No niestety nie urzekła mnie ta książka. Sięgnęłam po nią, zaciekawiona opisem i dobrymi ocenami. Potężne, ponad 600-stronicowe tomiszcze. Opisy kilku rodzin żyjących na Kresach a po wojnie w Polsce są ciekawe, ale tak poplątane, że dla mnie była to droga przez mękę.

No niestety nie urzekła mnie ta książka. Sięgnęłam po nią, zaciekawiona opisem i dobrymi ocenami. Potężne, ponad 600-stronicowe tomiszcze. Opisy kilku rodzin żyjących na Kresach a po wojnie w Polsce są ciekawe, ale tak poplątane, że dla mnie była to droga przez mękę.

Wielopokoleniowa historia rodziny ,która przeżywa najtrudniejszy czas :
Z sielankowego ,nieco wycofanego życia na kresach wschodnich bohaterowie zostają rzuceni w wir wojny ,zmian jakie niesie ,bólu jakiego przysparza aż po wygnanie tych co przezyli na zachód, kiedy to po wojnie trzeba osiąść w nowym,nieznanym miejscu .
Książka to wielowątkowo opisana historia kilku osób, które łączy pochodzenie ,rozdziela i krzywdzi wojna a los ponownie splata że sobą ich losy po latach . Jednak doświadczenia minionych lat zmieniły każdego ..
Akcją toczy się na przestrzeni kilkudziesieciu wrecz lat, pokazując nam w jak wiele różnych sposobów wojna odcisnęła piętno na każdym z osobna .
Mimo 600 stron czyta się ją dobrze do samego końca, polecam jeśli ktoś lubi taka tematykę

Wielopokoleniowa historia rodziny ,która przeżywa najtrudniejszy czas :
Z sielankowego ,nieco wycofanego życia na kresach wschodnich bohaterowie zostają rzuceni w wir wojny ,zmian jakie niesie ,bólu jakiego przysparza aż po wygnanie tych co przezyli na zachód, kiedy to po wojnie trzeba osiąść w nowym,nieznanym miejscu .
Książka to wielowątkowo opisana historia kilku osób,...

Piękna opisana historia oraz uczucia między różnymi bohaterami. Od pierwszej strony, można zatracić się w opisie książki, wciągnęła mnie do świata bohaterów. Opis przyrody, uczuć oraz to co wokół się działo, czułam jakbym była wraz z nimi. Opisy, pozwalały mi zobaczyć piękno natury ale i nie tylko. Autorka posługuje się dość ciekawym stylem pisania, prosty język. Uwielbiałam poetycką część. Idealna muzyka, cisza w domu i mogłam się zatracić w książce.

W książce tak naprawdę poznajemy też innych bohaterów. Ich losy, to co przeszli. Na początku gubiłam się w tym, ale z kolejnymi rozdziałami zaczęłam rozumieć. Piękne imiona, dość ciekawe i niespotykane. Jednak moje serduszko skardło Jan i Cecylia. Jeju powiem Wam wiele łez wylałam, ta książka wywarła duży szok u mnie. Po prostu ta książka, została tak pięknie opisana. Relacje ludzi, przetrwanie, wojna, utrata bliskich osób, a nawet opisana piękna miłość między różnymi bohaterami. Łzy leciały, ale było warto przeczytać.

"Most trzech czasów" ciekawy tytuł, ale w sumie nawet nawiązuje do historii bohaterów. W książce nie mieliśmy rozdziałów, tylko ciekawe tytuły tych rozdziałów (tak to mogę nazwać) . Okładka książki jest przepiękna, w klimatach jesiennych. Czytając książkę, miałam przy sobie kubek ciepłej herbatki oraz kocyk. Najlepsza sceneria do czytania, dzięki niej mogłam bardziej zatracić się w tym co czytam. Poczuć magię słów, oraz uczuć bohaterów. Książka jest podzielona na 3 części, przed każdą z nich jest rysunek pięknego mostu. Każdy z nich opowiada co innego, każda część opowiada przetrwanie bohaterów, przeżycie ich. Pierwszy most - początek znajomości, zatracenie się w miłości, uczuciu. Drugi most - jest taki zniszczony (wojna),a ten trzeci - jest piękny, w niej bohaterowie zaznają spokoju, układają swoje myśli, a nawet i życie.

Piękna opisana historia oraz uczucia między różnymi bohaterami. Od pierwszej strony, można zatracić się w opisie książki, wciągnęła mnie do świata bohaterów. Opis przyrody, uczuć oraz to co wokół się działo, czułam jakbym była wraz z nimi. Opisy, pozwalały mi zobaczyć piękno natury ale i nie tylko. Autorka posługuje się dość ciekawym stylem pisania, prosty język....

