już samo zakończenie faktycznie zaskoczyło. Całość w dobrze znanej i na śmierć zajechanej konwencji, między thrillerem, a horrorem, który i tak już nikogo nie wystraszy, a szczególnie w komiksie. Niezobowiązujące i dobrze zrealizowane. Typowy Dylan Dog

już samo zakończenie faktycznie zaskoczyło. Całość w dobrze znanej i na śmierć zajechanej konwencji, między thrillerem, a horrorem, który i tak już nikogo nie wystraszy, a szczególnie w komiksie. Niezobowiązujące i dobrze zrealizowane. Typowy Dylan Dog

Ma swój urok, ale nie ma za wiele czasu na rozbudowanie historii. Całość jest krótka, szybka, niezbyt zaskakująca. Choć śledztwo idzie sprawnie i jakieś tam zaskoczenie oferuje, ale ogólnie to nijaka przygoda, która mogłaby być jednym z odcinków serialu proceduralnego.

Ma swój urok, ale nie ma za wiele czasu na rozbudowanie historii. Całość jest krótka, szybka, niezbyt zaskakująca. Choć śledztwo idzie sprawnie i jakieś tam zaskoczenie oferuje, ale ogólnie to nijaka przygoda, która mogłaby być jednym z odcinków serialu proceduralnego.

Raz jeszcze mamy okazję śledzić mroczne przygody Dylan Doga dzięki Oficynie Wydawniczej Tore.
Tym razem mamy do czynienia z nowszą historią, albowiem Czarne jezioro ukazało się w 2016 roku na łamach Maxi Dylan Dog.

Opis wydawcy:

Ellie, odnosząca sukcesy kobieta, pewnego dnia rzuca wielkomiejskie życie i przenosi się wraz z córką do wynajętego domu w Datchet – miejscowości, w której nic się nie dzieje. Sielanka nie trwa jednak długo, a spokój burzy seria niepokojących zdarzeń. Kim jest tajemnicza zjawa, nawiedzająca małą Gretę? Jakie tajemnice skrywa dom, w którym zamieszkały? Do wyjaśnienia tej sprawy zaangażowany zostaje Dylan Dog. Ci, którzy chcą zostawić koszmary w spokoju, zapominają, że są one jak woda; niepowstrzymane i wiecznie w ruchu. Czy jednak można je pogrzebać raz na zawsze…

Muszę szczerze przyznać że mocno zaskoczony byłem po skończeniu lektury tego komiksu. W przeciwieństwie do większości historii z udziałem Dylan Doga brak tutaj czarnego humoru rozładowującego napięcie. Czy ironicznych wstawek. Brak nawet Groucho, co dla mnie jest gigantycznym plusem, gdyż słabo go trawię. Zamiast tego wraz z rozwojem fabuły klimat gęstnieje przyprawiając czytelnika o ciarki. Jest tak za sprawą świetnego mixu kryminału z elementami nadprzyrodzonymi, przez co komiks trzyma w napięciu aż do ostatniej strony. Cała struktura narracji jest bardzo wiarygodna, nawet w sekwencjach nastawionych na nadprzyrodzone wydarzenia.

No i finał….
Ah! Nie chcę zdradzać szczegółów ale finał zaskakuje i kołacze się po głowie jeszcze długo po skończeniu lektury.

Fabuła to jedna strona medalu ale co z warstwą graficzną?
Otóż ta też zasługuje na słowa uznania. Mimo iż są za nią odpowiedzialne dwa nazwiska to dostajemy spójne stylistycznie ilustracje, które oddają klimat opowiadanej historii.
Pozy postaci, ich mimika oraz praca cieni stoją na wysokim poziomie i nie sposób cokolwiek im zarzucić.

Słowa uznania zasługuje również okładka. Ze wszystkich jakie widziałem z serii przygód Dylan Doga, ta jest nie kwestionowalnie moją ulubioną.
Jest wręcz poetycka.

Podsumowując, za skromne 24 zł otrzymujecie trzymającą w napięciu mroczną historię, która pochłonie Was na całego i nie opuści nawet po odłożeniu komiksu na półkę.
Zdecydowanie warto by Dylan Dog – Czarne jezioro znalazło się w Waszym koszyku podczas zakupów w księgarni.

https://betoniarka.net/dylan-dog-czarne-jezioro-recenzja/

Raz jeszcze mamy okazję śledzić mroczne przygody Dylan Doga dzięki Oficynie Wydawniczej Tore.
Tym razem mamy do czynienia z nowszą historią, albowiem Czarne jezioro ukazało się w 2016 roku na łamach Maxi Dylan Dog.

Opis wydawcy:

Ellie, odnosząca sukcesy kobieta, pewnego dnia rzuca wielkomiejskie życie i przenosi się wraz z córką do wynajętego domu w Datchet –...

Dylan Dog to włoska seria komiksowa, ukazująca się od końcówki lat 80. Jeśli jednak nie miał ktoś z nią do czynienia, a chciałby sprawdzić poziom jakościowy tamtejszych powieści graficznych, to zdecydowanie warto zainteresować się albumem zatytułowanym Czarne jezioro.

