Ogólnie jest to fantastycznie wyważone i idealnie skomponowane, dojrzałe przygodowe sci-fi, napisane bardzo lekkim, przyjemnie lirycznym piórem, z odpowiednim rytmem i tempem wydarzeń, w ciekawym świecie, z wyrazistymi, zróżnicowanymi bohaterami.

Nie ma tu gatunkowo niczego nowego, ale Tchaikovsky odnalazł idealne proporcje i równowagę alchemiczną space opery. Świat jest trochę mroczny, ale nie pozbawiony humoru, postacie są wyraźne, ale pogłębiane tylko w adekwatnych momentach. Pomimo wysokich stawek, nie ma tu naiwnego patosu, ale kiedy trzeba, narracja oddaje powagę sytuacji i dramatyzm pojawia się dokładnie tam i dokładnie wtedy, kiedy powinien, w odpowiednich ilościach.
Mamy tu zmieniającą się perspektywę, która przyjemnie urozmaica narrację i nie zalewa czytelnika strumieniem świadomości i emocji bohaterów.

Czułem się, jakbym po raz pierwszy grał w Mass Effect i z dziecięcą świeżością po raz pierwszy odkrywał najlepsze, co jest w space operach, chociaż wszystko to już skądś znam. Jest po prostu tak dobrze napisana. A druga część jest jeszcze lepsza (poza początkiem, który jest zbędnym przypomnieniem akcji z pierwszej).

Ogólnie jest to fantastycznie wyważone i idealnie skomponowane, dojrzałe przygodowe sci-fi, napisane bardzo lekkim, przyjemnie lirycznym piórem, z odpowiednim rytmem i tempem wydarzeń, w ciekawym świecie, z wyrazistymi, zróżnicowanymi bohaterami.

Nie ma tu gatunkowo niczego nowego, ale Tchaikovsky odnalazł idealne proporcje i równowagę alchemiczną space opery. Świat jest...