Poezja Jesienina po brzegi wypełnia rosyjskością banię z toposami - pole, księżyc, Rosja, bóg, matka, tęsknota, ból, wódka, kobiety... Jesienin wyraża i łączy te toposy w przejmujący sposób, który dla uproszczenia można nazwać rosyjską duszą. Czytając wiersze chronologicznie, nie tylko zanurzamy się w burzliwy krajobraz Rosji lat nastych i dwudziestych, ale oberwujemy dramat wrażliwca rozdartego między idyllą wsi a nowoczesnością miasta. Jesienin zatapia się w pragnieniach, upaja się przyjemnościami, popełnia błędy i przyznaje się do nich, ostatecznie wypalając się i uznając marność hulaszczego życia.

Polskie tłumaczenia wierszy porównywałem z oryginałami i niestety odbierają Jesieninowi moc wyrazu, banalizują znaczenia, gubią rym i rytm. Jest to dyżurna bolączka tłumaczy poezji języków wobec siebie pokrewnych, takich jak polski i rosyjski. Gdy tłumaczymy słowa bardzo dosłownie (np. Тихо дремлет река -> rzeka spokojnie drzemie),okazuje się, że zakres znaczeniowy i skojarzeniowy słów, które w obu językach brzmią tak samo lub podobnie, jest różny (typowym rezultatem takiego podejścia jest w tłumaczeniach Jesienina np. taki kwiatek: "ogniem wypali się złotosinym woskowożółta cielesna świeca").

Najbardziej do Jesienina w tłumaczeniach zbliżył się Bruno Jasieński - czuć, że to pokrewne dusze w językowym szaleństwie. Żeby w pełni poczuć rosyjskiego ducha poezji, trzeba jednak sięgnąć po Jesienina w oryginale.

Poezja Jesienina po brzegi wypełnia rosyjskością banię z toposami - pole, księżyc, Rosja, bóg, matka, tęsknota, ból, wódka, kobiety... Jesienin wyraża i łączy te toposy w przejmujący sposób, który dla uproszczenia można nazwać rosyjską duszą. Czytając wiersze chronologicznie, nie tylko zanurzamy się w burzliwy krajobraz Rosji lat nastych i dwudziestych, ale oberwujemy...

Piękna poezja,pełna życia,ekspresji,przejrzystości intencji autora.Siergiej Jesienin,to przede wszystkim poeta,i może to i lepiej ,że nie rozpraszał się na inne formy literackie,osiągając niewątpliwe mistrzostwo w tym co tworzył.Wkład uczuciowy jaki emanuje z tworów Jesienina ,mogę porównać jedynie do Mariny Cwietajewej wielkiej rodaczki Jesienina.Poezja z samego świecznika,esencja tego co najlepsze w literaturze światowej,nie zostawiajcie tego poza waszą percepcją,ale przeczytajcie,wczujcie się,pokochajcie,a inaczej będziecie patrzeć na to co Was otacza.

Piękna poezja,pełna życia,ekspresji,przejrzystości intencji autora.Siergiej Jesienin,to przede wszystkim poeta,i może to i lepiej ,że nie rozpraszał się na inne formy literackie,osiągając niewątpliwe mistrzostwo w tym co tworzył.Wkład uczuciowy jaki emanuje z tworów Jesienina ,mogę porównać jedynie do Mariny Cwietajewej wielkiej rodaczki Jesienina.Poezja z samego...