Rodzinne sekrety, tajemnice, które nie powinny ujrzeć światła dnia – tematyka, którą można rozegrać na mnóstwo wspaniałych sposobów. W przypadku wydanej w 2021 roku książki Jess Ryder pod tytułem „Wszystkie moje kłamstwo” coś mi jednak nie zagrało tak, jak powinno. Nie wiem czy kwestią jest tu bardziej to, że prawdopodobnie nie należę do grupy docelowej tej pozycji, czy może raczej faktycznie powieść nie wyróżnia się niczym szczególnym, pozostając w randze „średniaków”.

Błędy przeszłości nigdy nie dają o sobie zapomnieć – nie w przypadku Erin, której pierwsza córka trafiła do adopcji. Obecnie ma męża, który nienawidzi kłamstwa, a także dwoje wspaniałych dzieci: zapalonego do nauki Olliego oraz nieco buntowniczą Chloe. Żadne z nich nie wie o jej trzecim dziecku, to głęboko skrywany przez kobietę sekret, którego się wstydzi. Jej życie ma jednak obrócić się do góry nogami, gdy w swe czterdzieste urodziny otrzymuje czerwoną kopertę z listem od dziewczynki, którą porzuciła. Zatajenie prawdy nie będzie należało do łatwych, a jej wyjawienie może całkowicie zrujnować jej życie. Jednak… podążenie śladem swego dziecka również nie będzie usłane różami.

Proste, acz miejscami skomplikowane ramy fabularne stanowią główną oś wydarzeń. Opowieść ma jednak pewne problemy z tempem: nim w grę wejdą poważniejsze skutki działań bohaterki, mija ponad połowa książki. Później historia zdecydowanie przyspiesza, by raz na kilkadziesiąt stron znowu się potknąć na jakimś dziwnym rozwiązaniu fabularnym. Bardzo męczyli mnie same postacie wykreowane przez autorkę – większość wypada strasznie papierowo i całkowicie zlewa się z tłem. Z kolei wśród głównych bohaterów w zasadzie nie ma nikogo, z kim można by było sympatyzować, gdyż są po prostu denerwujący. Szczególny, gdy Erin co drugą stronę narzeka na to, jak powinna powiedzieć rodzinie prawdę, ale nie może… Dość udany zwrot akcji ma miejsce w połowie książki, przy czym to jedyny naprawdę udany plot twist, bo kolejne już nie wywierają tak szokującego efektu. Problemem jednak w dużej mierze jest fakt, że wiele podjętych przez poszczególne postaci działań zupełnie nie ma konsekwencji. Wątki bywają pourywane, nikt później do nich nie wraca, a to, co powinno mieć bardzo duży wpływ na dalsze losy, zupełnie go nie ma. Miejscami wygląda to tak, jakby autorka obawiała się zbyt dużej eskalacji konfliktu, bo wówczas nie udałoby się doprowadzić do tak przesadnie „dobrego” zakończenia (pomijając już nawet to, że sama końcówka jest zwyczajnie słaba).

Od strony stylistycznej… Książka ma podział na rozdziały z perspektywy Erin (narracja pierwszoosobowa) oraz takie z perspektywy Jade (narracja trzecioosobowa),pojawia się również kilka linii czasowych, O ile sam podział jest logiczny w tej historii, o tyle te zmiany narracji są po prostu zbędne – szczególnie, gdy jedna z nich pisana jest w czasie przeszłym, a druga w teraźniejszym; wszystko to wprowadza niepotrzebny chaos i nie ma szczególnego uzasadnienia. Poza tym jest już dość zwyczajnie. Dialogi są sensowne, opisy się nie dłużą. Wpisy z przeszłości potrafią poruszyć. Nie sposób jednak zachwycać się tym, jak powieść została napisana, wypada dość blado na tle innych thrillerów, w których emocje buzują w każdym kolejnym słowie. Szczęśliwie czyta się to wszystko dość szybko, więc sprawnie mogłam przejść do lektury jakiejś bardziej fascynującej pozycji.

„Wszystkie moje kłamstwa” to lektura maksymalnie na raz i tylko wyłącznie, jeśli ktoś naprawdę jest fanem rodzinnych dramatów pełnych tajemnic. Ja nie czuję się zbyt dobrze w takich klimatach, tym bardziej, że książka dużo częściej sięga po elementy dramatu niż prawdziwego thrillera. Napięcie miejscami się pojawia, jednak co z tego, jeśli nie ma żadnej eskalacji… a jedyna jaka faktycznie się pojawia, gdy przekroczone zostają granice, jest po prostu beznadziejna i na siłę. Osobiście bym raczej odradzała: z mojej strony zyskuje raptem 5/10.

