Trzeci tom Lastmana nie tylko potwierdza swoją jakość, ale zaskakuje również wieloma twistami. Mnóstwo tu przemocy i brutalności, ale i brawurowo zrealizowanych potyczek, już nie w średniowiecznej scenerii, ale w świecie, gdzie nie rządzą żadne prawa, poza prawem silniejszego i bogatszego. Szybkie tempo akcji sprawia zaś, że pochłaniamy tę historię momentalnie, nie mogąc doczekać się dalszego ciągu.

http://kulturacja.pl/2020/05/lastman-tom-3-recenzja/

Trzeci tom Lastmana nie tylko potwierdza swoją jakość, ale zaskakuje również wieloma twistami. Mnóstwo tu przemocy i brutalności, ale i brawurowo zrealizowanych potyczek, już nie w średniowiecznej scenerii, ale w świecie, gdzie nie rządzą żadne prawa, poza prawem silniejszego i bogatszego. Szybkie tempo akcji sprawia zaś, że pochłaniamy tę historię momentalnie, nie mogąc...

Trzeci tom “Last Mana” kontynuuje świetną passę serii i można śmiało uznać go za najlepszą jak dotąd jej odsłonę. Widać, że twórcy nie boją się korzystać z wielu popkulturowych tropów tworząc z nich jedyną w swoim rodzaju mieszankę, w której do jednego worka można wrzucić magię, sztuki walki i klimaty rodem z “Mad Maxa”. A nawet odrobinę pikanterii, która w żadnym wypadku nie gorszy, a wręcz wzbudza podziw nad sposobem wykorzystania jej w fabule. To wszystko składa się na komiks, który mimo swej prostej oprawy graficznej jest już nie tylko pierwszorzędną, ale po prostu doskonałą rozrywką dla każdego wielbiciela popkulturowych klimatów.

Trzeci tom “Last Mana” kontynuuje świetną passę serii i można śmiało uznać go za najlepszą jak dotąd jej odsłonę. Widać, że twórcy nie boją się korzystać z wielu popkulturowych tropów tworząc z nich jedyną w swoim rodzaju mieszankę, w której do jednego worka można wrzucić magię, sztuki walki i klimaty rodem z “Mad Maxa”. A nawet odrobinę pikanterii, która w żadnym wypadku...

Tom trzeci, a ja podtrzymuję entuzjastyczną ocenę. Ta seria jest doskonała, dawno nic mnie tak nie wciągnęło. Tym razem - po dwóch tomach w Dolnie Królów - trafiamy do miasteczka portowego. Wszystkie obleśności stereotypowo kojarzone z tego typu miejscami zostały przerysowane w zabawny sposób. Jest to dla nie nowe, zaskakujące i wiarygodne.
Dokładnie tego oczekuję do fabuł!

Tom trzeci, a ja podtrzymuję entuzjastyczną ocenę. Ta seria jest doskonała, dawno nic mnie tak nie wciągnęło. Tym razem - po dwóch tomach w Dolnie Królów - trafiamy do miasteczka portowego. Wszystkie obleśności stereotypowo kojarzone z tego typu miejscami zostały przerysowane w zabawny sposób. Jest to dla nie nowe, zaskakujące i wiarygodne.
Dokładnie tego oczekuję do fabuł!

FRENCH „MANGA”

Manga to nic innego jak japońskie określenie komiksów i do dzieł z tego kraju konkretnie odnoszone. Co nie znaczy, że inne kraje nie próbują nie tyle inspirować się nią (choć i takich dzieł nie brakuje, weźmy choćby „Sin City”),co po prostu kopiować. Próbowali tego dokonać choćby Amerykanie („Dirty Pair”, „Ninja Boy”),a nawet Polacy („Vampire Delight”, cyfrowy magazyn „MangaMix Neo”),a i japoński rząd co roku organizuje też konkurs International Manga Award. Jednak z tych wszystkich dzieł najlepiej przyjęły się te, określane mianem „french mangi”, takie jak np. „Radiant”. I do nich też zalicza się „Last Man”. W odróżnieniu od „Radianta”, graficznie rzecz w ogóle nie przypomina komiksów z Kraju Kwitnącej Wiśni, ale ma jednak z nimi całkiem sporo wspólnych elementów.

Po turnieju wiele się zmieniło. Richard odjechał, jednak matka Adriana nie zamierza siedzieć spokojnie i bierze sprawy w swoje ręce. Co jednak czeka na kobietę i jej syna w trakcie ich podróży? Świat skrywa bowiem więcej sekretów, niż można by na pierwszy rzut oka sądzić, a jednocześnie Richard też ma wiele tajemnic i może okazać się kolejnym problemem. Co wyniknie z całej tej przygody?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/04/last-man-3-bastien-vives-michael.html

FRENCH „MANGA”

Manga to nic innego jak japońskie określenie komiksów i do dzieł z tego kraju konkretnie odnoszone. Co nie znaczy, że inne kraje nie próbują nie tyle inspirować się nią (choć i takich dzieł nie brakuje, weźmy choćby „Sin City”),co po prostu kopiować. Próbowali tego dokonać choćby Amerykanie („Dirty Pair”, „Ninja Boy”),a nawet Polacy („Vampire Delight”,...