Bardzo głęboko książka komentująca twórczość Emanuela Levinasa – filozofa żydowskiego pochodzenia urodzonego na początku XX w. na Litwie pod rosyjskim wtedy panowaniem. Jej przedmiotem jest jego spuścizna myślowa i literacka. Levinas był człowiekiem pogranicza, urodzony w rodzinie żydowskiej, w rosyjskojęzycznym świecie, kształcony na zachodnich uniwersytetach, osiadł i ostatecznie tworzył we Francji. Ma to kolosalne znaczenie dla jego pisarstwa gdyż uczyniło go człowiekiem wielu myśli, wolnym od przywiązania nacjonalistycznego, otwartym na innych i inność. Dlatego tę książkę można by móc określić równie mocno jako filozoficzne fundamenty dla pedagogiki międzykulturowej. Troską Levinasa jest człowiek i relacje jakie tworzą ludzie między sobą. Postrzega jednostkę z jej coraz większą świadomością; świadomością która chce dobra w zamiarze, ale zbyt słabą by je realizować w czynie. Książka ma wiele poziomów i niesie wiele treści; coś z nich zrozumiałem, ale myślę że wiele pozostaje dla mnie zakrytych.

Bardzo głęboko książka komentująca twórczość Emanuela Levinasa – filozofa żydowskiego pochodzenia urodzonego na początku XX w. na Litwie pod rosyjskim wtedy panowaniem. Jej przedmiotem jest jego spuścizna myślowa i literacka. Levinas był człowiekiem pogranicza, urodzony w rodzinie żydowskiej, w rosyjskojęzycznym świecie, kształcony na zachodnich uniwersytetach, osiadł i...