Ta historia wędrówek po miejscach, śladach pamięci żydowskiej. Ta książka to wędrówka w poszukiwaniu strażników pamięci, miejsc w których odnaleźć można ślady utraconego dziedzictwa społecznego. To także książka o poszukiwaniach śladów potomków polskich Żydów. To historia odnajdywania ludzi , którzy stoją na straży pamięci o swoich żydowskich sąsiadach. To bardzo ważna książka o pamięci tych, którzy tutaj żyli.

Ta historia wędrówek po miejscach, śladach pamięci żydowskiej. Ta książka to wędrówka w poszukiwaniu strażników pamięci, miejsc w których odnaleźć można ślady utraconego dziedzictwa społecznego. To także książka o poszukiwaniach śladów potomków polskich Żydów. To historia odnajdywania ludzi , którzy stoją na straży pamięci o swoich żydowskich sąsiadach. To bardzo ważna...

Co po nas zostanie. Czy wiedza o przeszłości i swoich korzeniach jest do czegoś potrzebna. Książka o przywracaniu pamięci, o najważniejszych skarbach – odnalezieniu swojej historii. Choć też o trudnej prawdzie związanej z łapczywością na „skarby pożydowskie”. Osobiście temat tego co było przed nami, jak wyglądały różne miejsca, kto w nich żył, jak żył zajmuje mnie od dawna. Ta książka w szczery do bólu, choć bardzo subtelny – detaliczny sposób pokazuje, że nie chcemy tej pamięci, boimy się jej.
Lektura „Skarbów” pozwala na wejście w buty tych którzy szukają, zachowują i składają historię ze strzępków. Sama książka składa się z takich strzępków – krótkich migawek (rozdzialików) składających się czasem w całość, a czasem w ułamek czyjejś historii, pozwalać czytelnikowi uczestniczyć w procesie odkopywania drobnych i z pozoru nieważnych historii.

Co po nas zostanie. Czy wiedza o przeszłości i swoich korzeniach jest do czegoś potrzebna. Książka o przywracaniu pamięci, o najważniejszych skarbach – odnalezieniu swojej historii. Choć też o trudnej prawdzie związanej z łapczywością na „skarby pożydowskie”. Osobiście temat tego co było przed nami, jak wyglądały różne miejsca, kto w nich żył, jak żył zajmuje mnie od...

To bardzo przyjemne uczucie czytać książkę, której autorkę nie dość, że się poznało (i zamieniło z nią parę zdań),to jeszcze dotyczącą osób, które także znam osobiście. To był całkiem nowy rodzaj doświadczenia podczas obcowania z literaturą.
Sama książka jest również niezwykła, bo dotyczy holocaustu z nieco lżejszej strony. Czyta się ją troszkę jak baśń o poszukiwaczach skarbów. Miałam wrażenie, że razem z nimi chodzę po tych strychach i piwnicach starych kamienic, czuję na rękach kurz i słyszę szelest odręcznie narysowanej mapy prowadzącej do ukrytego przez dawnych żydowskich mieszkańców złota.
Jest to kilka opowiedzianych historii rozsianych po całej Polsce. Nie tylko o tych ludziach, co ukryli lub, co szukają, ale też o samych przedmiotach. Szuka się nie tylko kosztowności, ale też śladów pamięci. Ruin, macew czy w ogóle żydowskich cmentarzy, po których została tylko pamięć najstarszych mieszkańców.
Bardzo mnie pociągały te opowieści zwłaszcza, że często wspominana jest tam „pusta dziura” w człowieku, którą i ja czuję. I której nie ma czym zapełnić… bo ja także mam taką historię, której nie da się opowiedzieć do końca…
Też czuję, że po tamtym świecie została straszliwa pustka…
Książka (jak dla mnie) ma tylko dwie wady:
Opowieści nie są napisane od początku do końca, tylko „poszatkowane” na wiele części i przemieszane ze sobą. Wnikliwy i skupiony czytelnik poradzi sobie, ale taki jak ja - który nie wciąga całej książki w dwa dni, tylko dozuje ją sobie przez 3 tygodnie, będzie miał z tym kłopot.
Drugą wadą jest brak zdjęć i to już jest wielki problem dla tak wścibskiego czytelnika jak ja! Jakże pragnęłabym zobaczyć tę cukiernicę Rosenthala, pustą skrytkę po skarbie, starą ręcznie rysowaną mapkę, czy taki strych!
Domyślam się, że był powód dla którego nie pokazano takich rzeczy czy miejsc, ale niestety nie ma zdjęć nawet synagog, odnalezionych macew ani tej jedynej w całości ocalałej mezuzy, o której mowa w jednej z historii.
Czuję przez to straszliwy niedosyt!
Ale czyta się tę książkę z wypiekami na twarzy! Więc zdecydowanie ją polecam.

