„Odwaga to nie potężny dąb, co patrzy na kolejne burze; to delikatny kwiat, zakwitający pośród śniegu”. ~ Alice Swaim ❤️

„Dziewczyna ze szkła”, to przepiękna i poruszająca książka o tym, że to, co świat uważa za słabość, może okazać się największą siłą oraz najcenniejszym darem, jaki człowiek może przyjąć. 🤗

Główna bohaterka Meg Kavanagh to niezwykle wrażliwa dziewczyna. Jednakże dzięki kochającej rodzinie ta wrażliwość jest dla niej akceptowalna. Wszystko zmienia się w dniu, kiedy dotyka ją niewyobrażalna rodzinna tragedia…

Autorka w głównej mierze postanowiła zmierzyć się tutaj z bardzo trudnym tematem, jakim jest żałoba. Według mnie bardzo trafnie opisała to, co dzieje się z człowiekiem w obliczu straty. Totalnie zgadzam się z tym, co napisała „Żałoba to coś osobistego, to swego rodzaju podróż”. 🥺

Myślę, iż człowiek, który stracił bliską osobę, walczy o równowagę między tęsknotą za nią a dalszym życiem. Każdy z nas przeżywa żałobę inaczej. W obliczu strachu i bólu czujemy się tak, jakbyśmy mieli rozpaść się na tysiące kawałków, jednakże trzeba pamiętać o tym, aby nie pozwolić mu się sparaliżować. Nie od dziś wiadomo, że świat jeszcze nie raz nas skrzywdzi i to na wiele różnych sposobów i nigdy nie uda nam się wyrazić krzywdy innej osoby. Nie mniej jednak najlepszą drogą do uzdrowienia jest podzielenie się, z innymi tym, co nas trapi, to właśnie ta wyżej wspomniana odwaga. Dzięki temu oczyścimy swój umysł, a dodatkowo możemy niespodziewanie pomoc komuś innemu. Być może to, co mamy do powiedzenia na temat straty ocali inne złamane serce.

Mimo tak osobliwego tematu książkę czyta się szybko. Pięknie opisane zostało tutaj także rodzące się uczucie między Meg i Henrym, a także jej relacja z rodzicami i to jak z każdym dniem starają się posklejać swój świat, aby nie rozpadł się jeszcze bardziej. 😍 Na sam koniec chciałabym przytoczyć Wam jeszcze jedną piękną myśl i z nią Was zostawić.

„Nie żyjemy tylko dla siebie samych. Jesteśmy połączeni milionami wspólnych doświadczeń, marzeń i koszmarów — wszyscy związani ze sobą współczuciem. Nawet gdy przechodzimy przez najmroczniejszą zimę, czeka nas nadejście wiosny”. 🥰

„Odwaga to nie potężny dąb, co patrzy na kolejne burze; to delikatny kwiat, zakwitający pośród śniegu”. ~ Alice Swaim ❤️

„Dziewczyna ze szkła”, to przepiękna i poruszająca książka o tym, że to, co świat uważa za słabość, może okazać się największą siłą oraz najcenniejszym darem, jaki człowiek może przyjąć. 🤗

Główna bohaterka Meg Kavanagh to niezwykle wrażliwa dziewczyna....

Liczyłam na coś lepszego... Historia jest w porządku, ale zabrakło tego czegoś. Szkoda, bo tak świetnie się zapowiadało.

Liczyłam na coś lepszego... Historia jest w porządku, ale zabrakło tego czegoś. Szkoda, bo tak świetnie się zapowiadało.

Meg - bardzo empatyczna dziewczyna, dla której brat Wyatt jest wzorem do naśladowania.
Kiedy chłopak tragicznie ginie, rodzina przenosi się w nowe miejsce z nadzieją, że tam uporają się że stratą. Meg nie chce, aby ktokolwiek wiedział o jej przeszłości. Pragnie, aby razem z rodzicami znowu zacząć żyć. Jednak matka popada w coraz większą depresję, a ona czuje, że znów traci bliską osobę.
Pomimo tego, że stara się trzymać na uboczu dziewczyna na swojej nowej drodze spotyka wspaniałych ludzi, do których każdego dnia zbliża się coraz bardziej.

