„Cztery pory roku” Stephena Kinga to cztery opowieści: na wiosnę, lato, jesień i zimę. Tę przeczytałam jako drugą, w ramach styczniowego wyzwania LC..

Po fenomenalnej historii wiosennej „Skazani na Shawshank”, zimowa odsłona „Metoda oddychania” jest bardzo przyzwoita, ale już tak nie powala.
Ani bardzo straszna, ani makabryczna, ale na pewno pomysłowa, zaskakująca i z klimacikiem.

Wyobraźcie sobie elitarny męski klub. Taki klub z dębową boazerią, pluszowymi storami, ze skórzanymi fotelami, ekskluzywną biblioteką, kominkiem, przednimi cygarami, trunkami i wyniosłym kamerdynerem. Jego członkowie to dżentelmeni gawędziarze, którzy przynoszą do klubu historyjki i dzielą się nimi z towarzyszami, bo tutaj dobra opowieść jest najcenniejsza. Historię o niesamowitym porodzie i zastosowanej przy nim niezwykłej metodzie oddychania opowiedział na wigilijnym spotkaniu jeden z panów i zadziwił nią nie tylko swoich klubowych kolegów, ale i czytelników tej minipowieści.
Jest trochę niewiarygodnie i nie z tej ziemi, ale tak to bywa u Kinga, który może nie wzniósł się tym utworem na wyżyny, ale pokazał kolejną odsłonę swoich kingowych możliwości. Bardziej niż opowiadana historia urzekł mnie klimat nowojorskiego klubu w przedświąteczny czas. Zaś lektor - Zbigniew Zapasiewicz dodał książce sznytu i elegancji.

Przede mną jeszcze dwie opowieści w tym cyklu: lato i jesień. I bardzo się na nie cieszę.

„Cztery pory roku” Stephena Kinga to cztery opowieści: na wiosnę, lato, jesień i zimę. Tę przeczytałam jako drugą, w ramach styczniowego wyzwania LC..

Po fenomenalnej historii wiosennej „Skazani na Shawshank”, zimowa odsłona „Metoda oddychania” jest bardzo przyzwoita, ale już tak nie powala.
Ani bardzo straszna, ani makabryczna, ale na pewno pomysłowa, zaskakująca i z...

Istna księga papugi. Opowieść okładka jest arcydziełem, pozostawia niedopowiedzenia, mówi zaglądaniu przez firankę do koszmarów Lovecrafta. Ale opowieść w opowieści, nie, nie jest wspaniała, jest trochę obrzydliwa, trochę bolesna i ... nonsensowna.
No dobrze, ale ten klub, ten klub jest backroomem, korytarzem do innych światów, bardzo pociągającym i odpychającym zarazem.

Istna księga papugi. Opowieść okładka jest arcydziełem, pozostawia niedopowiedzenia, mówi zaglądaniu przez firankę do koszmarów Lovecrafta. Ale opowieść w opowieści, nie, nie jest wspaniała, jest trochę obrzydliwa, trochę bolesna i ... nonsensowna.
No dobrze, ale ten klub, ten klub jest backroomem, korytarzem do innych światów, bardzo pociągającym i odpychającym zarazem.

bardzo mi się spodobały opowiadania z tomu "Cztery pory roku"

bardzo mi się spodobały opowiadania z tomu "Cztery pory roku"

Opowieść bardzo smutna i niezwykle przejmująca.

Opowieść bardzo smutna i niezwykle przejmująca.

Ciekawa, porażająca, klimatyczna. Utrzymana w formie reportażu, mam wrażenie

Ciekawa, porażająca, klimatyczna. Utrzymana w formie reportażu, mam wrażenie

Polecam.

Polecam.