To bardzo przyjemne uczucie czytać książkę, której autorkę nie dość, że się poznało (i zamieniło z nią parę zdań),to jeszcze dotyczącą osób, które także znam osobiście. To był całkiem nowy rodzaj doświadczenia podczas obcowania z literaturą.
Sama książka jest również niezwykła, bo dotyczy holocaustu z nieco lżejszej strony. Czyta się ją troszkę jak baśń o poszukiwaczach...

Temat świetnie wybrany - bardzo rzadko dotychczas poruszany w literaturze, choć w kulturze szeroko rozumianej już się pojawiał (jako festiwale, obchody wybranych świąt). Autorka wykonała bardzo dużo pracy, docierając i wysłuchując tych historii - każda inna, inne też emocje opowiadającego, inna szczegółowość opowieści, a to wszystko pięknie zebrane w pewien hołd pamięci. Jedyne co mi przeszkadzało i odebrało nieco przyjemności z czytania, to poszatkowanie tych historii - jest wiele wątków, w każdym z nich jakiś bohater opiekujący się historią i jakiś bohater tejże historii, więc tych imion, opowieści i wątków jest naprawdę dużo. A poszatkowanie ich jeszcze na przeplatające się historie wprowadziło dodatkowy chaos, choć może miało służyć jakiemuś dynamizmowi. Mam nadzieję, że ta książka pozostanie we mnie na dłużej i pozwoli lepiej dostrzegać otaczającą nas rzeczywistość, z jej materialnymi przejawami, ale też historiami ludzkimi ukrytymi za tymi rzeczami.

Temat świetnie wybrany - bardzo rzadko dotychczas poruszany w literaturze, choć w kulturze szeroko rozumianej już się pojawiał (jako festiwale, obchody wybranych świąt). Autorka wykonała bardzo dużo pracy, docierając i wysłuchując tych historii - każda inna, inne też emocje opowiadającego, inna szczegółowość opowieści, a to wszystko pięknie zebrane w pewien hołd pamięci....

W Swarzędzu w którym mieszkałem też jest były cmentarz żydowski ,wzdłuż ulicy Poznańskiej ale nie ma tam niczego co by o tym świadczyło ,na części terenu jest dom kultury a na drugiej prywatny właściciel chciał postawić hotel ale mu się to nie udało ,podobno nie doglądał się z gmina żydowska. Do samej książki, to jest ona trochę roztrzepana i czasami można się pogubić w historiach.

W Swarzędzu w którym mieszkałem też jest były cmentarz żydowski ,wzdłuż ulicy Poznańskiej ale nie ma tam niczego co by o tym świadczyło ,na części terenu jest dom kultury a na drugiej prywatny właściciel chciał postawić hotel ale mu się to nie udało ,podobno nie doglądał się z gmina żydowska. Do samej książki, to jest ona trochę roztrzepana i czasami można się pogubić w...

