Odbiór tej ksiazki zależy w dużej mierze od tego, czy przeczytano wcześniejsza ksiazke „Nervous conditions”. Przeczytalam w odwrotnej kolejności i dopiero przeczytanie pierwszej pozwoliło mi w pełno docenić opowiedziana historie. Bardzo mocna literatura.

Odbiór tej ksiazki zależy w dużej mierze od tego, czy przeczytano wcześniejsza ksiazke „Nervous conditions”. Przeczytalam w odwrotnej kolejności i dopiero przeczytanie pierwszej pozwoliło mi w pełno docenić opowiedziana historie. Bardzo mocna literatura.

Na początku "This Mournable Body" zastajemy Tambu w nienajlepszym momencie życia: nie zrobiła kariery, nie założyła rodziny, nie ma pracy i mieszka w hostelu dla młodych dziewcząt, w którym właścicielka wciąż przypomina jej, że przekroczyła już górną granicę wieku określoną w regulaminie i musi się wyprowadzić. Tambu szuka więc nowego zakwaterowania, wyprowadza się z hostelu, a następnie zatrudnia się jako nauczycielka biologii w szkole dla dziewcząt. Ale wszystko to dalekie jest od życia, jakie chciałaby wieść; sama jest daleka od osoby, jaką chciałaby być.
(...)
Mimo, że lata szkolne dawno już zostawiła za sobą, Tambu nigdy nie wyzbyła się wykształconych w młodości tendencji do niezdrowego współzawodnictwa. Praktycznie w każdej sytuacji zawodowej czy rodzinnej, bohaterka widzi innych ludzi – a zwłaszcza inne kobiety – jako zagrożenie. Jeśli ktoś w jej otoczeniu osiąga sukces, jest to dla niej synonim jej własnej porażki. Tak niezdrowo rozumiany sukces prowadzi do ciągłego niezadowolenia z siebie. Tambu non stop towarzyszy przekonanie, że nie robi wystarczająco dużo, że nie wykorzystuje możliwości, które dostała od życia.
(...)
Desperacja głównej bohaterki, jej ciągła potrzeba wykazywania się i udowadniania swojej wartości są szczególnie jaskrawo widoczne w starciu z białą koleżanką, Tracey – właścicielką agencji ekoturystycznej. Ten epizod skończy się wyjątkowo kiepsko, bo Tambu praktycznie sprzeda agencji swoją rodzinną wioskę, zmuszając jej mieszkanki, by tańczyły z obnażonymi piersiami dla rozrywki europejskich turystów. I tu przychodzi mi do głowy myśl, że być może Tambu reprezentuje w tej historii coś więcej: problematyczny związek swojego kraju z własną przeszłością i kulturą. Że jej niezdrowe dążenie do wykazania się, to w istocie walka narodu wyrwanego z rąk kolonizatorów o znalezienie swojego miejsca w świecie, o zaistnienie – nawet przy użyciu wątpliwych środków.

"This Mournable Body" to zdecydowanie niełatwa lektura. Tsitsi Dangarembga pozwala nam, poprzez postać Tambu, zajrzeć do psychiki zgnębionej i pełnej problemów, a jednocześnie – do kraju zgnębionego i pełnego problemów. I zostawia nas z tym, co zobaczyliśmy, nie pokazując drogi wyjścia.

więcej na blogu: naszanisza.pl

Na początku "This Mournable Body" zastajemy Tambu w nienajlepszym momencie życia: nie zrobiła kariery, nie założyła rodziny, nie ma pracy i mieszka w hostelu dla młodych dziewcząt, w którym właścicielka wciąż przypomina jej, że przekroczyła już górną granicę wieku określoną w regulaminie i musi się wyprowadzić. Tambu szuka więc nowego zakwaterowania, wyprowadza się z...