Jest to pierwsza takiego typu powieść, z którą miałam styczność, mimo swojej objętości stron (ponad 600) pochłania czytelnika i przenosi go w świat dawnych czasów. Język, którym operuje autorka z początku był dla mnie dosyć ciężki, lecz po kilkunastu stronach się do niego przyzwyczaiłam. Moim zdaniem tą książkę powinna przeczytać każda młoda osoba, żeby uświadomić sobie ile w tych czasach mamy pod dostatkiem, że wszystko jest na wyciągnięcie ręki a tego nie dostrzegamy. Warto uświadomić sobie ile bólu i cierpienia musieli przejść kiedyś Ci, dzięki którym mamy teraz możliwość żyć w naszym kraju. Nie jest to tylko powieść o bólu, ale także o ogromnej miłości, sile macierzyństwa, cudzie narodzin w czasie wojny. Jeżeli masz dom, rodzinę, pracę, miłość to jesteś najbogatszym człowiekiem na świecie.
Książka ta podzielona jest na trzy osobne części. Pierwsza z nich przedstawia głównych bohaterów, ukazuje ich codzienność, podstawowe problemy z jakimi borykają się na co dzień. Jest to opowieść przez wybuchem pierwszej wojny światowej, ludzie są niczego nieświadomi i żyją swoim doczesnym życiem. W tych czasach przeważa bieda i problem bezrobocia oraz głodu. Jedni szukają sposobów na przetrwanie i imają się jakiejkolwiek pracy, żeby zapewnić byt rodzinie, inni zaś poddają się i nie są w stanie poradzić sobie i zaakceptować czasów z jakimi przyszło się zmierzyć i np. sięgają po alkohol. W tej właśnie części poznajemy bohaterów Cecylię i Jana, których miłość będzie kluczowa w tej historii.
Kolejna część to moment wybuchu wojny. Niczego nieświadomi ludzie zostają zmuszeni do ucieczki, wywózki na Sybir, a mężczyźni zaciągnięci zostają do wojska. Ciągłe aresztowania, nakazy, naloty i życie w strachu dla tych ludzi było chlebem powszednim. Dla mnie to właśnie ten rozdział był najtrudniejszy, czytałam go fragmentami, nie mogą pojąć poziomu tej tragedii. Co może czuć osoba jadąca w pociągu, kiedy dookoła niej umierają z wycieńczenia, głodu i braku jedzenia ludzie. Starcy, kobiety oraz dzieci.
Ciała gniją, wszędzie czuć zapach moczu i strachu. Jak to jest kiedy nie wiesz czy przeżyjesz do jutra, chociaż resztkami sił uporczywie trzymasz się nadziei i prosisz Boga o życia, bo masz do kogo wrócić, kiedy to wszystko się skończy. Jak może czuć się osoba, która musi przewalać ciała zabitych niewinnych dzieci, codziennie zaglądać w oczy śmierci i zastanawiać się, czy dożyje do jutra.
Trzecia część to etap po wojnie, wiele osób oddało życie za swój kraj, lecz Ci, który ocalali nigdy nie będą już tacy sami. To co wojna zostawiła w ich psychice zostanie z nimi do końca życia. Nikt z nich nie jest już tym samym człowiekiem, każdy ma na rękach krew i przed oczami wszechpanujący obraz wojny. Zaczyna się walka w poszukiwaniu dawnego życia, odszukiwanie rodzin, dawnych miłości. Jest to ciężka część, ale najbardziej piękna. Ocalał człowiek, dostał szansą na dalsze życie, i mimo tego co przeżył chcę wrócić do dawnego życia. Tylko czy to będzie takie proste i przede wszystkim realne.

Jest to pierwsza takiego typu powieść, z którą miałam styczność, mimo swojej objętości stron (ponad 600) pochłania czytelnika i przenosi go w świat dawnych czasów. Język, którym operuje autorka z początku był dla mnie dosyć ciężki, lecz po kilkunastu stronach się do niego przyzwyczaiłam. Moim zdaniem tą książkę powinna przeczytać każda młoda osoba, żeby uświadomić sobie...

jeśli bliskie są Wam książki napisane nie tylko epickim rozmachem, wysoką erudycją i lirycznym językiem, ale przede wszystkim w bardzo gustownym, wręcz filozoficznym ujęciu, której z przyjemnością poświęcicie długie jesienno - zimowe wieczory, to jest idealna pozycja dla Was.

