziemy i chłoniemy. Polecam.

Książki Pani Iwony Kienzler to prawidziwe lekcje historii. Powinny być czytane w szkołach, a jestem pewna, że młodzież więcej by zapamiętała i nauczyła się z nich, niż z podręczników. Lekkość prowadzenia przez dzieje Polski, życiorysy królów, ciekawostki. Wszystko tu znajdziemy i chłoniemy. Polecam.

Ciekawa narracja, zresztą jak w poprzednich książkach Iwony Kienzler z tej serii. Bardzo szczegółowa analiza tematów, źródeł i nadanie im odpowiedniej osi fabularnej. Generalnie bardzo ciekawa lektura, można przy niej odpocząć, a przy okazji dowiedzieć się czegoś więcej o historii kraju i świata w czasach dynastii Wazów.

Ciekawa narracja, zresztą jak w poprzednich książkach Iwony Kienzler z tej serii. Bardzo szczegółowa analiza tematów, źródeł i nadanie im odpowiedniej osi fabularnej. Generalnie bardzo ciekawa lektura, można przy niej odpocząć, a przy okazji dowiedzieć się czegoś więcej o historii kraju i świata w czasach dynastii Wazów.

Trzecia z kolei książka Iwony Kienzler o władcach Polski. Po dynastii Piastów i Jagiellonów przyszła kolej na Wazów niedziedziczących władzy, a otrzymujących ją w wyborach elekcyjnych od szlacheckiej braci. Zjawisko to było ewenementem ówczesnego świata.

Dla mnie jako osoby nie mającej dużej wiedzy z tego okresu (zawsze więcej czytałem o Jagiellonach, a tak naprawdę moimi zdecydowanymi ulubieńcami byli Piastowie, o których jak na złość mamy najmniej informacji) mogę uznać książkę za bardzo przydatną.

Autorka zanim przystąpiła do opowieści o Zygmuncie III Wazie całkiem nieźle nakreśliła nam historię założycieli dynastii począwszy od dziada naszego króla, władcy Szwecji Gustawa I Wazy, przez jego ojca Jana III Wazę (księcia Finlandii, a następnie króla Szwecji) i stryja, szalonego Eryka XIV po niesamowitą jak dla mnie i bardzo odważną matkę, Katarzynę Jagiellonkę (córkę Zygmunta Starego i Bony Sforzy).

Głównymi bohaterami są tu jednak trzej królowie Polski Zygmunt III Waza oraz jego synowie Władysław IV Waza i Jan Kazimierz, a także jak w poprzednich tomach serii kobiety ich życia... matki, żony i kochanki. Pani Kienzler skupia się głównie na relacjach rodzinnych i przygodach życiowych naszych protagonistów, odsuwając wielkie bitwy na dalszy plan.

Jeśli chodzi o kobiety to najbardziej zainteresował mnie chyba wątek Ludwiki Marii Gonzagi, najpierw królowej Polski u boku Władysława, a potem jego młodszego brata Jana Kazimierza, która uprzednio starała się o koronę francuską ze względu na pochodzenie rzecz jasna.
Co mnie zaskoczyło najbardziej, to to, że był w niego wplątany także przesławny kardynał Richelieu (znany wielu z ''Trzech Muszkieterów'' Alexandra Dumas'a),którego więźniem na prawie 2 lata stał się królewicz Jan Kazimierz, z powodu podejrzenia o szpiegostwo dla Habsburgów na terenach Francji.

Ktoś dobrze znający historię z okresu królów elekcyjnych zapewne nie znajdzie tu nic nowego, ale ja znacznie podreperowałem swoją wiedze z czego się cieszę.
Chociaż faktycznie można natrafić tu na wiele powtórzeń słów i wyrażeń, to jednak czytało mi się całkiem przyjemnie. Autorka przykuła moja uwagę. Bardzo ciekawy czas dla naszego państwa. Niestety, był to już schyłek jego świetności na arenie międzynarodowej.

Trzecia z kolei książka Iwony Kienzler o władcach Polski. Po dynastii Piastów i Jagiellonów przyszła kolej na Wazów niedziedziczących władzy, a otrzymujących ją w wyborach elekcyjnych od szlacheckiej braci. Zjawisko to było ewenementem ówczesnego świata.

Dla mnie jako osoby nie mającej dużej wiedzy z tego okresu (zawsze więcej czytałem o Jagiellonach, a tak naprawdę moimi...

