Kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać po tym komiksie, przez co też na nic się nie nastawiałam. I dzięki temu zostałam miło zaskoczona.
Podobał mi się motyw z bajką, która sprytnie przeplatana była w rzeczywistości i życiu bohaterów, oraz wszechobecny mętlik, przez który ciężko było rozdzielić fikcję z rzeczywistością. W którymś momencie wydarzenia doszły do takiego momentu, że nie byłam już pewna, czy wciąż czytam ten sam komiks, bo wszystko nakładało się na siebie warstwami, ale podobało mi się zwieńczenie.
Komiks jest dobrze zrobiony, klimatycznie też super, ale mógłby być trochę dłuższy i mieć obszerniejsze dialogi, bo czytało się go bardzo szybko (a prezentuje się wielkością całkiem inaczej niż inne typowe komiksy).

Kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać po tym komiksie, przez co też na nic się nie nastawiałam. I dzięki temu zostałam miło zaskoczona.
Podobał mi się motyw z bajką, która sprytnie przeplatana była w rzeczywistości i życiu bohaterów, oraz wszechobecny mętlik, przez który ciężko było rozdzielić fikcję z rzeczywistością. W którymś momencie wydarzenia doszły do...

Oczekiwałem mrocznego i nieco poważniejszego komiksu niż standardowe opowieści od DC, ale ten komiks po prostu mnie rozwalił. Przede wszystkim to nie jakieś standardowe superhero tylko horror psychologiczny. Czytelnikowi może wydawać się, że wie dokąd zmierza ta opowieść, ale tak na prawdę nie ma pojęcia. Komiks trzyma najwyższy poziom zarówno jeśli chodzi o fabułę jak i rysunki. Plansze często wychodzą poza standardowy schemat paneli i prezentują akcję czy psychikę bohaterów w bardzo oryginalny i artystyczny sposób. Album pięknie wydany, w powiększonym formacie. Dla mnie z miejsca stał się jedną z ulubionych opowieści o Batmanie/Jokerze, przy okazji łamiąc utarte schematy i przyjęty kanon.

Oczekiwałem mrocznego i nieco poważniejszego komiksu niż standardowe opowieści od DC, ale ten komiks po prostu mnie rozwalił. Przede wszystkim to nie jakieś standardowe superhero tylko horror psychologiczny. Czytelnikowi może wydawać się, że wie dokąd zmierza ta opowieść, ale tak na prawdę nie ma pojęcia. Komiks trzyma najwyższy poziom zarówno jeśli chodzi o fabułę jak i...

Joker to bez wątpienia postać ikoniczna, która stała się w dzisiejszym świecie wręcz kultowa. Ten przerażający socjopata o zwichrowanym umyśle w mojej opinii nieraz działa bardzo trzeźwo. Jest okrutny, morderczy i wiecznie uśmiechnięty, a Mark Hamill sprawił, że do jego demoniczności doszedł unikalny głos. Wielu aktorów stworzyło niezapomniane kreacje tego antagonisty, będącego kwintesencją ludzkiego szaleństwa. Sam Joker zadebiutował w 1940 roku i od tamtego czasu bardzo ewoluował. Można by rzec, że zmieniał się wraz z społeczeństwem amerykańskim i tym jak wpływał na nie konsumpcjonizm, wojny i polityka. Z tego powodu nieraz za pomocą tej właśnie postaci autorzy komiksów poruszają naprawdę trudne tematy. Co jednak ważniejsze, potrafią to robić naprawdę dobrze.

Po "Zabójczy uśmiech" sięgnąłem bez cienia wahania. Gdy otwierałem ten komiks w pamięci miałem ciągle "Białego rycerza" oraz "Zabójczy żart", przy czym w tym drugim wypadku odradzam oglądanie animacji. Serio - jest po prostu słaba i na tym zakończmy ten temat. Przyznaję, że komiks mnie nie zawiódł. Mimo jechaniu na ogranych schematach, pewnej powtarzalności i raczej sztampowej fabuły, czytałem go z zapartym tchem. Tak, w mojej opinii "Zabójczy uśmiech" to komiks bardzo udany, w pewnym sensie ponadczasowy, ale nie zmienia to faktu, że jest dziełem wtórnym. Przynajmniej dla kogoś kto choć trochę siedzi w uniwersum DC.

