Moja ostatnia książka przeczytana w 2023 roku. Spokojna, przeprowadzająca przez kilka wątków w bardzo pięknym stylu. W porównaniu z poprzednim tomem tu widać większą spójność tych wydarzeń, choć też mniejszy natłok ich. Autorka po prost dobrze pisze i jest wstanie sprzedać wszystko. Muszę sięgnąć teraz po "Małe Kobietki".

Moja ostatnia książka przeczytana w 2023 roku. Spokojna, przeprowadzająca przez kilka wątków w bardzo pięknym stylu. W porównaniu z poprzednim tomem tu widać większą spójność tych wydarzeń, choć też mniejszy natłok ich. Autorka po prost dobrze pisze i jest wstanie sprzedać wszystko. Muszę sięgnąć teraz po "Małe Kobietki".

"Jeśli nie mogę ufać ludziom, wolę trzymać się od nich z daleka i być szczęśliwa."

Louisa May Alcott to jedna z pisarek, której książki mają w sobie prosty i piękny rodzaj spokoju, przyzwoitości i delikatności. "Róża w rozkwicie" to już szósta powieść autorki, którą miałam przyjemność przeczytać i choć tym razem nie byłam nią w stu procentach usatysfakcjonowana to nadal uważam ją za wspaniałą opowieść pełną piękna. Tym razem jest to podróż przez dojrzewanie, szukanie swojej drogi w życiu i stawaniu w obliczu pierwszej, jakże kapryśnej miłości.

Rose ma już dwadzieścia lat i swój własny pomysł na życie wypełnione niezależnością i niesieniem dobra. Na drodze stają jej nowe uczucia, doświadczenia oraz poznawanie ludzkich słabości. Dla mnie jej podróż po dorosłości była bardzo ciekawa. Z jednej strony widziałam w Rose młodą mądrą kobietę a z drugiej nadal małą dziewczynkę, która nie do końca rozumie zasady rządzące światem i ludzi. Jej sercowe perypetie były przedstawione z typowym dla Alcott ciepłem i rozmachem. Niezwykle polubiłam dorosłe wersje chłopców, których poznałam w poprzednim tomie "Róży...". Cieszę się, że byli odmienieni, ale nadal pozostali tymi postaciami, które poznałam na początku. Mam słabość do wiecznie rozkojarzonego, roztrzepanego i inteligentnego Maca. Była to niezwykle urocza i grzejąca serce postać.

Autorka jak zwykle sprawiła, że czytając jej przepiękne słowa totalnie się rozmarzyłam. Urzekły mnie te wszystkie wspaniałe refleksje, wartościowe przekazy, ciepłe dialogi, zabawne przekomarzania a także piękne porównania jak: "[...] spłonili się jak piwonie, choć ich chłopięce oczy były równie czyste i spokojne jak letnie jeziora." Cieszę się, że pod tym względem ta powieść przyniosła mi ten spokój co zawsze. Podczas lektury często zastanawiałam się jak byłoby żyć w czasach opisanych przez autorkę, w czasach, w których ona sama żyła i tworzyła. Czy łatwo byłoby mi mieć swoją niezależność? Czy potrafiłabym być przykładną młodą damą czy raczej zerwałabym z tym ideałem kobiety? Czy prowadzenie takiego spokojnego i ułożonego życia, pełnego konwenansów przypadłoby mi do gustu? Dużo czasu spędziłam nad refleksami na temat tego jak życie kobiety zmieniało się przez lata.

Jednak w "Róży w rozkwicie" niektóre kwestie nieco nie przypadły mi do gustu. Mam wrażenie, że nadmierne dążenie Rose do bycia przyzwoitą, dobrą, wręcz świętą istotą było nieco toksyczne, nadmierne. Doszukiwanie się źródeł zepsucia wszędzie gdzie się da, powstrzymywanie się od w teorii zła a w praktyce przyjemności prowadzi tu donikąd, nawet biorąc pod uwagę czasy w których żyje bohaterka. Momentami odbierałam ją jako nadąsaną świętoszkę, choć w kolejnej chwili potrafiła być dla mnie ideałem człowieka. Szkoda, że nie można było w tym dążeniu do dobra znaleźć złotego środka. Poza tym książkę czytało mi się dosyć ciężko, trudno było mi się w nią wciągnąć, choć koniec końców była bardzo przyjemna.

"Róża w rozkwicie" to ciepła, lekka powieść, która potrafi rozbawić, wzruszyć i dać do myślenia. Bardzo cenię sobie twórczość Louisy May Alcott i ta powieść na pewno nie była ostatnią jaką przeczytam od tej autorki. Na koniec zostawię jeden z przepięknych fragmentów powieści, który na pewno zostanie ze mną na długo.

"Twe stopy w bujnych traw powodzi
Sunęły lekko niczym wiatr
Przeszłaś obok jak maj przechodzi
Twarz twoja - bladej róży kwiat"

"Jeśli nie mogę ufać ludziom, wolę trzymać się od nich z daleka i być szczęśliwa."