Jak długo uda jej się skrywać tajemnicę o bracie?
Czy Meg pozwoli komuś dotrzeć do swojego roztrzaskanego tragedią serca?

Historia o przechodzeniu żałoby. O tym jak stworzyć nową rzeczywistość po traumatycznych przeżyciach. Ból, który odczuwa Meg i jej rodzice jest tak namacalny, że przeżywamy go razem z bohaterami. Autorka przedstawiła etapy przechodzenia żałoby oraz przechodzenie jej na różne sposoby. Opisuje jak ważne jest, aby mimo największej tragedii nie zamykać się na innych.
Opowiadanie "Dziewczyna ze szkła" uzmysławia nam, że pomimo złych rzeczy, które spotykają nas w życiu, warto dać sobie szansę na normalne życie. Otworzyć się na innych ludzi. Pokazuje, że osoby z niepełnosprawnością są dokładnie tacy jak my i nie na dla nich żadnych ograniczeń, ani w nauce, ani pracy.
Historia smutna, przepełniona cierpieniem, jednak równocześnie spotykamy prawdziwa przyjaźń i miłość.
Mnie bardzo zauroczył Henry, który pomimo swojego młodego wieku jest odpowiedzialnym i dobrym człowiekiem, kierującym się swoimi wartościami.
Książka, pomimo tego, że główną bohaterką jest nastolatka, zdecydowanie nadaje się dla wszystkich bez względu na wiek.

Meg - bardzo empatyczna dziewczyna, dla której brat Wyatt jest wzorem do naśladowania.
Kiedy chłopak tragicznie ginie, rodzina przenosi się w nowe miejsce z nadzieją, że tam uporają się że stratą. Meg nie chce, aby ktokolwiek wiedział o jej przeszłości. Pragnie, aby razem z rodzicami znowu zacząć żyć. Jednak matka popada w coraz większą depresję, a ona czuje, że znów traci...

Znasz książkę, która mimo ilości przeżywanego bólu/trudności przez bohaterów napawa Cię optymizmem?

Niewiele takich historii znajdziesz w moim domu. Na pewno zaliczają się do nich "Taniec z delfinami", czy "Żona więźnia", od nie dawna także powieść młodzieżowa "Dziewczyna ze szkła".

Do młodzieży, co prawda, już się nie zaliczam. Nie sądziłam, że historia Meg wciągnie mnie od pierwszej strony, że zwyczajnie ją polubię i będę z niej dumna jak wraca do "normalności". Chciałabym, by każdy miał tak oddanych przyjaciół jak ona. By każda rodzina mimo przeciwności losu nie poddawała się i nadal się wspierała.

Historia pokazuje adaptację w nowym dla nas miejscu, ból związany z żałobą, wsparcie najbliższych, efekty depresji i zwalczania jej. I mimo tylu negatywnych przykładów z powyżej, książka otula, daje nadzieję, wprowadza powiew wiosny. Jak to możliwe? Być może dlatego, że autorka nie wyolbrzymia, nie ujmuje w piękne słowa tragedii, pokazuje, że rozmowa, czy zwykła obecność jest bardzo ważna. Na pewno można odnaleźć tam (w fabule) siebie, ale można też i zobaczyć kogoś bliskiego, czy znajomego.

Bardzo spodobały mi się rozdziały listów do brata Meg. To również taka książka, która dorasta z każdą stroną, odnajduje się sama w sobie, dojrzewa, prowokuje rumieńce, spokój i/lub łzy u czytelnika.

Jakiś czas temu była premiera jej drugiego tomu. Mam nadzieję, że nie zawiodę się, ba!, że autorka podniesie poprzeczkę.

