Bardzo lubię rysunki Stjepana Sejićia, ale niekoniecznie pisane przez niego scenariusze. Co prawda seria "Sunstone" nawet przez długi czas gościła w mojej kolekcji, jednak finalnie ją opuściła. I podobny los w zasadzie spotkałby "Harleen", czyli historię pewnej pani psycholog, która ostatecznie uległa urokowi Jokera i się w nim zakochała. Nie miałem od tego tytułu wielkich oczekiwań od strony scenariusza, origin Harley Queen jest mi dość dobrze znany, ale i tak miejscami ten tytuł mnie straszliwie irytował. Nie akcją, nie główną bohaterką, a formą jej narracji, gdzie zamiast ambitnej trzydziestolatki dostałem totalnie nie obytą z życiem trzynastolatkę. I to jest tak naprawdę największą bolączką tego komiksu, bowiem od strony wizualnej wypada wręcz obłędnie.

Tak. Graficznie to czysta rozkosz dla oczu. Postacie męskie oraz kobiece są narysowane bosko, scenografie cudownie, a całość nastrojowo pokolorowano. Do tego cudowne okładki, dynamiczne sceny akcji i ogromna dbałość o szczegóły. A wszystko to wyszło spod ręki jednego człowieka. Szkoda tylko, ze w warstwie scenariuszowej jest, przynajmniej dla mnie, bardzo nierówno. Ogólny rys fabularny, mimo że bez większych zaskoczeń, wypada wzorowo. Postacie da się polubić, chce się poznać ich historię nim stały się złoczyńcami czy obserwować relacje pewnych łotrów z doktor Harleen Quinzel, nim sama wkroczyła na ścieżkę zbrodni. To wszystko działa do czasu, gdy nie mamy do czynienia z narratorką całej historii.

Tutaj wypada piekielna nierówność w odbiorze tytułowej postaci. Harleen w dialogach wypada dojrzale. Owszem, jest kobietą zaczynającą wątpić w siebie, mającą własne problemy, czy uparcie starającą się udowodnić innym, że są w błędzie i jej badania maja sens. Wtedy to dojrzała osoba, nie zawsze pewna siebie, ale jednak zachowująca się na swój wiek. Tymczasem gdy Harleen przejmuje role narracji i zaczyna opisywać swe emocje, sny, uczucia i tak dalej, zamienia się w mało rozgarniętą trzynastolatkę, która w zasadzie sama nie wie czego chce od życia. I to boli, bowiem ciekawy dramat przeistacza się momentalnie w kiepskiej jakości romansidło dla licealistek.

Z tego powodu mam ogromny problem z oceną tego komiksu. Z jednej strony genialnie narysowany, z ciekawą, choć sztampową fabułą, ale z drugiej z bardzo kiepską narracją, która niestety dominuje. Być może jest to tylko moje marudzenie i fani DC Comics zupełnie inaczej odbiorą ten tytuł. Może się mylę. Może po prostu oczekiwałem czegoś dojrzalszego po "Harleen", szczególnie, że jest postacią naprawdę interesującą. Chętnie zobaczyłbym jednak solidną ekranizację tego komiksu. Taką z przełożeniem jeden do jednego, ale za to lepiej napisanymi kwestiami narracyjnymi. Zapewne świetnie uzupełniałoby to film "Ptaki nocy", które w mojej opinii również były w paru punktach nierówne, choć oglądało mi się je bardzo przyjemnie.

Bardzo lubię rysunki Stjepana Sejićia, ale niekoniecznie pisane przez niego scenariusze. Co prawda seria "Sunstone" nawet przez długi czas gościła w mojej kolekcji, jednak finalnie ją opuściła. I podobny los w zasadzie spotkałby "Harleen", czyli historię pewnej pani psycholog, która ostatecznie uległa urokowi Jokera i się w nim zakochała. Nie miałem od tego tytułu wielkich...