Jak to Kienzler - skrót z kilku obszerniejszych opracowań, nic oryginalnego. I jak zwykle Autorka nie może się powstrzymać przed zaprezentowaniem wszystkiego, co wyczytała, choćby to były nudne wątki poboczne. Dodatkowo, co drugą stronę znaleźć można słówko "niekłamane" w rozmaitej konfiguracji: "z niekłamanym zachwytem", "z niekłamaną wdzięcznością" - dużo tu niekłamania. Tak mi to grało na nerwach, że niestety, nie byłam w stanie dokończyć... No cóż, NIEKŁAMANIE mnie to irytowało...

Jak to Kienzler - skrót z kilku obszerniejszych opracowań, nic oryginalnego. I jak zwykle Autorka nie może się powstrzymać przed zaprezentowaniem wszystkiego, co wyczytała, choćby to były nudne wątki poboczne. Dodatkowo, co drugą stronę znaleźć można słówko "niekłamane" w rozmaitej konfiguracji: "z niekłamanym zachwytem", "z niekłamaną wdzięcznością" - dużo tu niekłamania....

Książka napisana z lekkością i z perspektywy nie szkolnej.
Bardzo dużo interesujących ciekawostek o epoce i osobach, które miały znaczący wpływ na historię Polski, szczególnie kobiet, o których "szkolna" historia ciągle milczy.

Książka napisana z lekkością i z perspektywy nie szkolnej.
Bardzo dużo interesujących ciekawostek o epoce i osobach, które miały znaczący wpływ na historię Polski, szczególnie kobiet, o których "szkolna" historia ciągle milczy.

Zbiór biografii Wazów i ich krewnych, którzy albo nami rządzili, albo w jakiś sposób zapisali się w polskiej historii. Mnóstwo ciekawych faktów, opisywanie bohaterów jak ludzi z krwi i kości a nie tylko szablonowe odhaczenie postaci, jak w podręczniku do historii. Czyta się jednym tchem, wciąga niesamowicie. Jednak nie obędzie się bez minusów. Kilka osób zostało tu przedstawionych po macoszemu. Czuć antypatię autorki do postaci króla Anny Jagiellonki czy też Anny Wazówny. Poza tym znalazło się kilka nieścisłości stricte historycznych. Mimo wszystko, dla odświeżenia swojej wiedzy ze szkoły, z ciekawości lub po prostu dla frajdy poznawania nowych gatunków literackich, polecam :)

Zbiór biografii Wazów i ich krewnych, którzy albo nami rządzili, albo w jakiś sposób zapisali się w polskiej historii. Mnóstwo ciekawych faktów, opisywanie bohaterów jak ludzi z krwi i kości a nie tylko szablonowe odhaczenie postaci, jak w podręczniku do historii. Czyta się jednym tchem, wciąga niesamowicie. Jednak nie obędzie się bez minusów. Kilka osób zostało tu...