Louisa May Alcott to jedna z pisarek, której książki mają w sobie prosty i piękny rodzaj spokoju, przyzwoitości i delikatności. "Róża w rozkwicie" to już szósta powieść autorki, którą miałam przyjemność przeczytać i choć tym razem nie byłam nią w stu procentach usatysfakcjonowana to nadal...

Lekka, przyjemna.

Lekka, przyjemna.

Drugi tom trzyma poziom , tym razem główny temat to opis kiełkującej miłości i wchodzenia w dorosłość. To taka dobra spokojna literatura na zimowe wieczory.

Drugi tom trzyma poziom , tym razem główny temat to opis kiełkującej miłości i wchodzenia w dorosłość. To taka dobra spokojna literatura na zimowe wieczory.

Fajna książka. Szybko się czyta. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Polecam

Fajna książka. Szybko się czyta. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Polecam

,,Ośmioro kuzynów" w zeszłym roku naprawdę mnie zachwyciło. Historia małej Rose i jej kuzynów chwyciła i rozgrzała moje serce. Nie mogłam doczekać się kontynuacji!

Co się okazuje, autorka sama z początku zaznacza, że ,,Róża w rozkwicie" nie jest do końca drugim tomem, a bardziej dalszymi losami Rose dla tych, którzy poszukują zwyczajnie rozrywki i tęsknią za tą (już nie tak małą) dziewczynką 🌹

W tej części Louisa May Alcott ponownie stara się stworzyć powieść pełną wartości, ciepła i to jej się udaje! Rose to młoda kobieta, która poszukuje swojej drogi w życiu. To niesamowite widzieć jak się zmienia, dojrzewa, szuka swojej drogi, zwłaszcza po powrocie z podróży dookoła świata z wujem Alecem 💛

Naprawdę miło było wrócić do znajomej historii, jednak... Eh, coś mi nie podpasowało w niej do końca. To już nie było to samo, może dlatego że dzieciaki dorosły, właściwie Rose stała się moją rówieśniczką, jej kuzyni stali się mężczyznami. Pojawiała się nadal ta beztroska, ale już w innym stopniu, który mnie nie porwał jak wtenczas.

Odnosiłam wrażenie, jakby ta część była o wiele bardziej chaotyczna?? I chwilami już mi się zaczęło wydawać, że jedyne co oni tam robią to... piją 💀 Dosłownie. Czytało się szybko jak to u Louisy mam, ale czasami tekst tak po prostu przelatywał mi przed oczami i tyle z tego było...

,,Ośmioro kuzynów" w zeszłym roku naprawdę mnie zachwyciło. Historia małej Rose i jej kuzynów chwyciła i rozgrzała moje serce. Nie mogłam doczekać się kontynuacji!

Co się okazuje, autorka sama z początku zaznacza, że ,,Róża w rozkwicie" nie jest do końca drugim tomem, a bardziej dalszymi losami Rose dla tych, którzy poszukują zwyczajnie rozrywki i tęsknią za tą (już nie...

Ciepła, zabawna, pouczająca. Nie jestem zadowolona z pewnych wątków, ale ogólnie fauła bardzo mi się podobała. Polecam.

Ciepła, zabawna, pouczająca. Nie jestem zadowolona z pewnych wątków, ale ogólnie fauła bardzo mi się podobała. Polecam.

Autor: Louisa May Alcott
Tytuł: Róża w rozkwicie
Wydawnictwo: MG
Dwudziestoletnia Rose wraz z wujem Alecem i przyjaciółką Phebe wraca z podróży dookoła świata. W domu czekają na nią stęsknieni kuzyni. Czterej najstarsi z nich – Archie, Charlie, Mac i Steve – są już mężczyznami, którzy szukają swojego powołania i zaczynają rozglądać się za towarzyszkami życia. Młodzi ludzie ze zdumieniem odkrywają, że ich dziecięce relacje będą musiały ulec przewartościowaniu. Tymczasem Rose ceni sobie niezależność i ma pomysł na życie, który niekoniecznie zakłada zamążpójście.

Po poprzedniej genialnej części wiedziałam, że muszę podejść również do tej. Nie było innej opcji! Byłam ciekawa, co tym razem przygotowała dla nas autorka. Pozycja wywarła we mnie mnóstwo emocji. Od radości po złość. Głowna bohaterka w kilku momentach zszokowała mnie swoim zachowaniem. Nie spodziewałam się tego, w jaki sposób będzie chciała funkcjonować. Nawet miałam ochotę rzucić książką. Ciągle o niej mówiła, że co ona chce zrobić. W sumie można powiedzieć, że współczułam jej powrotu do normalności. jednak czy na pewno będzie normalnie? Tego musicie się sami przekonać. Chciałabym dodać jeszcze, że było czuć od niej dużo emocji, jednak teraz miała lekki problem z ich pokazywaniem. Ważne, że czytelnicy rozumieli o co jej chodziło. Chciałam jej pomóc, by w końcu doszło do niej, że nie musi być wcale idealna dla wszystkich. Cieszyłam się, że nie zmieniła się pod względem pomagania innym, lecz krok jaki podjęła był mocny, a ja musiałam przez chwilę zastanowić się jak miałoby to wyglądać. Czytając nie mogłam jej odłożyć, ponieważ ciągle działo się coś ciekawego. Z każdą stroną fabuła nabierała tempa. Nie było mowy o nudzeniu się. Czasem nawet się zaśmiałam z tego, co zostało zawarte w niej. Jeżeli czytaliście poprzednią to do tej koniecznie zajrzyjcie. Jestem po prostu zakochana! Ocena 9/10