Seria na naszym rynku pojawia się nakładem wydawnictwa Tore, które w swojej ofercie ma sporo tytułów z Półwyspu Apenińskiego. Wydawca stara się zainteresować rodzimego czytelnika tamtejszym rynkiem, na którym pojawiło się naprawdę wiele ciekawych komiksowych perełek. Do tego grona trzeba właśnie zaliczyć album Dylan Dog. Czarne jezioro.

Przedstawiona tutaj historia skupia się na postaci Ellie i jej córki. Kobieta odnosiła wielkie sukcesy zawodowe i czuła się spełniona w wielkim mieście. Pewnego dnia postanowiła jednak porzucić dawne życie i przenieść się z córką do malowniczego starego domu na obrzeżach pewnego jeziora. Wiejska sielanka nie trwała jednak zbyt długo. W domu zaczyna bowiem dochodzić do wielu tajemniczych wydarzeń, które zaczynają zagrażać małej Grete. Ellie postanawia więc zatrudnić swojego starego przyjaciela Dylana, aby ten zbadał i wyjaśnił tajemnicę tego miejsca i dziwnego zachowania jej córki.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=132413

Dylan Dog to włoska seria komiksowa, ukazująca się od końcówki lat 80. Jeśli jednak nie miał ktoś z nią do czynienia, a chciałby sprawdzić poziom jakościowy tamtejszych powieści graficznych, to zdecydowanie warto zainteresować się albumem zatytułowanym Czarne jezioro.

Seria na naszym rynku pojawia się nakładem wydawnictwa Tore, które w swojej ofercie ma sporo tytułów z...

Dylan Dog - Czarne jezioro, to chyba jeden z najbardziej ponurych Dylanów, jakie ukazały się do tej pory na naszym rynku. No, może jeszcze Mater Morbi jest równie ponure.
Czarne jezioro" to jedna z trzech części wydanych w Dylan Dog old Boy 26, której redaktorem prowadzącym był sam Robnerto Reccioni. Stad inna niż u Sclaviego narracja. Stąd więcej mroku.
Czarne jezioro rożni się znacznie od innych Dylan Dogów wydanych do tej pory w Polsce. Brakuje tu chociażby Graucho, który jednak pojawia się w myślach Dylana. Mamy tu też do czynienia z innym podejściem do historii, którą tym razem powierzono dwóm paniom (są to Rita Paretto i Silvia Mericone). W efekcie inna akcje, niż w starszych Dylanach wydanych do tej pory. Czy to znak czasów? Nie wiem, ale przy ponad 400 odcinkach, trzeba odświeżać i szukać nowych obszarów. Fajnie, że w Polsce możemy poznać te "nowe drogi Dylana".
"Dylan Dog. Czarne jezioro" wydany jest bardzo dobrze. Na dobrym papierze, znów w powiększonym formacie, dzięki czemu rysunki zyskują i czyta się całość bardzo dobrze. Polecam gorąco.

Dylan Dog - Czarne jezioro, to chyba jeden z najbardziej ponurych Dylanów, jakie ukazały się do tej pory na naszym rynku. No, może jeszcze Mater Morbi jest równie ponure.
Czarne jezioro" to jedna z trzech części wydanych w Dylan Dog old Boy 26, której redaktorem prowadzącym był sam Robnerto Reccioni. Stad inna niż u Sclaviego narracja. Stąd więcej mroku.
Czarne jezioro...

Najsłabszy Dylan wydany przez Tore. Historia wydawała mi się wtórna i mocno mnie znudziła, dodatkowo zakończenie pozostawiło u mnie niedosyt.

Najsłabszy Dylan wydany przez Tore. Historia wydawała mi się wtórna i mocno mnie znudziła, dodatkowo zakończenie pozostawiło u mnie niedosyt.

Każdy Dylan utwierdza mnie w przekonaniu, że bardzo lubię tę serię. Tym razem nie jest inaczej.

Każdy Dylan utwierdza mnie w przekonaniu, że bardzo lubię tę serię. Tym razem nie jest inaczej.

Musiałam sprawdzić i przekonałam się, że nie umiem i nie lubię czytać komiksów. Jednak przeczytałam do końca więc nie było tak złe, żeby potępiać.

Musiałam sprawdzić i przekonałam się, że nie umiem i nie lubię czytać komiksów. Jednak przeczytałam do końca więc nie było tak złe, żeby potępiać.

Naprawdę niezła, bardzo filmowa historia. Trochę grozy, sporo psychologizowania. Fajna, nieoczywista zagadka się z tego wszystkiego ułożyła. Takie "Dylany" to ja mogę czytać!

https://instagram.com/polishpopkulture

Naprawdę niezła, bardzo filmowa historia. Trochę grozy, sporo psychologizowania. Fajna, nieoczywista zagadka się z tego wszystkiego ułożyła. Takie "Dylany" to ja mogę czytać!

https://instagram.com/polishpopkulture

Rozczarowanie. Również wydawnicze. Niepotrzebnie powiększono format. Ten oryginalny, włoski, w kształcie małej książeczki zdecydowanie bardziej pasował do DD.

Rozczarowanie. Również wydawnicze. Niepotrzebnie powiększono format. Ten oryginalny, włoski, w kształcie małej książeczki zdecydowanie bardziej pasował do DD.