„Fatma. Moja arabska teściowa” autorstwa Nadii Hamid

Historia skrajnie oddanej religii Arabki, Fatmy. Dziewczyna, która młodo wychodzi za mąż zostaje matką… kilku córek. Szczęśliwie dla niej, później rodzi także i syna.
Jak wygląda relacja arabskiej matki z jej synem? Jak bardzo odmiennie od tej w Europie? Jak (i czy w ogóle) ulega ona zmianie po jego ożenku?
Losy Fatmy ulegają zmianie w chwili zawarcia małżeństwa przez jej syna. Jak zareaguje na polską synową? Jak nasza dziewczyna odnajdzie się w odległym, afrykańskim kraju arabskim jakim jest Libia? Czy zapomni o swoim pochodzeniu i wierze? Jak w tym wszystkim odnajdzie się Fatma?

Książka krótka, wciągająca i poruszająca. Dobrze przybliża mentalność i zwyczaje panujące w Libii.

„Fatma. Moja arabska teściowa” autorstwa Nadii Hamid

Historia skrajnie oddanej religii Arabki, Fatmy. Dziewczyna, która młodo wychodzi za mąż zostaje matką… kilku córek. Szczęśliwie dla niej, później rodzi także i syna.
Jak wygląda relacja arabskiej matki z jej synem? Jak bardzo odmiennie od tej w Europie? Jak (i czy w ogóle) ulega ona zmianie po jego ożenku?
Losy Fatmy...

Jakiś czas temu czytałam ,,Gorzka pomarańcza'', ta historia poprzedza tą z gorzkiej pomarańczy, poznajemy rodziców Muchtara, przyszłego męża Nadii - autorki i głównej bohaterki gorzkiej pomarańczy.

Książka tak samo poruszająca, ukazuje tamtejszy świat - nieprzyjazny, brutalny wobec kobiet. Zostają nam przybliżone mentalność ludzi, tradycje i zwyczaje, problemy.

Warta przeczytania. Warto być świadomym różnic kulturowych, tak drastycznie różniących się od świata który znamy.

Jakiś czas temu czytałam ,,Gorzka pomarańcza'', ta historia poprzedza tą z gorzkiej pomarańczy, poznajemy rodziców Muchtara, przyszłego męża Nadii - autorki i głównej bohaterki gorzkiej pomarańczy.

Książka tak samo poruszająca, ukazuje tamtejszy świat - nieprzyjazny, brutalny wobec kobiet. Zostają nam przybliżone mentalność ludzi, tradycje i zwyczaje, problemy.

Warta...

Ja nie wiem, co to było, ale z pewnością nie literatura. Sądząc po imieniu i nazwisku autorki, wygląda jakby opisywała poniekąd swoje przeżycia (chociaż opisywała, to za dużo powiedziane, powiedzmy: kleciła zdania w niezbyt udany sposób). Sądząc po wydawnictwie, jest to self-pub, który nie miał żadnej korekty i redakcji (co najwyżej poprawione literówki i też nie do końca),tym bardziej dziwi mnie, że podpisał się pod tym gniotem niejaki Jędrzej Szulga, jako "redaktor" i niejaka Magdalena Brzezowska-Borcz, jako "korektorka" - powiem Państwu tylko jedno: powinniście się spalić ze wstydu. Na dowód, proszę bardzo - perełki:
"Tymczasem Fatma weszła już w swój niebezpieczny wiek ukończenia 16 lat...", "Co cię tam naprowadza?", "nie przyprawiały mu żadnych problemów" (może o rogi chodziło),"ciąg sytuacji przerwał jej myśli", "w wieku ośmiu miesięcy urządzono wielkie, rodzinne święto", "krótkie kontakty z Ahmedem pobudzają u niej stan serca", "słychać wtedy dźwięki klaksonu ostrzegający bawiących o nadjeżdżającym pojeździe", "grupa uprzywilejowanych na zagraniczne studia", "po chwili było słychać numer lotu", "przestał spędzać czas przeznaczony dla swojej pierwszej żony" (niebanalna umiejętność niespędzania czasu),"dał czas synowi na ochłonięcie emocjom", "dumająca w swoich myślach kobieta", "cokolwiek dobrego by synowa nie uczyniła, ugotowała, a zawsze była na nie", "otrzymał na imię", "był bezbronną istotą, której musiała chronić", "człowiek o wielkich ambicjach i inspiracjach". Mamy też "wytrawny obiad", sąsiadki, które "cyklicznie odwiedzały", ulicę "ujeżdżaną przez samochody" i "zobywaną naukę". W obliczu czegoś takiego trudno oczekiwać, że dialogi nie będą drewniane, postacie będą wiarygodne, a fabuła... że będzie jakakolwiek fabuła. Szkoda też wspominać, że tekst naszpikowany jest czasownikiem "być" w zatrważających ilościach, a co zdanie, to coś jest "swoje", no i nieścisłości: kobiety się cieszą, że syn i brat na skutek małżeństwa opuści dom, podczas kiedy nie opuszcza domu, bo zwyczajowo to żona się do męża wprowadza, ojcem Aiszy raz jest Jusuf (pisany też Józef),a raz Jamal (wyjątkowo pisany niefonetycznie, w przeciwieństwie do wszystkich innych imion); kobiety niby są więzione w domu i nie mogą go opuszczać, a sąsiadki latają do siebie na potęgę; najpierw dowiadujemy się, że więcej niż jedna żona to dość rzadkie zjawisko, po czym autorka informuje nas, że takie sytuacje są dość częste. Mamy po kilka razy powtarzane frazesy i te same informacje, mieszanie czasów; raz jest teraźniejszy, raz przeszły - kompletnie bez ładu, składu i jakiegokolwiek uzasadnienia. Wygląda to tak, jakby autorka sama nie wiedziała, co pisze.
Odnosiło się wrażenie, że jest to tekst przedrukowany z wattpada, choć nawet na wattpadowe standardy jest on zwyczajnie poniżej wszelkiego dna.
To drażni tym bardziej, że jest tak wiele wartościowych tekstów, które nie zostaną wydane, bo autor nie ma zbudowanej sieci mediów społecznościowych i jest nikomu nieznany, a marnuje się papier na coś tak masakrycznego. Bardzo proszę autorkę - dziewczyno, nie pisz już, a jeśli piszesz, to nie drukuj tego.
Brak słów...