Więcej:
http://recenzje-agi-1.mozello.pl/aktualnosci/params/post/2309113/

jeśli bliskie są Wam książki napisane nie tylko epickim rozmachem, wysoką erudycją i lirycznym językiem, ale przede wszystkim w bardzo gustownym, wręcz filozoficznym ujęciu, której z przyjemnością poświęcicie długie jesienno - zimowe wieczory, to jest idealna pozycja dla Was.

Więcej:
http://recenzje-agi-1.mozello.pl/aktualnosci/params/post/2309113/

Dziś przychodzę do Was z niezłym grubaskiem. #mosttrzechczasów, autorstwa @wiaczewska, od @waspos, to licząca ponad 600 stron opowieść o ludziach, którzy przeszli bardzo wiele. Książka ta jest sagą opowiadająca losy dwóch rodzin, których okres przedwojenny, wojenny i powojenny nie oszczędził. W okresie poprzedzającym wojnę rodziny te wiodły względnie spokojne życie. Mieli plany, marzenia i swoje cele, które po 1939 roku mocno się pokrzyżowały. W tym momencie zostają rozrzuceni po świecie a ich życie zupełnie się zmienia. Kiedy wojna dobiega końca, bohaterowie na nowo próbują odbudować swój świat na Ziemiach Odzyskanych. Powrót do normalności nie będzie łatwy. Wojna raz na zawsze zmieniła ich rzeczywistość. Czy ich życie po takich zdarzeniach ma szansę być jeszcze spokojne i szczęśliwe?
Nie będę za bardzo rozpisywać się na temat bohaterów i całej fabuły, gdyż jak na sagę przystało, całość jest bardzo rozbudowana i wielowątkowa, co tylko dodaje uroku i pozwala poznać tych ludzi z każdej perspektywy, a także zrozumieć całą historię.
#mosttrzechczasów to barwna opowieść o heroicznej walce o swój kraj, o miłości, bólu, zmaganiach się z tą trudną codziennością i nadziei, która podobno umiera ostatnia...
Gorąco polecam Wam tą powieść, gdyż uważam, że jest to głęboka, pełnowartościowa i mocno chwytająca za serce historia, która chyba tak na prawdę jest za mało doceniona. A szkoda...

Dziś przychodzę do Was z niezłym grubaskiem. #mosttrzechczasów, autorstwa @wiaczewska, od @waspos, to licząca ponad 600 stron opowieść o ludziach, którzy przeszli bardzo wiele. Książka ta jest sagą opowiadająca losy dwóch rodzin, których okres przedwojenny, wojenny i powojenny nie oszczędził. W okresie poprzedzającym wojnę rodziny te wiodły względnie spokojne życie. Mieli...

To z pewnością lektura wymagająca i to pod wieloma względami.
Obszerna treściowo, licząca ponad 600 stron pozycja opowiada o losach dwóch kresowych rodzin, walczących o przetrwanie w najcięższych dziejowo czasach. Bohaterami są ludzie prości, mocno przywiązani do swego miejsca na ziemi, dumni z podtrzymywanych tradycji, ceniący ponad wszystko wartości rodzinne i patriotyczne. Żyjąc w czasie wojennej zawieruchy, nie pozostają obojętni, walcząc na różne, dostępne im sposoby z okupantem niemieckim i rosyjskim. Wiatr historii rzuca członków rodzin w różne miejsca świata - na Syberię, przez Rumunię, do Włoch i Anglii, lecz zawsze z tęsknotą w sercu za umiłowanym ojczystym krajem. Po wojnie - w okres przesiedleń i konieczność ponownego dostosowywania się do zastanej rzeczywistości. Wielość życiowych zawirowań, bagaż dźwiganych doświadczeń w różny sposób wpływa na człowieka - nie zmienia się jednak jedno - ludzkie pragnienie posiadania własnego, bezpiecznego miejsca, przepełnionego serdeczną bliskością, troską o najbliższych, w pełni odwzajemnioną miłością. One bowiem budują mosty między ludźmi - mosty porozumienia, wzajemnego szacunku, akceptacji i tolerancji.

