Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niektóre bajki nie starzeją się wcale, z kolei inne potrzebują opowiedzenia na nowo, by wpasować się w obecne realia. Jak to wygląda u Alicji? Historia o Krainie Czarów i pięcioletniej dziewczynce, która nagle tam wpada, jest znana od wielu lat. Adaptacje Disneya zdobyła niemałe grono fanów, zarówno jako animacja z 1951 roku, jak i późniejsze filmy aktorskie w reżyserii Tima Burtona – kolejno lata 2010 i 2016. Powstał też twór książkowy w 2004 roku, na podstawie animacji, w mojej opinii gorszy niż niejedno streszczenie. A jak odbieram komiks? Na początek wita nas mały, acz znaczący dodatek – Galeria Postaci. Pozwala nam się zaznajomić z bohaterami fabuły jeszcze przed rozpoczęciem akcji. Trafne opisy, także wytykające wady postaci, urocza czcionka i dodane ilustracje powodują, że powoli wchodzimy do Krainy Czarów. Trochę szkoda, że dzięki temu można się domyślić niektórych zwrotów akcji – mam tu oczywiście na myśli czytelników, którzy dopiero pierwszy raz stykają się z tą historią. Autorzy oddali fabułę animacji dość wiernie. Na około 40 stronach na spokojnie udało się rozpisać historię małej Alicji. Wszystko na dłuższą metę wydaje się logicznie prowadzoną opowieścią.Niestety nie obyło się bez kilku zgrzytów. Może zabrzmieć jak czepianie się, ale ani razu Kapelusznik nie zaproponował blondwłosej herbaty! Pod koniec trochę się zdziwiłam, gdy nasza bohaterka się budzi, jej siostra pyta, czego się nauczyła, a ona zaczyna recytować wierszyk o krokodylu. Później mówi, że “Pan Gąsienica powiedział…” – problem tkwi w tym, że w komiksie nie ma sceny, o której ona opowiada. Bardzo ciężko było mi się wczuć w opowieść, gdy zobaczyłam zupełnie inne przełożenie niektórych tekstów, zarówno mówionych, jak i piosenek. Nie wiem, z czego to wynika, czy z tłumaczenia, czy z oryginalnego tekstu, nie chcę nikogo obarczać winą. Też wiem, że oddanie animacji w komiksowych dymkach nie jest możliwe w stu procentach. Po prostu byłoby miło zobaczyć więcej tekstu zgodnego z pierwotnym tłumaczeniem, na przykład podczas pierwszych scen z białym królikiem. Więcej na: CzasoStrefa