Poezja Józefa Plessa to zbiór emocji i uczuć ubranych w słowa i ustawionych w wersy. Każde z nich jest przemyślane, dobrane ze starannością. Nie znajdziemy tu wulgarnych słów czy bylejakości. Czytając je, płyniemy… po oceanie myśli. Wymagają skupienia, refleksji i zaangażowania czytelnika. Porusza w nich tematy znane i te mniej znane, wspomina… Niektóre z nich są przepełnione uczuciem, miłością, nostalgią, jak choćby „Cud w ogrodzie”. Innym razem poznajemy historię relacjonowaną przez podmiot liryczny – „Grudniowa generalicja”. W wierszach Józefa Plessa nie brakuje wzruszeń, tęsknoty i refleksji i takież same uczucia wywołuje ich lektura. W tej poezji jest wiele mądrości, takiej życiowej, doświadczenia, spokojnej analizy i refleksji nad czasem minionym, ale także nad przyszłością. Zawsze warto poświęcić czas na przemyślenia, by czerpać z przeszłości to, co dobre, uczyć się na błędach swoich i cudzych i budować lepszą przyszłość. Józef Pless uważa, że „Mistrz obdarował nas istnieniem / Idąc przez życie sami musimy / Znaleźć sens śmierci” i wiele w tym prawdy…

Dostaliśmy dar zwany życiem, ale to, co z nim uczynimy, zależy tylko od nas. Ucząc się przez całe życie, pomagając, dzieląc się swoim doświadczeniem nadajemy sens naszemu istnieniu, próbując odnaleźć sens śmierci. Pytamy wielokrotnie dlaczego już, dlaczego ta osoba, dlaczego w taki sposób. Próbujemy odgadnąć nieodgadnione, zrozumieć niezrozumiałe, odkryć nieodkryte. Szukamy miłości, czasem ją odnajdujemy, przeżywamy miłosne uniesienia, radości i smutki, chwilowe rozstania i powroty, a nawet te najtrudniejsze rozstania, gdy ktoś odchodzi tam, skąd powrotu już nie ma…

Krąg życia się toczy, czas płynie, a my żyjemy. Każdego dnia zdobywamy nowe doświadczenia, pojawiają się w nas różne emocje i targają nami różne uczucia. Józef Pless w swoich wierszach prezentuje niezwykłą wręcz różnorodność. Jego poezja jest jak życie, które ciągle zaskakuje i każdego dnia wygląda inaczej. Niektóre poruszane przez niego tematy są trudne i niezwykle wzruszające, ale również pozornie banalne sytuacje potrafi opisać w taki sposób, że nabierają magicznego charakteru, obrazowości, przyciągają i sprawiają, że człowiek się wręcz zapada w poezję i te miejsca, i te słowa, i te uczucia.