Nie uważam się za znawce tego uniwersum, ale też nie można mnie zaliczyć do grona kompletnych laików. Żadna z postaci występująca w tym dziele nie była dla mnie nowa, jednak to i tak nie zmieniło mojego podejścia. Całość czyta się świetnie, natomiast narracja prowadzona naprzemiennie przez Jokera i leczącego go psychologa, cudownie wprowadza czytelnika w świat obłąkańczego surrealizmu. I właśnie ten element uważam w tym dziele za najlepszy.

To jak zobrazowano szaleństwo, jak je prosto zdefiniowano i jak pożera ono swoje ofiary. W tym momencie nasz wiecznie uśmiechnięty antagonista zdaje się być nie tylko kwintesencją definicji szaleństwa, ale jego najdoskonalszym ucieleśnieniem. Żadne, absolutnie żadne z jego działań nie jest pozbawione sensu czy nieprzemyślane. To on pociąga za sznurki, on kieruje fabułą i on jest w centrum uwagi. A Batman? Cóż, Mroczny Rycerz ponownie musi wybrać mniejsze zło. Podążać za szaleńcem czy ratować ofiary jego czynów.

"Joker: Zabójczy uśmiech" na długo pozostanie w mej pamięci. Osobiście odbieram go jako dramat psychologiczny osadzony w uniwersum DC. Z jednej strony historia ma prosty scenariusza, ale z drugiej wyraziście przedstawione postacie, nawet te występujące epizodycznie, a do tego jest narysowana po prostu genialnie. Czuć na każdym kroku niepokój i szaleństwo, zaś liczne easter eggi tylko dodają całości kolorytu. Zatem tak - dla mnie to komiks niemal doskonały.

Joker to bez wątpienia postać ikoniczna, która stała się w dzisiejszym świecie wręcz kultowa. Ten przerażający socjopata o zwichrowanym umyśle w mojej opinii nieraz działa bardzo trzeźwo. Jest okrutny, morderczy i wiecznie uśmiechnięty, a Mark Hamill sprawił, że do jego demoniczności doszedł unikalny głos. Wielu aktorów stworzyło niezapomniane kreacje tego antagonisty,...

Ciekawa forma przekazu serwowana przez Sorentino + niespodziewana niespodzianka serwowana przez scenarzyste... nie pozwolily mi sie jednak przekonac do tego tytulu. Jest to jeden z tych tomow, po przeczytaniu ktorego od razu zapomina sie historie. Na zabicie czasu i delektowanie sie rysunkami... nic wiecej

Ciekawa forma przekazu serwowana przez Sorentino + niespodziewana niespodzianka serwowana przez scenarzyste... nie pozwolily mi sie jednak przekonac do tego tytulu. Jest to jeden z tych tomow, po przeczytaniu ktorego od razu zapomina sie historie. Na zabicie czasu i delektowanie sie rysunkami... nic wiecej

Jeff Lemire, Andrea Sorrentino, Jordie Bellaire - Joker. Zabójczy uśmiech.

"Istnieją dwa światy. W jednym z nich mieszka większość z nas. [...] Dla uproszczenia nazwijmy go prawdziwym światem. Ale jest też drugi świat, widoczny tylko dla bardzo wyjątkowych ludzi.".

Ben Arnell, jest psychiatrą, który za cel obrał sobie wyleczenie najbardziej niebezpiecznego i niezrównoważonego szaleńca - Jokera. Przed nim wielu próbowało, ale żadnemu nie udało się przeniknąć do tego chorego umysłu. Praktycznie wszyscy płacili za to najwyższą cenę i popadali w obłęd. Jednak Arnell nie czuje się tym faktem zniechęcony, wręcz czuje motywację. Konsekwencja w jego działaniu przynosi opłakane skutki, a sam doktor zdaje sobie sobie sprawę jak bardzo się mylił.
Historia Jokera i jego przygoda z leczeniem u psychiatry, nie jest mi obca. Jednak tutaj autor pokusił się na przedstawienie całej historii z bardziej psychologicznej strony. Pokazał powolne popadanie w obłęd. Klimat w tym komiksie jest mocno psychodeliczny i momentami już nie wiemy, gdzie jest prawda.
Dodatkowym smaczkiem jest bajka o Panu Śmieszku i Szczęśliwej Wólce, która podsyca obłęd i szaleństwo jakie serwuje nam autor, a wszystko przeplatane jest czarnym humorem.
Kreska, choć niewyraźna, lekko rozlana, tworzy mroczny klimat, który idealnie pasuje do całej historii.
Z mojej strony mocno polecam 😁

Jeff Lemire, Andrea Sorrentino, Jordie Bellaire - Joker. Zabójczy uśmiech.

