To zbiór dwóch minipowieści, powiązanych ze sobą tematycznie. Obie bohaterki łączy śmierć najbliższych im osób. W tytułowym opowiadaniu główną postacią jest osierocona Mikage, której babcia (ostatni żyjący członek rodziny) właśnie odeszła. W „Moonligh Shadow” Satsuki nie może się pogodzić ze śmiercią chłopaka, z którym przeżyła ostatnie cztery lata. Proste opowieści, napisane nieskomplikowanym językiem, który niejednokrotnie zaskakuje swoją poetyką: „Przezroczysty, cichy czas opadał kropla po kropli, towarzysząc dźwiękowi sunącego po papierze długopisu”. Można się oczywiście poczuć zaintrygowanym nieokreśloną płciowością postaci drugoplanowych, dla mnie jednakże nie miało to żadnego znaczenia. Ważniejsze było towarzyszenie tym młodym dziewczynom w trudnej drodze powrotu do życia, po stracie bliskich. Ich relacje z mężczyznami, przyjaźń, która charakteryzowała się zrozumieniem i wyrozumiałością, lecz także skłonnością do poświęceń dla drugiego człowieka. Przyjemna, niebanalna lektura.

To zbiór dwóch minipowieści, powiązanych ze sobą tematycznie. Obie bohaterki łączy śmierć najbliższych im osób. W tytułowym opowiadaniu główną postacią jest osierocona Mikage, której babcia (ostatni żyjący członek rodziny) właśnie odeszła. W „Moonligh Shadow” Satsuki nie może się pogodzić ze śmiercią chłopaka, z którym przeżyła ostatnie cztery lata. Proste opowieści,...