To, co piękne nie zawsze jest kruche - tak samo jak szkło.

Znasz książkę, która mimo ilości przeżywanego bólu/trudności przez bohaterów napawa Cię optymizmem?

Niewiele takich historii znajdziesz w moim domu. Na pewno zaliczają się do nich "Taniec z delfinami", czy "Żona więźnia", od nie dawna także powieść młodzieżowa "Dziewczyna ze szkła".

Do młodzieży, co prawda, już się nie zaliczam. Nie sądziłam, że historia Meg wciągnie mnie...

.."Jesteś po prostu dziewczynką ze szkła."...

Moje pierwsze spotkanie z Laurą Anderson Kurk i nie ostatnie. Co prawda książka jest typowo dla nastolatek i młodzieży ale mnie strasznie wciągnęła. (Debiut, jest również kontynuacja)

Poznajemy rodzinę która boryka się z okropną stratą - syna/brata. W tragiczny sposób na oczach siostry(Meg) ginie Wyatt. Matka kompletnie nie może sobie poradzić ze stratą dziecka, wtedy ojciec postanawia że zaczną nowe życie prawie trzy tysiące kilometrów dalej w małym miasteczku.
Meg czuję się osamotniona, ma wrażenie że sama musi sobie poradzić ze stratą brata. Wtedy na jej drodzę staje On...- Henry.
Młody czwartoklasista, który ma mało czasu dla siebie bo pomaga rodzicom przy gospodarstwie.

Kiedy w szkole pojawia się nowa dziewczyna chłopak jest przekonany, że  jest wyjątkowa i ukrywa jakaś tajemnice.

Cudowna wzruszająca książka takie jakie uwielbiam. Idealna do ekranizacji...😍 Lekka, pełna emocji, temat żałoby, pierwsza miłość, nowa pczka znajomych i przepiekny przekaz o łasce. Książka przepełniona wiarą.

Ostatnio zasypała polski rynek wydawniczy fala "czystych" romansów (seks,mafia,bogactwo). A tu....
Tu autorka pokazała przepiękne delikatnie rozwijające się uczucie pomiędzy dwojgiem młodych ludzi. Scena z pierwszym pocałunkiem wywołała u mnie gęsią skórkę. Ich pierwszy dotyk, muśnięcie warg, biwak, randka, rozmowy często bardzo dojrzałe...wszystko było cudowne.
To książka w którym autork porusza ważny  aspekt życia dla każdego z nas - żałoba.... Każdy przechodzi ją inaczej....
Matka Meg nie mogła sobie poradzić kompletnie z żałobą po stracie syna obwiniała męża i córkę, że się oddalają od Wyatta i o nim zapomnieli. Była tak zdesperiwana i samolubna, że rodzina musiała podjąć ciężką decyzje by ją ratować.

Może ktoś powie, że takich książek jest pełno Nastolatka- problemy- wyjazd- zmiana otoczenia...itp. powtarzalny schemat. Lecz jak dla mnie ta jest wyjątkowa.❤ czekam na tłumaczenie drugiej części.

.."Jesteś po prostu dziewczynką ze szkła."...

Moje pierwsze spotkanie z Laurą Anderson Kurk i nie ostatnie. Co prawda książka jest typowo dla nastolatek i młodzieży ale mnie strasznie wciągnęła. (Debiut, jest również kontynuacja)

Poznajemy rodzinę która boryka się z okropną stratą - syna/brata. W tragiczny sposób na oczach siostry(Meg) ginie Wyatt. Matka kompletnie nie...

Utrata brata i ukochanego syna, na zawsze zmieniła losy rodziny. Chcą zacząć od nowa, licząc na to, iż nowe miejsce, nie będzie przypominać im o ciężkich wydarzeniach. Nastoletnia dziewczyna pragnie pozostać niezauważona w nowej szkole, niemniej jednak, gdy zaczyna pojawiać się w jej życiu kilka nowych osób, zdaje sobie sprawę, że nie warto chować się za wiecznym smutkiem i pora się pozbierać.