Rodzinne sekrety, tajemnice, które nie powinny ujrzeć światła dnia – tematyka, którą można rozegrać na mnóstwo wspaniałych sposobów. W przypadku wydanej w 2021 roku książki Jess Ryder pod tytułem „Wszystkie moje kłamstwo” coś mi jednak nie zagrało tak, jak powinno. Nie wiem czy kwestią jest tu bardziej to, że prawdopodobnie nie należę do grupy docelowej tej pozycji, czy...

Dobrze się czytało, ale mało owocna końcówka. Powiedziałabym że nawet słaba.

Dobrze się czytało, ale mało owocna końcówka. Powiedziałabym że nawet słaba.

Całkiem niezły thriller z elementami obyczajówki. Fabuła dosyć sztampowa, ale parę nieoczekiwanych zwrotów akcji było.

Całkiem niezły thriller z elementami obyczajówki. Fabuła dosyć sztampowa, ale parę nieoczekiwanych zwrotów akcji było.

"Wszystkie moje kłamstwa" to teoretycznie thriller chociaż ja nazwałabym go chyba bardziej dramatem rodzinnym, thrillerem psychologicznym, w którym główne skrzypce grają rodzinne sekrety.
Początek bardzo mnie zaintrygował, jednak im głębiej w las tym nudniej i przewidywalniej, napięcie które towarzyszyło pierwszym rozdziałom zaczęło słabnąć i zrobiła się z tego trochę opera mydlana.
Myślę, że można było rozwinąć i zakończyć tę powieść trochę inaczej, bo sam pomysł na fabułę był świetny, a bagaż emocjonalny jaki za sobą niosła ogromny.

Poza tym historię poznajemy z perspektywy matki i córki oraz w dwóch płaszczyznach czasowych teraźniejszości i przeszłości dzięki czemu możemy się dowiedzieć co tak naprawdę się stało i jak doszło do całej tej sytuacji.
Natomiast jeśli chodzi o wykreowane postacie to żaden z bohaterów nie dał się niestety polubić, ale co za tym idzie nie byli oni wyidealizowani, każdy z nich popełniał błędy i zachowywał się egoistycznie, co nadało im autentyczności, która wprawdzie nie szła w parze z sympatią ale za to powodowała sporo emocji.

Spory plus za poruszenie tematów ważnych i trudnych jakim są konsekwencje picia alkoholu i zażywania narkotyków w czasie ciąży, seks z nieletnim czy oddanie dziecka do adopcji.
Niemniej jednak osobiście oczekiwałam od tej książki trochę większej dawki dreszczyku, zaskoczenia, jakiś plot twistów.
"Wszystkie moje kłamstwa" to nie jest książka zła, przez którą nie sposób przebrnąć po prostu to kolejna nijaka powieść, która ginie w zestawieniu z masą innych świetnych pozycji z tego gatunku

"Wszystkie moje kłamstwa" to teoretycznie thriller chociaż ja nazwałabym go chyba bardziej dramatem rodzinnym, thrillerem psychologicznym, w którym główne skrzypce grają rodzinne sekrety.
Początek bardzo mnie zaintrygował, jednak im głębiej w las tym nudniej i przewidywalniej, napięcie które towarzyszyło pierwszym rozdziałom zaczęło słabnąć i zrobiła się z tego trochę...

Gdy Erin miała zaledwie czternaście lat, oddała córkę do adopcji. Wymazała ją z pamięci, tak jakby nigdy nie istniała. Teraz, jako dojrzała kobieta, żona i matka dwojga dzieci, otrzymuje od swojej pierworodnej kartkę z życzeniami. Rodzina o niczym nie wie. Po wielu latach kłamstw i sekretów, życie głównej bohaterki wywraca się do góry nogami. Czy będzie w stanie zmierzyć się z bolesną przeszłością?

W mojej ocenie nie jest to thriller, a raczej dramat rodzinny. Początek mnie zaintrygował, jednak dalsze rozdziały mocno rozczarowały. Zabrakło napięcia, jakiegoś plot twista, czy choćby ciekawego zakończenia. Bohaterowie również nie wzbudzili sympatii, a sama Erin denerwowała infantylnym zachowaniem. Poprzednie książki autorki zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu. Oczywiście da się ją przeczytać do końca, ale z pewnością nie zostanie na długo w mej pamięci.