I znów jest tak, że w moje ręce wpada książka, która opowiada o poszukiwaniu wypłukanych ziarenek przeszłości...
Patrycja Dołowy w „Skarbach" odtwarza mozaikę wspomnień i trasy z zagadkowych map, narysowanych przez poharatanych doświadczeniami wojennymi i Zagładą Żydów, wraca do porzuconych przez nich pod przymusem i zamieszkałych później przez obcych domów, pokojów i strychów. Opowiadane przez Autorkę historie, jak to zwykle bywa, wzajemnie się przenikają. Znów okazuje się, że dawno zamotane supły trwają mimo upływu lat i śmierci tych, którzy je wiązali.
Na szczęście są tacy, którzy stoją na straży wspomnień. Odkopują, naprawiają i leczą – nie tylko miejsca, ale i ludzi. Walczą o pamięć po żydowskich rodzinach, z którymi nigdy nic ich nie łączyło, prócz opuszczonych cmentarzy, porozbijanych murów ogrodzenia i okruchów pamięci o ludziach. Jednych aktywuje cukiernica Rosenthala, innych mit o złotych jajach, a jeszcze innych sam fakt, że chodzą po pustych ulicach, których bruk pamięta łzy skazanych na śmierć, porzuconych i osamotnionych.
Polecam!

I znów jest tak, że w moje ręce wpada książka, która opowiada o poszukiwaniu wypłukanych ziarenek przeszłości...
Patrycja Dołowy w „Skarbach" odtwarza mozaikę wspomnień i trasy z zagadkowych map, narysowanych przez poharatanych doświadczeniami wojennymi i Zagładą Żydów, wraca do porzuconych przez nich pod przymusem i zamieszkałych później przez obcych domów, pokojów i...

Zastanawiało Was kiedyś ile w naszych ziemiach może znajdować się skarbów, skrawków pamięci, świadectw minionego czasu?
Patrycja Dołowy to autorka książki "Wrócę gdy będziesz spała", niezwykle wzruszającej i bolesnej.
Jak tylko napisała kolejną książkę nie było innej opcji jak sięgnąć po nią.
Zagadkowy tytuł, niby prosty, a trochę prowokujący.
W 2017 roku autorka została poproszona przez swoją amerykańską przyjaciółkę, aby ta pomogła jej dowiedzieć się czegoś więcej o jej prababci.
Tak zaczęła powstawać ta książka.
Autorka napisała świetny reportaż o potomkach polskich Żydów, których przyciąga do Polski legenda o rodzinnym skarbie,a niektórzy z nich zostali strażnikami żydowskiej pamięci.
Nie od dziś wiadomo, że w Polsce znajdował sie ogrom żydowskich rzeczy. Zmuszeni nagłą ucieczką lub zniewoleniem ukrywali swoje rzeczy, gdzie tylko się dało.
Osoby, które poznajemy w książce opowiadają historie, które znają z opowiadań najbliższych. Wraz z autorką podążają śladami skarbów i nie chodzi tu o złoto, ale o rzeczy osobiste, rodzinne pamiątki czy drobnostki, które dla jednych cenne dla innych nic nie znaczą.
Autorka zabiera nas wraz z bohaterami w różne miasta na terenie Polski.
Jednym z nich jest Będzin, który jest mi dosyć bliski. To w jaki sposób został opisany zgadza się idealnie. Od dziecka pamiętam kiedy była mowa o Będzinie, było to miasto okryte tajemnicą, widmem getta, szarością i dziwną stagnacją.
Powiem Wam, że po tylu latach mam wrażenie, że nadal tak jest.
Pamiętajmy, że jest to reportaż, pewnego rodzaju opowieść kolejnego pokolenia, które ma w głowie opowieści swoich potomków. Żydowska historia cały czas jest częścią naszej historii i tego nie zmienimy.

Zastanawiało Was kiedyś ile w naszych ziemiach może znajdować się skarbów, skrawków pamięci, świadectw minionego czasu?
Patrycja Dołowy to autorka książki "Wrócę gdy będziesz spała", niezwykle wzruszającej i bolesnej.
Jak tylko napisała kolejną książkę nie było innej opcji jak sięgnąć po nią.
Zagadkowy tytuł, niby prosty, a trochę prowokujący.
W 2017 roku autorka została...

Zbyt pomieszane treści

Zbyt pomieszane treści

Bardzo interesujące opowiadania warto przeczytać.

Bardzo interesujące opowiadania warto przeczytać.

40/100%

40/100%