"Dziewczyna ze szkła" to bardzo głęboka historia, o utracie bliskiego członka rodziny, żałobie i odbudowie życia w nowej rzeczywistości. Przeczytawszy opis od wydawcy, bardzo zainteresowałam się tym tytułem. Spodziewałam się bardzo głębokiej histori rodzinnej i to w jaką stronę autorka skierowała całw fabułę bardzo mnie zaskoczyło. Historia okazała się skupiać na nastolatce, siostrze zmarłego chłopaka i na jej radzeniu sobie z żałobą, poznawaniem ludzi z nowego otoczenia, a nawet wątku miłosnym. Główna bohaterka była dość dobrze wykreowana, bardzo zaintrygowała mnie jej ostrożność i ciągle rozmyślanie nad różnymi sprawami, co trochę także mnie do niej zbliżyło. Niektóre rozdziały trochę mnie wynudziły, styl pisania autorki niestety nie bardzo przypadł mi do gustu, przez co książkę czytało mi się odrobinę ciężej. Fabuła, była dość dobrze przeprowadzona i bardzo wyważona w czasie, nic nie działo się za wolno, ani za szybko. Całość jak dla mnie była okej, niestety ogromnego wrażenia ta książka na mnie nie zrobiła, przez co całość oceniam na 7/10 ⭐

Utrata brata i ukochanego syna, na zawsze zmieniła losy rodziny. Chcą zacząć od nowa, licząc na to, iż nowe miejsce, nie będzie przypominać im o ciężkich wydarzeniach. Nastoletnia dziewczyna pragnie pozostać niezauważona w nowej szkole, niemniej jednak, gdy zaczyna pojawiać się w jej życiu kilka nowych osób, zdaje sobie sprawę, że nie warto chować się za wiecznym smutkiem i...

Książka stanowi pierwszą część z cyklu o tym samym tytule „Dziewczyna ze szkła”.
Przyznaję, że do sięgnięcia po nią zachęciły mnie wysokie oceny. Myślę, że jest to książka bardziej młodzieżowa. Mnie ta pozycja przytłoczyła. Nie znalazłam w niej nic co zachęciło by mnie do przeczytania jej w całości.
Odpuściłam, więc nie będę jej oceniać. Wiem jednak, że po kolejną część z tego cyklu na pewno nie sięgnę.

Książka stanowi pierwszą część z cyklu o tym samym tytule „Dziewczyna ze szkła”.
Przyznaję, że do sięgnięcia po nią zachęciły mnie wysokie oceny. Myślę, że jest to książka bardziej młodzieżowa. Mnie ta pozycja przytłoczyła. Nie znalazłam w niej nic co zachęciło by mnie do przeczytania jej w całości.
Odpuściłam, więc nie będę jej oceniać. Wiem jednak, że po kolejną część z...

Piekna, poruszająca historia o przeżywaniu żałoby, powrocie do życia oraz najcudowniejszym lekarstwie na wszystko, czyli drugim człowieku. Czyta się świetnie. Bohaterka sie rozwija, zmienia uczy. Wszystko czego oczekuje po powieści YA ta pozycja mi dostarczyła. Polecam

Piekna, poruszająca historia o przeżywaniu żałoby, powrocie do życia oraz najcudowniejszym lekarstwie na wszystko, czyli drugim człowieku. Czyta się świetnie. Bohaterka sie rozwija, zmienia uczy. Wszystko czego oczekuje po powieści YA ta pozycja mi dostarczyła. Polecam