Harleen to opowieść o historii powstania Harley Quinn i powstania bardzo toksycznego związku uczuciowego, w jakim pozostaje być może trochę czasami wbrew sobie. Harleen Quinzel jest samotną kobietą, pełną niepewności, a to przecież ona ma być tą silną. Psychiatrą, która próbuje wyrobić sobie markę, a wciąż odczytuje w mowie ciała innych, że tylko przynudza. Ta szara myszka otrzymuje ważny grant na badania i udaje się do Arkham, aby zbadać umysły znajdujących się tam przestępców, Jednak to jej umysł zostaje zinwigilowany przez jednego z nich, Jokera. Powoli dochodzi do tego, że to Harleen staje się więźniem, więźniem miłości.
Powstaje tu od razu pytanie, w jaki sposób ktoś taki jak dr Harleen Qunizel, bardzo wykształcona kobieta, znająca na wylot mechanizmy ludzkiego zachowania. uważa kogoś takiego jak Joker za atrakcyjnego. Mam na myśli, że Joker jest przecież uwięzionym pacjentem psychiatrycznym, niebezpiecznym człowiekiem. Šejić potrafi pokazać to jak Harleen widzi Jokera. To nie chudy psychol z przetłuszczonymi włosami, który siedzi i rechocze z własnych dowcipów. To sprawny manipulator z mrocznym poczuciem humoru. A może to rzeczywiście ktoś mocno skrzywdzony?
Ale może coś w tym jest, że kobieta chce uratować biednego chłopca, który zszedł na złą drogę. Ileż jest takich, które do końca życia wierzą, że ich misiaczek się zmieni na lepsze: po ślubie, po dziecku, po zmianie pracy… Przestanie pić, bić, ćpać… Czemu Harleen miałaby być inna? Ona też wierzy, że Joker to tylko zagubiony młody mężczyzna, mężczyzna, na którego lubi patrzeć, jak ten śpi, na myśl o spotkaniu z którym się rumieni… Teraz rozumiem, dlaczego go lubi. Ale naprawdę podobało mi się to, że ich związek nigdy nie był gloryfikowany. Jako narratorka własnej historii zdaje sobie sprawę z popełnionych błędów i zabiera czytelnika na bardzo interesującą przejażdżkę. I nigdy nie jesteś do końca pewien, czy kocha ją na swój własny pokręcony sposób, czy też wykorzystuje z jakiegoś bardziej lub mniej pokręconego powodu. Pasuje mi i im to. Sprawcy mogą kochać swoje ofiary, ale nie sprawia to, że to, co robią, jest mniej okropne. Najbardziej widać to po ostatniej planszy komiksu.
Chociaż Harley jest oczywiście głównym tematem tej historii, nie wspomnę, że Šejić oddaje głos także innym postaciom universum Gotham City. Znajdziemy tu m.in. historię Trującego Bluszczu (Poison Ivy) oraz dość obszernie potraktowany atak prokuratora Denta i późniejsze wizje, powodujące, że dalsze jego poczynania są klasyfikowane jako te złe i niemoralne; pokazuje narodziny Dwóch Twarzy (Two Face). Wszystko dlatego, że z nimi doktor Quinzel spędziła sporo czasu, z jednymi rozumiejąc się całkiem dobrze, z innymi mając na pieńku.
Więcej na: https://www.monime.pl/harleen/

Harleen to opowieść o historii powstania Harley Quinn i powstania bardzo toksycznego związku uczuciowego, w jakim pozostaje być może trochę czasami wbrew sobie. Harleen Quinzel jest samotną kobietą, pełną niepewności, a to przecież ona ma być tą silną. Psychiatrą, która próbuje wyrobić sobie markę, a wciąż odczytuje w mowie ciała innych, że tylko przynudza. Ta szara myszka...

Šejić zrywa ze stereotypem szalonej i nadpobudliwej Harley, zastępując ją obrazem zmanipulowanej i pogrążającej się w emocjonalnym szaleństwie dziewczyny, która trafiła na nieodpowiedniego mężczyznę. Ciekawe są też okoliczności spotkania ikonicznej pary, czy raczej ich nieświadomego inspiratora… Autor wykonuje tu podwójnie świetną pracę, tworząc sporo widowiskowych kadrów. Geneza Harley Quinn według Stjepana Šejića pokazuje, że dobrze znany wizerunek można przedstawić w ciekawszy, głębszy sposób.

Šejić zrywa ze stereotypem szalonej i nadpobudliwej Harley, zastępując ją obrazem zmanipulowanej i pogrążającej się w emocjonalnym szaleństwie dziewczyny, która trafiła na nieodpowiedniego mężczyznę. Ciekawe są też okoliczności spotkania ikonicznej pary, czy raczej ich nieświadomego inspiratora… Autor wykonuje tu podwójnie świetną pracę, tworząc sporo widowiskowych kadrów....

