Pewnie ważna i mądra, ale jakoś mnie zmęczyła - zbyt wiele obco brzmiących nazw i nazwisk, zbyt wiele zbyt luźno powiązanych wątków... Styl pisania niebyt do mnie przemawiał, dopiero pod koniec stał się jaśniejszy.
Być może po prostu poruszone tematy były dla mnie zbyt egzotyczne, zbyt odległe - jacyś rewolucjoniści w Meksyku nic mi nie mówią i nie poruszają; bieda i wyzysk w krajach trzeciego świata osobiście nie dotyka.
Jestem pewna, że mając jakąkolwiek wiedzę i doświadczenie o opisanych sprawach i problemach odebrałabym tę książkę inaczej...

Tytułowa Urania nie wydała mi się utopijna - ludzie na świecie próbują co jakiś czas tworzyć takie jak opisana społeczności, które prędzej czy później się rozpadają. Można się rozmarzyć, ale co z tego wynika dla czytelnika? W dzisiejszym świecie nie ma miejsca dla ludzi żyjących tylko naturą, uczących dzieci nie w szkołach lecz w codziennym życiu, nie przywiązujących się do idei rodziny. To margines społeczeństw i tylko globalna katastrofa mogłaby nas cofnąć do takiej struktury.

Niezależnie od moich wrażeń i opinii zachęcam do przeczytania i wyrobienia własnego zdania, gdyż książka wymyka się schematom i powinna być traktowana indywidualnie.

Pewnie ważna i mądra, ale jakoś mnie zmęczyła - zbyt wiele obco brzmiących nazw i nazwisk, zbyt wiele zbyt luźno powiązanych wątków... Styl pisania niebyt do mnie przemawiał, dopiero pod koniec stał się jaśniejszy.
Być może po prostu poruszone tematy były dla mnie zbyt egzotyczne, zbyt odległe - jacyś rewolucjoniści w Meksyku nic mi nie mówią i nie poruszają; bieda i...