Autor: Louisa May Alcott
Tytuł: Róża w rozkwicie
Wydawnictwo: MG
Dwudziestoletnia Rose wraz z wujem Alecem i przyjaciółką Phebe wraca z podróży dookoła świata. W domu czekają na nią stęsknieni kuzyni. Czterej najstarsi z nich – Archie, Charlie, Mac i Steve – są już mężczyznami, którzy szukają swojego powołania i zaczynają rozglądać się za towarzyszkami życia. Młodzi ludzie...

Polecam na jesienne wieczory

Polecam na jesienne wieczory

W tej części Rose powraca w rodzinne strony po podróży dookoła świata. Wszyscy witają ją z otwartymi ramionami. Najstarsi kuzyni, jak i ona, wchodzę w wiek, kiedy wypadałoby się ustabilizować i znaleźć partnera/partnerkę życia. Dziewczynie jednak podoba się niezależność i ma swój pomysł na przyszłość. Tylko czy w tych czasach jest to możliwe? Rose poznaje inne towarzystwo, ma okazję się wyszaleć, ale nie wie do końca, czy to co robi jest słuszne i za bardzo na nią nie wpłynie. Jak potoczą się jej losy? Czy ci młodzi ludzie odnajdą swoją drogę do szczęścia? Jakie niespodzianki na nich czekają?


Po skończeniu "Ośmioro kuzynów" byłam niezmiernie ciekawa, jak potoczą się losy bohaterów. Najbardziej ciekawiła mnie Rose, bo jej podejście było zgoła inne niż można było przypuszczać w tamtych czasach. Autorka przepięknie przedstawiła okres dorastania, tą niepewność, chęć szaleństwa i młodzieńcze miłości. Wielokrotnie była zaskakiwana i łezki się w oczach czasami kręciły.



bohaterowie przeszli wielkie zmiany pomiędzy tomami. Wiadomo są tutaj starsi, ich nastawienie się zmieniło, maniery i podejście do życia. Mimo tego Rose na przykład, dzielnie trzymała się swoich przekonań i chciała dla innych jak najlepiej. Podziwiam jej charakter, upór i przy tym skromność i oddanie. To świetny przykład silnej kobiety, która nie pozwala sobie wejść na głowę i zdominować mężczyźnie. Kuzynie także przeszli duże zmiany. Każdy z nich zajął się czymś innym, stali się bardziej rozsądni, stateczni i już na poważnie zaczęli myśleć o swojej przyszłości. Phebe również bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie chce za wiele zdradzać, ale wykazała się wielką determinacją, rozsądkiem i samoakceptacją. Wuj Alec pozostał chyba w tym wszystkim niezmienny. Dalej był kochany, troskliwy i zawsze raczył dobrą radą i pocieszeniem. Podejrzewam, że każdy chciałby mieć takiego krewnego.



Tą część, jak i poprzednią, czytało się wyśmienicie. Strony uciekały w zawrotnym tempie. Styl był lekki i mimo, że ma ona już swoje lata, to i tak nie sprawiło to, że czytało mi się ją trudniej czy jakoś bardziej problematycznie. Nie mam pojęcia co miała w sobie autorka, że tak dobrze się czułam podczas lektury, ale tak było. Przeżywałam wszystkie wydarzenia naprawdę intensywnie. Tak jak wcześniej wspominałam, czekało mnie wiele niespodzianek i nieoczekiwanych zwrotów, nie wszystkie były wesołe, ale to tak samo jak w życiu.



Także, co mogę więcej powiedzieć, gorąco polecam Wam ten tytuł! To przepiękna powieść o dorastaniu, rodzinie, pierwszych miłościach i niezachwianiu w swoich postanowieniach. To także powieść o walce o swoje dobre imię o wielu wartościach, może błahych, ale o których teraz często zapominamy. Niezwykle wartościowy tytuł!

W tej części Rose powraca w rodzinne strony po podróży dookoła świata. Wszyscy witają ją z otwartymi ramionami. Najstarsi kuzyni, jak i ona, wchodzę w wiek, kiedy wypadałoby się ustabilizować i znaleźć partnera/partnerkę życia. Dziewczynie jednak podoba się niezależność i ma swój pomysł na przyszłość. Tylko czy w tych czasach jest to możliwe? Rose poznaje inne towarzystwo,...