Harleen Quinzel- doktor psychiatrii ma swoją teorię na temat źródła szaleństwa, które nawiedza Gotham. Dziewczyna otrzymuje grant na przeprowadzenie badań i weryfikację tego pomysłu. W tym celu rozpoczyna pracę w Azylu Arkham i zaczyna prowadzić terapię najbardziej niebezpiecznym przestępcom. Wśród nich jest Joker- mężczyzna, który od czasu pewnego incydentu nawiedza panią doktor w snach. Harley zauważa, że morderca jest idealnym obiektem do jej badań i poświęca mu coraz więcej czasu.
Przyznaję, że z Harley poznałam w filmie "Suicide Squad". Pokochałam ją od pierwszego wejrzenia , przeczytałam jej historię, ale z komiksami jeszcze nie miałam do czynienia. O tym, jak toksyczna jest relacja Harley z Jokerem wiedziałam już wcześniej. Typowa wymówka "tylko ja jestem w stanie mu pomóc" , by ładować się w związek z psychopatą. Ale przecież nie po to sięgamy po dzieła współczesnej popkultury, by przeprowadzać psychoanalizę głównej bohaterki. Harleen Quinzel stała się Harley Quinn przez nieszczęśliwą, ale szaloną i pełną namiętności miłość, którą obdarzyła głównego antagonistę Batmana, a ten komiks opowiada całą historię od samego początku. Nie mam co do niej żadnych zastrzeżeń. Cieszę się, że poznałam też genezę Dwóch Twarzy czy postać Ivy. Tą drugą na pewno chcę jeszcze spotkać na kartach innych komiksów. Rysunki są tak piękne, że nie mogłam się napatrzeć na główną bohaterkę. Boję się teraz, że żaden inny komiks pod kątem graficznym nie dorówna "Harleen". Duży format, twarda oprawa, piękne kreski, fajna historia- jeśli to za mało , by sięgnąć po komiks Stjepana Sejić, to postać Harley Quinn jest już wystarczającym argumentem.

Harleen Quinzel- doktor psychiatrii ma swoją teorię na temat źródła szaleństwa, które nawiedza Gotham. Dziewczyna otrzymuje grant na przeprowadzenie badań i weryfikację tego pomysłu. W tym celu rozpoczyna pracę w Azylu Arkham i zaczyna prowadzić terapię najbardziej niebezpiecznym przestępcom. Wśród nich jest Joker- mężczyzna, który od czasu pewnego incydentu nawiedza panią...

Świetna jakość wydania i kreska. Pozycja obowiązkowa dla fanów dojrzałych historii (anty) superbohaterskich.

Świetna jakość wydania i kreska. Pozycja obowiązkowa dla fanów dojrzałych historii (anty) superbohaterskich.

Dla wszystkich fanów pary Harley Qiunn i Jokera

Dla wszystkich fanów pary Harley Qiunn i Jokera

Harley Quinn jest ikoną, a ten komiks pokazuje jak z Harleen Quinzel powstała Harley Quinn, pozycja obowiązkowa dla jej fanów. Komiks przepięknie narysowany, czasami aż się zatrzymywałam by pooglądać ilustracje. Komiks sam w sobie dobrze zrobiony, ciekawy i wciągająco się go czytało oraz dużo się nim zachwycałam.

Harley Quinn jest ikoną, a ten komiks pokazuje jak z Harleen Quinzel powstała Harley Quinn, pozycja obowiązkowa dla jej fanów. Komiks przepięknie narysowany, czasami aż się zatrzymywałam by pooglądać ilustracje. Komiks sam w sobie dobrze zrobiony, ciekawy i wciągająco się go czytało oraz dużo się nim zachwycałam.

Świetna fabuła i piękna kreska. Czytanie to sama przyjemność!

Świetna fabuła i piękna kreska. Czytanie to sama przyjemność!

Naprawdę solidny kawał komiksu z piękną kreską i fabułą niepozbawioną dobrych momentów. Owszem, czasami ociera się o naiwność, ale... Litości... Który komiks tego nie robi?

Naprawdę przyjemna lektura - nie tylko dla oka!

Naprawdę solidny kawał komiksu z piękną kreską i fabułą niepozbawioną dobrych momentów. Owszem, czasami ociera się o naiwność, ale... Litości... Który komiks tego nie robi?

Naprawdę przyjemna lektura - nie tylko dla oka!

Komiks świetny , historia fenomenalna, grafika zachwycająca. Nie mogłam się oderwać
Postacie emocje mają narysowane na twarzy .To się czuję. Polecam.

Komiks świetny , historia fenomenalna, grafika zachwycająca. Nie mogłam się oderwać
Postacie emocje mają narysowane na twarzy .To się czuję. Polecam.