Literatura młodzieżowa – to gatunek, po który sięgam niezwykle rzadko. I to nie jest tak, że wstydzę się czytać książki dla osób poniżej osiemnastego roku życia. W literaturze szukam przede wszystkim historii niezwykłej, takiej, która mnie wciągnie i pozytywnie zaskoczy. Czy mogę oczekiwać tego sięgając po młodzieżówkę?
Z perspektywy kilkunastu przeczytanych książek właśnie w tym gatunku mogę powiedzieć, że w dużej mierze są to bardzo przewidywalne historie o utartych schematach. To takie słodko-gorzkie opowieści dla tych, którzy nie czują się nastolatkami, ale nie są jeszcze gotowi wejść w dorosłe życie.
Laura Anderson Kurk pisze o ogromnej pustce po kimś, kto odszedł już na zawsze. To jedna z tych tragedii, które wywracają nasze życie do góry nogami. I nie ma na to recepty, bo każdy z nas przeżywa żałobę na inny sposób. Nastoletniej bohaterce tej powieści świat zawalił się po śmierci brata, z którym była bardzo blisko związana. Tutaj ból jest namacalny, wykrzykiwany w listach do nieżyjącego przecież już członka rodziny. Autorka nie udziela jednoznacznej odpowiedzi na pytanie dlaczego cierpimy, bo przecież taka nie istnieje. Nikt nie potrafi przewidzieć ogromu nieszczęść i tragedii, które dotykają rodzinę w mniejszym lub większym stopniu. Ważne jest to, żebyśmy w tym trudnym dla nas okresie nie byli sami.
„Czasami najlepszą drogą do uzdrowienia jest podzielenie się naszym bólem z innymi – z ludźmi, którzy się o nas troszczą. W ten sposób sami będziemy mieć mniej do dźwigania”.
Ciekawą postacią jest tutaj postać chłopca cierpiącego na porażenie mózgowe i choć poznajemy go już na końcu powieści, to jednak jego milczący uśmiech zostaje w pamięci. Z całą pewnością to najmniej niepełnosprawna osoba w szkole, którą wyróżnia umiejętność słuchania bez osądów oraz jego lojalność wobec przyjaciół.
Tytuł nawiązuje do tego jak kruche potrafi być nasze życie. Jako rodzaj ludzki nie jesteśmy ze stali, oczywiście potrafimy wiele znieść, ale nie jesteśmy niezniszczalni. Warto sięgnąć, przeczytać o matce z depresją po stracie syna, o chłopcu zapracowanym po łokcie w gospodarstwie rodziców. Ciekawie prowadzona fabuła, która na pewno zaciekawi młodszego czytelnika, bo nie ma się co oszukiwać to powieść dla osób, które dopiero zaczynają swoją czytelniczą podróż w świecie literatury.

Literatura młodzieżowa – to gatunek, po który sięgam niezwykle rzadko. I to nie jest tak, że wstydzę się czytać książki dla osób poniżej osiemnastego roku życia. W literaturze szukam przede wszystkim historii niezwykłej, takiej, która mnie wciągnie i pozytywnie zaskoczy. Czy mogę oczekiwać tego sięgając po młodzieżówkę?
Z perspektywy kilkunastu przeczytanych książek...

Książka pokazująca jak rodzina przechodzi żałobę, ale dla mnie za spokojna, w ogóle żadnych emocji we mnie nie wzbudziła. Taki smutna historia a nie uroniła ani jednej łzy. Bohaterzy wg mnie jacyś tacy mdli, niczym się nie wyróżniali.. Byli tacy perfekcyjni i poukładani (szczególnie Henry),brakowało mi jakiejś akcji, pazuru. Jakoś nie potrafiłam się wczuć w tą książkę...

Książka pokazująca jak rodzina przechodzi żałobę, ale dla mnie za spokojna, w ogóle żadnych emocji we mnie nie wzbudziła. Taki smutna historia a nie uroniła ani jednej łzy. Bohaterzy wg mnie jacyś tacy mdli, niczym się nie wyróżniali.. Byli tacy perfekcyjni i poukładani (szczególnie Henry),brakowało mi jakiejś akcji, pazuru. Jakoś nie potrafiłam się wczuć w tą książkę...