Ogołocona i przeobrażona. Maria Antonina de Geuser

W niniejszym tomie przedstawiamy świecką mistyczkę, żyjącą duchem karmelitańskim: Francuzkę, Marię Antoninę de Geuser (1889-1918). Życie zarówno osobiste, jak i duchowe Marii Antoniny de Geuser – jak wynika z listów, które zostawiła po sobie – jest jasnym świadectwem, że karmelitańskie przesłanie może być równie inspirujące i ogromnie owocne dla osób żyjących poza murami klasztornymi. Chociaż nigdy nie należała ona do Trzeciego Zakonu Karmelitańskiego, czyli do świeckiego odgałęzienia Zakonu, zarówno jej życie zewnętrzne, jak i wewnętrzne przenikała duchowość Karmelu. Była w równym stopniu całkowicie oddana Bogu, czyli modlitwie kontemplacyjnej, oraz poświęcona Jezusowi i Jego dziełu odkupienia w Kościele oraz poprzez Kościół, czyli gorliwości apostolskiej. Połączenie tych dwóch postaw, które na pierwszy rzut oka wyglądają na różne, a nawet sprzeczne, jest charakterystyczne dla Zakonu Karmelitańskiego odkąd św. Teresa od Jezusa (1515-1582) przeprowadziła reformę Zakonu, tworząc go na nowo. W rozwoju mistyki u Marii Antoniny widzimy wyraźnie, że im bardziej Trójca Święta stawała się dla niej wszystkim, tym gorętsza była w niej, kładąca cień na wszystko inne, tęsknota za zbawieniem ludzi w Jezusie Chrystusie.