Książka jest monumentalną monografią chrześcijaństwa tradycji bizantyńskiej na tych obszarach, obejmującą zwięzłą historię Kościoła bizantyńskiego w jego relacjach do Kościoła Słowian Południowych oraz Rumunów zamieszkujących Siedmiogród, Mołdawię i Wołoszczyznę, a także w złożonych relacjach do Kościoła łacińskiego, wreszcie do Porty Otomańskiej. Klarowne objaśnienie splotu czynników teologicznych, etnicznych, społecznych i politycznych pozwala na lepsze zrozumienie sytuacji Kościoła prawosławnego oraz Kościołów unickich na tych terenach w dobie współczesnej.

Jest to praca syntetyczna, łącząca problematykę chrześcijaństwa wschodniego na Bałkanach w jedną spójną całość, uwzględniającą różne, często sprzeczne ze sobą tradycje i rozmaite punkty widzenia. Jest w Polsce unikalna. Trzeba powiedzieć, że jest to synteza bardzo wyważona, zachowująca właściwe proporcje, zarówno w kwestiach etnicznych, jak teologicznych, kulturowych i społecznych, a przy tym pisana z wyraźnym zaangażowaniem ekumenicznym. Książka może okazać się niezbędnym przewodnikiem dla wszystkich zainteresowanych tematyką chrześcijańskiego Wschodu, historią prawosławia na Bałkanach, problematyką relacji bizantyńsko-łacińskich w perspektywie historycznej i współczesnej.

Z recenzji ks. bpa Michała Janochy, prof. UW



Konrad Kuczara. Ukrainista, nowogrecysta, historyk, adiunkt w Wydziale „Artes Liberales” UW. Od 2002 roku związany z filologią nowogrecką. Był stypendystą Rządu Greckiego, Uniwersytetu Ateńskiego, Kijowskiego oraz Uniwersytetu w Strasburgu.

Jego zainteresowania naukowo-badawcze związane są z historią i współczesną sytuacją prawosławia na świecie. W kręgu tych zainteresowań znajdują się także kultury pogranicza, językoznawstwo, teologia, liturgika i religioznawstwo. Jest autorem wielu publikacji z zakresu historii Kościoła wschodniego. W 2012 roku ukazała się jego książka Grecy w Kościołach Wschodnich w Rzeczypospolitej (1585–1621).