Teraz, kiedy mamy już za sobą pospieszną transformację głównego bohatera ukazaną w pierwszym tomie zbiorczym, możemy śmielej podążyć tropem jego młodzieńczych przygód i zmagań. Chociaż ta młodość jest bardziej chronologiczna, prequelowa, w jakimś sensie umowna, bo Blueberry w trakcie wojny secesyjnej jawi się już jako postać już w pełni ukształtowana, taka z jaką mamy do czynienia z regularnym cyklu "Blueberry". Tak jak tam krąży ze sprytem między bladymi twarzami i czerwonoskórymi, tak tutaj między unionistami i konfederatami. W tym tomie nie ma już Girauda - jego następcę Wilsona cechuje pewna surowość rysunków, choć zarazem nie ma on problemów z detalami, kiedy trzeba je oddać np. w elementach scenografii. W drugim integralu mamy z kolei zmianę scenarzysty - po kilku epizodach zmarłego Charliera zastąpił Corteggiani, który podąża bezpiecznie ścieżkami wytyczonymi przez swojego poprzednika, choć trzeba odnotować, że brakuje mu czasem jego doświadczenia i polotu. Jednak "Młodość Blueberry'ego" to nie tylko pozycja obowiązkowa dla fanów głównej serii, ale również bardzo przyzwoita pozycja dla tych, którzy chcieliby zacząć przygodę z bezczelnym i dzielnym spryciarzem Jagodą od wojny secesyjnej.

Teraz, kiedy mamy już za sobą pospieszną transformację głównego bohatera ukazaną w pierwszym tomie zbiorczym, możemy śmielej podążyć tropem jego młodzieńczych przygód i zmagań. Chociaż ta młodość jest bardziej chronologiczna, prequelowa, w jakimś sensie umowna, bo Blueberry w trakcie wojny secesyjnej jawi się już jako postać już w pełni ukształtowana, taka z jaką mamy do...