Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacznę od kreski, a właściwie od akwarelowej plamy, bo to jest technika, którą wykorzystała autorka. Obraz może nie jest najpiękniejszy, lecz również nie odstręcza czytelnika. Jeśli zaś chodzi o treść, to z nią bywa różnie. Otóż, wyraźnie widać paralele do baśni. W szczególność baśni braci Grimm. W sposób bezpośredni, ponieważ książka o tym tytule pojawia się na kartach komiksu, jak i pośredni – aluzje do sukni spakowanej w skorupce orzecha, ubranie uszyte ze skór zwierząt, miłość, bynajmniej nie rodzicielska, ojca do córki. I mimo tego, że nie miałam problemu z rozszyfrowaniem natchnienia autorki, to jakoś treść mnie nie porwała. Nawet pomimo pojawiającego się tu i ówdzie żartu. Może to kwestia nieporadnego tłumaczenia. A może feministyczne poglądy, które dość często wysuwały się na pierwszy plan. Nie ośmielę się zachęcać do lektury.