Uważa się, że wraz ze śmiercią Zygmunta Augusta nastąpił kres potężnej dynastii Jagiellonów a rok jego śmierci jest jednocześnie początkiem wolnej elekcji. Tak nas przez wiele lat uczono w szkole. Jednak okazuje się, że Zygmunt August wcale nie był ostatnim Jagiellonem, który chodził po ziemi a elekcyjność tronu obowiązywała już wcześniej, aczkolwiek w tym przypadku przy obiorze władcy kierowano się zasadą wyboru kandydatów wywodzących się z tej samej dynastii. Reguła ta była też jednym z argumentów wyboru na króla Zygmunta Wazy jakby nie było Jagiellona po kądzieli. I zarówno Zygmunt jak i jego dwaj synowie chętnie się na ten fakt powoływali.
Czasy panowania dynastii Wazów to niełatwy czas dla Rzeczypospolitej. Tymczasem jej losy ważyły się nie tylko w trakcie wojen, podpisania układów lub traktatów. Równie ważne było to co działo się w życiu prywatnym władcy.
Tym razem autorka przybliżyła nam życie codzienne Zygmunta III, Władysława IV, Jana Kazimierza a także ich żon, Anny Jagiellonki i Anny Wazówny. Jak wyglądało ich życie? Co ich cieszyło? Co ich martwiło?
Tak właściwie dzieje I Rzeczypospolitej z okresu wolnej elekcji zawsze wydawały mi się nudne. Podupadający prestiż kraju, kłótnie i warcholstwo a także złota wolność ,,wybrańców’’, która przybrała przerażające rozmiary to nie było coś z czym chciałam się mierzyć. W końcu takie sytuacje mamy w kraju od wielu lat na co dzień. Jednak kiedy zobaczyłam zapowiedz książkowej pani Iwony Kienzler odnoszącą się tym razem do dynastii Wazów nie mogłam się powstrzymać by po nią sięgnąć.
Jak zwykle autorka stanęła na wysokości zadania. Nieciekawą epokę przedstawiła w sposób szalenie interesujący. Dzięki książce nie tylko usystematyzowałam swoją wiedzę, ale także lepiej poznam życie prywatne władców i ich rodzin. Zdecydowanie nie żałowano nam ,,smaczków’’ z życie prywatnego kontrowersyjnych władców. Podczas czytania książki Wazowie na polskim tronie. Romanse, intryga i wielka polityka nauczyłam się o tym niełatwym dla kraju czasu więcej niż przez wiele lat nauki w szkole. Tutaj nie znajdziemy suchych faktów, które co najwyżej zniechęcą nas do poznawania historii.
Wazowie na polskim tronie. Romanse, intryga i wielka polityka udowodniła po raz kolejny, że historia nie musi być nudna, ale może stać się pasjonującą podróżą w przeszłość. W przyjemny sposób pozwala poznać losy władców elekcyjnych z dynastii Wazów, motywy, którymi kierowali się w życiu prywatnym oraz sprawowanej polityce krajowej i zagranicznej. Dzięki niej możemy lepiej zrozumieć mentalność ludzi tamtego okresu, która, jak się okazuje, wiele nie różni się od naszej. Czytając ją dostrzegłam, że nie wszyscy władcy tytułujący się herbem snopek zasiadający na polskim tronie byli nieudacznikami niepotrafiącymi zarządzać krajem. Myślę, że jeśli podręczniki szkolne byłyby pisane tak jak książki Pani Iwony Kienzler, nauka historii byłaby czystą przyjemnością.

Uważa się, że wraz ze śmiercią Zygmunta Augusta nastąpił kres potężnej dynastii Jagiellonów a rok jego śmierci jest jednocześnie początkiem wolnej elekcji. Tak nas przez wiele lat uczono w szkole. Jednak okazuje się, że Zygmunt August wcale nie był ostatnim Jagiellonem, który chodził po ziemi a elekcyjność tronu obowiązywała już wcześniej, aczkolwiek w tym przypadku przy...

Czy książki o historii mogą być ciekawie pisane?

Czy historia Polski, poza okresem wojennym czy powojennym (którym to każdy mniej lub bardziej się interesuje),może intrygować na tyle, by osoba niemająca wiedzy na jej temat chciała sięgnąć po taką książkę?

Zdecydowanie tak!

Najnowsza książka Iwony Kienzler „Wazowie na polskim tronie” udowadnia, że warto sięgać po takie lektury. Warto zgłębiać swoją wiedzę i można to robić z przyjemnością!

Opowieść o polskich królach ze szwedzkiej dynastii Wazów napisana jest z niebywałą lekkością, a przy tym nafaszerowana ogromem wiedzy historycznej i ciekawostek. Muszę przyznać, że chciałam tę książkę przeczytać w ramach wyzwania i nauki, a okazało się, że czytanie tej pozycji to była dla mnie nie tylko nadrobiona lekcja historii, ale przede wszystkim fascynująca podróż.

To podróż po potężnej i silnej Polsce i po życiu polskich Wazów. Iwona Kienzler rewelacyjnie przekazuje nam swoją wiedzę, przeplatając istotne wydarzenia dla naszego kraju perypetiami miłosnymi. Książka jest napisana nie jak nudna lektura szkolna, a jak intrygująca powieść, od której nie można się oderwać.

Bardzo lubię takie książki i cieszę się, że nauka może być przyjemnością!

Czy książki o historii mogą być ciekawie pisane?

Czy historia Polski, poza okresem wojennym czy powojennym (którym to każdy mniej lub bardziej się interesuje),może intrygować na tyle, by osoba niemająca wiedzy na jej temat chciała sięgnąć po taką książkę?

Zdecydowanie tak!

Najnowsza książka Iwony Kienzler „Wazowie na polskim tronie” udowadnia, że warto sięgać po takie...