Na uwagę zasługuje wplecenie w tą wielowątkową fabułę mnóstwa ważnych historycznych wydarzeń i postaci. Na kartach książki spotykamy bowiem charyzmatycznego Marszałka Piłsudskiego, żołnierzy generała Andersa, zdobywców Monte Cassino (wśród nich niedźwiedzia Wojtka),czytamy o bohaterskich lotnikach bitwy o Anglię itp. Znaczna liczba występujących postaci sprawiała niestety, że momentami się gubiłam i musiałam wracać do już czytanych treści. Początkowo miałam też problem z zastosowanym przez autorkę językiem - nagromadzenie imiesłowów uprzednich znacznie spowalniało czytanie, ale po pewnym czasie przywykłam do tego zabiegu i szczerze podziwiałam dbałość autorki o oddanie charakteru i istoty polszczyzny minionych lat. Również pod względem języka jest to zatem wyjątkowa pozycja. 
Różnorodność postaci, szeroki wachlarz ludzkich charakterów i motywacji sprawił, że już od pierwszych chwil zapałałam sympatią do niektórych postaci (jak Julian czy Hildebranda oraz współcześni Cecylia i Jan). Pięknie ujęte obrazy małżeńskiej miłości i oddania wzruszały, chwytając za serce. Inni bohaterowie, ci skłonni do zdrady, okrucieństwa, spisków czy knowań wzbudzali we mnie zgoła odmienne odczucia.
Powieść oceniam jako bardzo ciekawą i wartościową. Ze względu jednak na jej rozmiar i  wielowątkowość wolałabym, by została podzielona na tomy. To ułatwiłoby czytanie i skupienie na prezentowanej treści.

To z pewnością lektura wymagająca i to pod wieloma względami.
Obszerna treściowo, licząca ponad 600 stron pozycja opowiada o losach dwóch kresowych rodzin, walczących o przetrwanie w najcięższych dziejowo czasach. Bohaterami są ludzie prości, mocno przywiązani do swego miejsca na ziemi, dumni z podtrzymywanych tradycji, ceniący ponad wszystko wartości rodzinne i...

"Most trzech czasów" autorstwa Pani Karoliny Wiaczewskiej liczy sobie 630 stron i jest sagą o rodzinie Ziarenków i Łęczyńskich. Autorka przedstawia ich życie przed, w trakcie i po wojnie. Fenomenalnie opisuje jak skomplikowane jest życie i jak niewiele potrzeba do jego wykolejenia. Książka pisana jest specyficznym językiem, który oddaje ducha czasów. Przyznam, na początku drażniło mnie to, jednak z czasem przyzwyczaiłam się do tej formy i już czytało mi się przyjemnie 😊

Niestety mimo, iż Pani Karolina świetnie operuje słowem, kreuje charakternych i wyjątkowych bohaterów, ja nie poczułam tej chemii, która sprawiłaby, że z chęcią wracam do czytania. Oczywiście, gdy już zaczynałam, to strony leciały szybko, ponieważ opisane historie były bardzo ciekawe. Jedynym wątkiem, który kompletnie mi nie pasował to ten o Janie i Cecylii. W moim odczuciu ich historia nic nie wniosła, a wspomniany duet drażnił, gdyż zupełnie nie rozumiałam ich zachowań i podejmowanych decyzji.

Podsumowując, książka ma sporo do zaoferowania, jest przemyślana, ciekawa i czuć, że pisarka świetnie się do niej przygotowała. Jednak ja nie potrafię się do "Mostu..." przekonać.

"Most trzech czasów" autorstwa Pani Karoliny Wiaczewskiej liczy sobie 630 stron i jest sagą o rodzinie Ziarenków i Łęczyńskich. Autorka przedstawia ich życie przed, w trakcie i po wojnie. Fenomenalnie opisuje jak skomplikowane jest życie i jak niewiele potrzeba do jego wykolejenia. Książka pisana jest specyficznym językiem, który oddaje ducha czasów. Przyznam, na początku...

Książka opowiada o losach dwóch rodzin przed, w czasie i po II wojnie światowej.
Choć lubię czytać książki z historią w tle, ta nie przypadła mi do gustu, momentami się niestety gubiłam.

Książka opowiada o losach dwóch rodzin przed, w czasie i po II wojnie światowej.
Choć lubię czytać książki z historią w tle, ta nie przypadła mi do gustu, momentami się niestety gubiłam.

Wierzę, że dzieci osób, które przeżyły wojnę dziedziczą cząstkę ich cierpienia i pamięci. Nie jestem wyjątkiem i z pewnością dlatego z uporem maniaka wciąż o tym czytam, żeby zrozumieć.... Książkę gorąco polecam

Wierzę, że dzieci osób, które przeżyły wojnę dziedziczą cząstkę ich cierpienia i pamięci. Nie jestem wyjątkiem i z pewnością dlatego z uporem maniaka wciąż o tym czytam, żeby zrozumieć.... Książkę gorąco polecam