Gdy Erin miała zaledwie czternaście lat, oddała córkę do adopcji. Wymazała ją z pamięci, tak jakby nigdy nie istniała. Teraz, jako dojrzała kobieta, żona i matka dwojga dzieci, otrzymuje od swojej pierworodnej kartkę z życzeniami. Rodzina o niczym nie wie. Po wielu latach kłamstw i sekretów, życie głównej bohaterki wywraca się do góry nogami. Czy będzie w stanie zmierzyć...

Choć uważam, że to bardziej dramat rodzinny niż thriller, to i tak jestem zadowolona z przeczytania tej książki.

Erin popełniła w życiu wiele błędów. W swoim nowym, idealnym życiu próbuje się od nich odciąć i wyrzucić je z pamięci. W tej książce wszyscy mają swoje sekrety, popełniają błędy i często nie potrafią się do nich przyznać.

Wątek dorosłej osoby z płodowym zespołem alkoholowym, choć przerażający, to bardzo ciekawy. Może niektórym uświadomi, czym może się skończyć picie alkoholu w ciąży.

Trzecia część, która w założeniu pewnie miała być kulminacyjna, była najbardziej przewidywalna.
Może to przez to, ze poprzednie 2 części były dosyć rozciągnięte i łatwo było się domyślić rozwiązania sprawy, gdyby historia była krótsza, cała książka by na tym zyskała.

Choć uważam, że to bardziej dramat rodzinny niż thriller, to i tak jestem zadowolona z przeczytania tej książki.

Erin popełniła w życiu wiele błędów. W swoim nowym, idealnym życiu próbuje się od nich odciąć i wyrzucić je z pamięci. W tej książce wszyscy mają swoje sekrety, popełniają błędy i często nie potrafią się do nich przyznać.

Wątek dorosłej osoby z płodowym...

Dla mnie bomba . Nie ma zbędnych dłużyzn, akcja wartko porusza się naprzód. Bardzo mnie się spodobała. Koniec zaskakujący.

Dla mnie bomba . Nie ma zbędnych dłużyzn, akcja wartko porusza się naprzód. Bardzo mnie się spodobała. Koniec zaskakujący.

Bez szału, przewidywalna i momentami płytka. Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek przeczytam jakąś inną książkę tej autorki. Raczej nie a tej nie polecam.

Bez szału, przewidywalna i momentami płytka. Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek przeczytam jakąś inną książkę tej autorki. Raczej nie a tej nie polecam.

Erin przeczuwała, że jej czterdzieste urodziny nie przyniosą nic dobrego, nie myliła się. Kartka z życzeniami od osoby z jej przeszłości paliła ją właśnie w ręce. Myśli kotłowały się w głowie. Miała rodzinę, dobrą pracę, była ceniona i nie chciała tego wszystkego stracić przez odzywającą się przeszłość - nikt z jej obecnego otoczenia, oprócz przyjaciółek, nie znał jej tajemnic.
Chciała zachować to dla siebie, niestety przyniosło to jeszcze gorsze rezulaty niż, by chciała.
Do czego potrafi doprowadzić tajemnicza przeszłość i ogrom kłamstw?
-------
Lubię styl autorki. Mam za sobą jej cztery książki, a piąta czeka na półce. Kolejny raz się nie zawiodłam i przepadłam w świecie tajemnic, kłamstw, narkotyków, alkoholu i zagadek, oraz zwrotów akcji, które z każdą kartką robią historię jeszcze ciekawszą. Ukazuje nam również trudne stosunki między córką, a rodzicami, a także wczesną ciążę nieświadomego dziecka. Autorka daje nam możliwość poznania teraźniejszości, jak i przeszłości głównej bohaterki i co najważniejsze, daje nam również możliwość poznania myśli i czynów jej "tajemnicy" sprzed lat. Książka należy do gatunku thrillera, ale nie do końca jestem pewna, czy do niej ta kategoria pasuje, nie mniej jednak bardzo mi się podobała.

Erin przeczuwała, że jej czterdzieste urodziny nie przyniosą nic dobrego, nie myliła się. Kartka z życzeniami od osoby z jej przeszłości paliła ją właśnie w ręce. Myśli kotłowały się w głowie. Miała rodzinę, dobrą pracę, była ceniona i nie chciała tego wszystkego stracić przez odzywającą się przeszłość - nikt z jej obecnego otoczenia, oprócz przyjaciółek, nie znał jej...

Na początku przez dobre 150stron byla nudna, jednak późniejsza akcja trochę mnie zaintrygowała

Na początku przez dobre 150stron byla nudna, jednak późniejsza akcja trochę mnie zaintrygowała