Ja nie wiem, co to było, ale z pewnością nie literatura. Sądząc po imieniu i nazwisku autorki, wygląda jakby opisywała poniekąd swoje przeżycia (chociaż opisywała, to za dużo powiedziane, powiedzmy: kleciła zdania w niezbyt udany sposób). Sądząc po wydawnictwie, jest to self-pub, który nie miał żadnej korekty i redakcji (co najwyżej poprawione literówki i też nie do końca),...

Jak dla mnie -czegos tu brak .Mimo całej otoczki ,że jest tu wątek polski , to jednak brakuje chyba nieco sensacji .Ważne ,że nikomu nie dzieje się krzywda .Chociaż małżeństwo naszej rodaczki z libijczykiem , nie jest rzeczą prostą .

Jak dla mnie -czegos tu brak .Mimo całej otoczki ,że jest tu wątek polski , to jednak brakuje chyba nieco sensacji .Ważne ,że nikomu nie dzieje się krzywda .Chociaż małżeństwo naszej rodaczki z libijczykiem , nie jest rzeczą prostą .

Po tytule spodziewałam się czegoś innego, myślałam, że w książce będzie więcej interakcji między tytułową teściową a jej synową, a były to przede wszystkim opisy jej niechęci. Doceniam pisanie o takich trudnych tematach, ale jakoś sama w sobie książka mnie do siebie nie przekonała. Chętnie sięgnę po jakąś kolejną pozycję z tej tematyki, bo po tej lekturze, temat nie jest dla mnie wyczerpany.

Po tytule spodziewałam się czegoś innego, myślałam, że w książce będzie więcej interakcji między tytułową teściową a jej synową, a były to przede wszystkim opisy jej niechęci. Doceniam pisanie o takich trudnych tematach, ale jakoś sama w sobie książka mnie do siebie nie przekonała. Chętnie sięgnę po jakąś kolejną pozycję z tej tematyki, bo po tej lekturze, temat nie jest...

Bardzo zaciekawilo mnie to w jaki sposob male arabki sa szkolone od malego do roli doroslej kobiety. Niestety my Europejki nigdy sie w tej kulturze nie odnajdziemy. Warto przeczytac ku przestrodze.

Bardzo zaciekawilo mnie to w jaki sposob male arabki sa szkolone od malego do roli doroslej kobiety. Niestety my Europejki nigdy sie w tej kulturze nie odnajdziemy. Warto przeczytac ku przestrodze.

Przerażajace jest to jak faceci w niektórych kulturach traktują swoje kobiety . Za każdym razem czytając pozycje na ten temat - zastanawiam się dlaczego Polki wiążące się np.z Arabami nie są na to przygotowane i wchodzą w to bagno…

Przerażajace jest to jak faceci w niektórych kulturach traktują swoje kobiety . Za każdym razem czytając pozycje na ten temat - zastanawiam się dlaczego Polki wiążące się np.z Arabami nie są na to przygotowane i wchodzą w to bagno…

Zawsze szokuje mnie literatura dotycząca krajów arabskich. Nieważne ile przeczytam książek zawsze szokuje mnie nastawienie do kobiet i ich traktowanie. Dlaczego wszyscy uważają, ze to w porządku traktować i opisywać kobietę jak zwierze, które na równi się ujeżdża z innymi? Widzę jak zakorzenione są tam poglądy i jak ciężko jednostce kobiecej się z tego wydostać, jednak najbardziej szokuje mnie negatywna postawa kobiet do innych kobiet. Zamiast stworzyć wspierająca się wspólnotę wybierają one rywalizację między sobą. A najbardziej współczuje wszystkim Europejkom, które wychowane w bardziej tolerancyjnej kulturze wybrały życie w tym kraju i doświadczyły szoku kulturowego.

Chociaż książka nie jest wysokich lotów to dalej uważam ja za ciężka lekturę, która przedstawia arabska kulturę.

Zawsze szokuje mnie literatura dotycząca krajów arabskich. Nieważne ile przeczytam książek zawsze szokuje mnie nastawienie do kobiet i ich traktowanie. Dlaczego wszyscy uważają, ze to w porządku traktować i opisywać kobietę jak zwierze, które na równi się ujeżdża z innymi? Widzę jak zakorzenione są tam poglądy i jak ciężko jednostce kobiecej się z tego wydostać, jednak...

Ciekawa i zarazem bardzo smutna - Islam w Libanie nie jest łatwy dla kobiet , które żyją tylko by być posłuszna żona i matka . p

Ciekawa i zarazem bardzo smutna - Islam w Libanie nie jest łatwy dla kobiet , które żyją tylko by być posłuszna żona i matka . p

Dobrze się czyta ale niestety nie porwała mnie jakoś specjalnie.

Dobrze się czyta ale niestety nie porwała mnie jakoś specjalnie.