"Przygody szwajcarskie" to jak dotąd najbardziej psychodeliczna przygoda Corto Maltese'a. Nasz główny bohater dosłownie zostaje wciągnięty do książki o przygodach Parsifala, gdzie spotyka fantastyczne postaci. Po średnim "Tango" ten album jest wręcz doskonałą odskocznią od przyziemnych potyczek naszego dzielnego marynarza.

"Przygody szwajcarskie" to jak dotąd najbardziej psychodeliczna przygoda Corto Maltese'a. Nasz główny bohater dosłownie zostaje wciągnięty do książki o przygodach Parsifala, gdzie spotyka fantastyczne postaci. Po średnim "Tango" ten album jest wręcz doskonałą odskocznią od przyziemnych potyczek naszego dzielnego marynarza.

Poprzednio dostaliśmy rasowy kryminał z małymi onirycznymi wstawkami znanymi z serii, a teraz sny są głównym daniem. Ten komiks to film Wojciecha Hasa, którego nigdy nie nakręcił. A szkoda, bo Przygody szwajcarskie znakomicie by się wpasowały pomiędzy Sanatorium pod klepsydrą, Baltazara Kobera, Pamiętnik grzesznika i Rękopis znaleziony w Saragossie. O takie komiksy nic nie robiłem.

Poprzednio dostaliśmy rasowy kryminał z małymi onirycznymi wstawkami znanymi z serii, a teraz sny są głównym daniem. Ten komiks to film Wojciecha Hasa, którego nigdy nie nakręcił. A szkoda, bo Przygody szwajcarskie znakomicie by się wpasowały pomiędzy Sanatorium pod klepsydrą, Baltazara Kobera, Pamiętnik grzesznika i Rękopis znaleziony w Saragossie. O takie komiksy nic nie...

Ten tom (podobnie jak wszystkie w serii) trzyma poziom, choć osobiście czułem lekki zawód. Uwielbiam w opowieściach o Corto ten pierwiastek oniryczny i poetykę snu, ale chyba jednak wtedy, gdy jest to uzupełnienie opowieści, mrugnięcie do czytelnika okiem i wywołanie lekkiej konsternacji. Tym razem abstrakcja nie jest świetnym dodatkiem do fabuły, bo tu praktycznie nie ma fabuły. Ten odcinek jest bardzo mocno osadzony w kontekstach kulturowych i pewnie dla erudytów będzie świetną zabawą w odczytywanie tropów, ale jeśli liczyłeś na nostalgiczną przygodę z odniesieniami do wydarzeń historycznych, jaka urzeka w innych częściach, to nie tym razem.

Ten tom (podobnie jak wszystkie w serii) trzyma poziom, choć osobiście czułem lekki zawód. Uwielbiam w opowieściach o Corto ten pierwiastek oniryczny i poetykę snu, ale chyba jednak wtedy, gdy jest to uzupełnienie opowieści, mrugnięcie do czytelnika okiem i wywołanie lekkiej konsternacji. Tym razem abstrakcja nie jest świetnym dodatkiem do fabuły, bo tu praktycznie nie ma...

Tym razem "Corto Maltese" w wersji bardzo mocno onirycznej. Nie ma tu właściwie akcji czy intrygi typowej dla całej serii. Do wspólnego mianownika można niewątpliwie sprowadzić mistycyzm, odwołanie do rozmaitych symboli, religii, wątek sekretnych organizacji czy posiadania dostępnej nielicznym tajemnej wiedzy. Znowu na drodze Corto pojawiają się znane postacie - tym razem np. Hermann Hesse czy Tamara Łempicka. Gęsto tutaj od (momentami) pozornie odległych od siebie składników i nawiązań, ale ten eklektyzm nie razi sztucznością, dając ostatecznie bardzo ciekawe efekty. Ten intrygujący album przepełniony jest erudycją, świetnie skonstruowanymi dialogami (z punktu widzenia polskiego czytelnika wielka w tym zasługa tłumaczki Marii Mosiewicz). Niewątpliwie rzecz godna uwagi, choć na swój sposób wymagająca. Biorąc pod uwagę, że jest to tom 11, można z zachwytem zauważyć, jak wiele seria ma do zaoferowania czytelnikowi.

Tym razem "Corto Maltese" w wersji bardzo mocno onirycznej. Nie ma tu właściwie akcji czy intrygi typowej dla całej serii. Do wspólnego mianownika można niewątpliwie sprowadzić mistycyzm, odwołanie do rozmaitych symboli, religii, wątek sekretnych organizacji czy posiadania dostępnej nielicznym tajemnej wiedzy. Znowu na drodze Corto pojawiają się znane postacie - tym razem...