"Istnieją dwa światy. W jednym z nich mieszka większość z nas. [...] Dla uproszczenia nazwijmy go prawdziwym światem. Ale jest też drugi świat, widoczny tylko dla bardzo wyjątkowych ludzi.".

Ben Arnell, jest psychiatrą, który za cel obrał sobie wyleczenie najbardziej niebezpiecznego i...

Całkiem ciekawa historia, trzymająca w napięciu, ładne rysunki, a jednak nie potrafiłem pozbyć się wrażenia, że wraz z postępem fabuły jej poziom się obniża. Oczekiwaniom, które rosły w trakcie czytania, zakończenie niestety nie sprostało. Pomimo tego warto zapoznać się z tą pozycją.

Całkiem ciekawa historia, trzymająca w napięciu, ładne rysunki, a jednak nie potrafiłem pozbyć się wrażenia, że wraz z postępem fabuły jej poziom się obniża. Oczekiwaniom, które rosły w trakcie czytania, zakończenie niestety nie sprostało. Pomimo tego warto zapoznać się z tą pozycją.

„Joker zabójcy uśmiech” to komiks, przy którym czytając, musimy się naprawdę skupić. Bardzo łatwo jest się w nim pogubić. Jednak jeśli przeczytamy go z wystarczającą uwagą, otrzymamy naprawdę artysty i głęboki komiks. Recenzje tą pisze po przeczytaniu tego komiksu po raz drugi. Za pierwszym razem czułem, że nie wystarczająco wczułem i skupiłem się na „zabójczym uśmiechu”. Komiks opowiada historie doktora, który postanowił wyleczyć jokera. Niestety dalsze opowiadanie wchodzi już w spoilery. Komiks ma bardzo ciekawy twist fabularny, który naprawdę mnie zadziwił. „Zabójczy uśmiech” to działo, w którym jest łatwo się pogubić, przez halucynacje i sny głównego bohatera nie wiemy co jest realne, a to wymyśloną intrygą Jokera. Dopiero pod koniec, jeśli wszystko dobrze poukładany, wyjdzie nam całkiem sensowna i spójna historia. ,, Zabójczy uśmiech” to kolejny dowód na to, że można zrobić kameralny, bardzo artystyczny komiks z uniwersum super hero. Komiks sprawdziłby się jako osobne dzieło bez dopisku DC czy Joker.

„Joker zabójcy uśmiech” to komiks, przy którym czytając, musimy się naprawdę skupić. Bardzo łatwo jest się w nim pogubić. Jednak jeśli przeczytamy go z wystarczającą uwagą, otrzymamy naprawdę artysty i głęboki komiks. Recenzje tą pisze po przeczytaniu tego komiksu po raz drugi. Za pierwszym razem czułem, że nie wystarczająco wczułem i skupiłem się na „zabójczym uśmiechu”....

Nie wiem co myśleć o tej historii, z jednej strony intrygująca i ciekawa, z drugiej dziwna i nie do końca wyjaśniona. Szczególnie ostatnia część tego komiksu trochę tak z niczego się wzięła i nie skumałam o co tam chodzi. Dlaczego w ogóle tak się stało i JAK?!
Kreska nie jest według mnie najpiękniejsza, ale pasuje do klimatu komiksu.

Nie wiem co myśleć o tej historii, z jednej strony intrygująca i ciekawa, z drugiej dziwna i nie do końca wyjaśniona. Szczególnie ostatnia część tego komiksu trochę tak z niczego się wzięła i nie skumałam o co tam chodzi. Dlaczego w ogóle tak się stało i JAK?!
Kreska nie jest według mnie najpiękniejsza, ale pasuje do klimatu komiksu.

Lektura bardzo przyjemna zarówno jeśli chodzi o przekaz słowny, jak i graficzny. Nie mogłam się oderwać dopóki nie skończyłam czytać do końca.

Lektura bardzo przyjemna zarówno jeśli chodzi o przekaz słowny, jak i graficzny. Nie mogłam się oderwać dopóki nie skończyłam czytać do końca.

Zaskoczyłem się tym komiksem. Nie spodziewałem się, że dostanę pełnokrwisty horror psychologiczny. Wadą komiksu jest ostatni zeszyt, który wydaje się być doklejony na ślinę.

Zaskoczyłem się tym komiksem. Nie spodziewałem się, że dostanę pełnokrwisty horror psychologiczny. Wadą komiksu jest ostatni zeszyt, który wydaje się być doklejony na ślinę.