Jakiś czas temu w ręce wpadła mi książka McCarthy'ego "Droga". Opowieść niebanalna i prosta jednakże w tej prostocie czaiła się głębia ludzkiej psychiki. Za tą niewydumaną łatwość w przekazie, autora pokochałem i postanowiłem przeczytać jego najnowszą książkę wydaną w Polsce "Krwawy Południk".

Powieść ta traktuje o losach chłopca uciekającego z domu, który dostaje się przypadkiem "pod skrzydła" sędziego, psychopatycznego mordercy i grupy jego towarzyszy. Postać sędziego i jego bandy wzorowana jest na autentycznym gangu Johna Glantona, który w XIX wieku grasował na granicy nowo powstałych Stanów Zjednoczonych Ameryki i Meksyku.

Jak to u McCarthy'ego narracja prowadzona jest dość chaotycznie i oszczędnie, przez co zdarzało mi się czasami gubić na krótko wątek. Jak zwykle też brak jest tutaj interpunkcyjnego oznaczenia dialogów. Czasami nie jest jasne co dany bohater wypowiada na głos a co zostaje tylko w jego głowie pod postacią myśli. W samych dialogach zresztą szczególnie irytował mnie fakt, że część z nich jest w całości w języku Hiszpańskim i nie zawsze udawało mi się wyłapać sens danej rozmowy z kontekstu.

Cała historia, jak słusznie głosi okładka, nosi ślady "Piekła Dantego", "Iliady" i "Moby Dicka". Można traktować ją jako paraboliczną opowieść o źle czającym się w człowieku i drodze jaką ten przebywa by się w nim zanurzyć. Żadna z trzech wyżej wymienionych książek nigdy nie przypadła mi specjalnie do gustu więc czy ich połączenie jest w stanie to zrobić?

Książka jest wychwalana szczególnie w Ameryce. Nazywana nawet arcydziełem. Być może dla nich, jako że jest to istotna część ich historii może tak być, jednak dla mnie całość była mocno wydumana i szczerze mówiąc nie wiem gdzie doszukiwać się tych zachwytów. Owszem, ścieżka zła jest przedstawiona wyjątkowo realistycznie i skrajnie wręcz krwawo i brutalnie, historia o kowbojach, o ile wiem nigdy nie była jeszcze przedstawiana w tym świetle i całość jest oryginalna. Czy takie cechy świadczą już o wybitności dzieła? Nie sądzę.

Czytając książkę nie potrafiłem przestać odliczać kartek pozostałych do końca. Często narracja wpada w mocno filozoficzny ton czasami rozwodząc się nad znaczeniem kamyka na pustyni lub błyskawicy na niebie. Nagromadzenie metafor czasami jest tak duże, że zmienia się w lirykę i potrafi tak trzymać dobre kilka stron. Mimo tego są też momenty w których stronice same uciekają spod palców jednak są to chwile sporadyczne a szkoda.

Po lekturze "Drogi" oczekiwałem książki zapierającej dech w piersiach, napisanej prosto wręcz oszczędnie i dającej mocno do myślenia na temat ludzkiej natury. "Krwawy Południk" jest napisany zbyt górnolotnie, brak mu tej lekkości "Drogi", sama forma jest podobna, jednak treść nuży mimo iż często szokuje poszczególnymi scenami. Książka daje do myślenia lecz całość jest napisana jakby chaotycznie przez co czasami trudno się skupić nad tym nad czym warto by podumać.

Cała moja opinia jest w sumie jak ta powieść - nieco chaotyczna. Sam nie wiem jak ją ocenić. Wymyka się ona moim zdolnościom literackim. Polecić ją mogę osobom z zacięciem filozoficznym lub polonistom, całą resztę ostrzegam: to nie jest powieść sensacyjna ani western a podróż do głębi cienia w człowieku, powieść niekoniecznie łatwa i na pewno trudna w czytaniu. Dla mnie zwykłego ekonomisty "Krwawy Południk" to źle wydane 34,90zł.

Jakiś czas temu w ręce wpadła mi książka McCarthy'ego "Droga". Opowieść niebanalna i prosta jednakże w tej prostocie czaiła się głębia ludzkiej psychiki. Za tą niewydumaną łatwość w przekazie, autora pokochałem i postanowiłem przeczytać jego najnowszą książkę wydaną w Polsce "Krwawy Południk".

Powieść ta traktuje o losach chłopca uciekającego z domu, który dostaje się...