Już w części poprzedniej (nawiasem mówiąc, można je czytać niezależnie od siebie i w dowolnej kolejności) uderzyło mnie, jak bardzo wyspocentryczny jest dobór lektur tego siłą rzeczy i wykonywanego zawodu bardzo oczytanego autora. Rozczulający wręcz był jego zachwyt Mistrzem i Małgorzatą. Chciałoby się powiedzieć: tak, to jest nie tylko naprawdę dobre, to jest świetne i jedna z najlepszych książek, jaką sie panu uda w życiu przeczytać - mimo, że nie z wysp!!!

Równie rozczulający jest stosunek autora do Granny. Jest dobrym, prostolinijnym człowiekiem, czego nie ukryje sardoniczne poczucie humoru, ale rzekoma ekscentryczność Granny to w gruncie rzeczy pewna nieprzystawalność spowodowana nieznajomością języka i zdefiniowania swojego miejsca w życiu, ambicji, tego co dla niej ważne i co chce robić. I różnice kulturowe. Sam autor, nie przymierzając, należy do grona ekscentryków - w tej książce nawet bardziej niż w poprzedniej się z tym odsłania. Zabawność Granny wynika w dużej mierze z jej obcości, która z kolei wynika z pochodzenia z innego kraju, ale przez to, że autor ma małe doświadczenie z tego typu obcością, ta część jej zabawności bawi go ponad miarę...

Wyraźniej niż w poprzedniej części udaje się autorowi nakreślić granice swojej strefy komfortu. Widać, że potrzebuje tej swojej przestrzeni, że jego świat to ten widziany z księgarni i opuszcza go jedynie poprzez lekturę. Która jednak też nie bardzo te granice poszerza, wszak czyta głównie autorów z Wysp - głownie Szkocji. Kiedy z jednej strony żałuje zakończenia swojego związku, z drugiej strony widać, że powodem jego była w zasadzie niechęć poszerzenia granic "swojego" świata, niechęć do zmiany.

Dla mnie było całkowicie zachwycające, że autor nie boi się tego przyznać przed sobą, że nie daje się sterroryzować powszchną definicją sukcesu, szczęścia, rodziny, że stawia czoła oczekiwaniom i światu...

Świetny, humorystczny pamiętnik i ciekawe obserwacje ze świata książek. Co sprawia że to całościowo bardzo przyjemna lektura.

Już w części poprzedniej (nawiasem mówiąc, można je czytać niezależnie od siebie i w dowolnej kolejności) uderzyło mnie, jak bardzo wyspocentryczny jest dobór lektur tego siłą rzeczy i wykonywanego zawodu bardzo oczytanego autora. Rozczulający wręcz był jego zachwyt Mistrzem i Małgorzatą. Chciałoby się powiedzieć: tak, to jest nie tylko naprawdę dobre, to jest świetne i...

Niezły humor, ciekawy opis życia i pracy w antykwariacie.

Niezły humor, ciekawy opis życia i pracy w antykwariacie.

Shaun Bythell "Confessions of a Bookseller".
"Wyznania antykwariusza".

Pamiętnik /zapiski w kalendarzu.
Dalsza część książki "Pamiętnik księgarza".

Kolejny rok z życia autora. Każdy kolejny miesiąc rozpoczyna cytat, tym razem Augustusa Muir'a.

Po lekturze części poprzedniej już wiedziałam czego się spodziewać, jednak nadal czytało mi się bardzo dobrze, nawet chyba lepiej.
Nadal wszystko w tym samym tonie, prześmiewczym, ironicznym, sardonicznym.

Czytając miałam wrażenie, że autor więcej książek skupuje niż sprzedaje. Dzienne utargi bardzo się różnią, co jest pewnie zależne od sezonu, od najniższego £ 2.50 do najwyższego £ 842,43.

Oprócz poznanych wcześniej postaci, w tej części zjawia się Emanuela z Włoch, do pracy na wakacje, która zyskuje przydomek "Babcia" (nie zdradzę dlaczego),będzie też polski Wacek, ale też nie powiem jaka jest jego rola.

Jest też kilka rzeczy, które zaskoczyło Shauna, jak np. to, że do podróży zagranicznych obywatele niektórych państw nie potrzebują paszportów, wystarczy dowód osobisty. (W Wielkiej Brytanii ludzie nie posiadają dowodów).
I dlaczego ludzie spoza Szkocji nie używają szkockich funtów?

Mnie bardzo rozbawił, jego pomysł na filmik na YT jak zrobić z Kindla, Kindla Fire.

Komu się podobała poprzednia cześć, z pewnością polubi i kolejną. Na razie tylko po angielsku. Ja polecam.
Ja polecam.

A widzieliście, że powstaje serial na podstawie "Pamiętnika księgarza"?

Shaun Bythell "Confessions of a Bookseller".
"Wyznania antykwariusza".

Pamiętnik /zapiski w kalendarzu.
Dalsza część książki "Pamiętnik księgarza".

Kolejny rok z życia autora. Każdy kolejny miesiąc rozpoczyna cytat, tym razem Augustusa Muir'a.

Po lekturze części poprzedniej już wiedziałam czego się spodziewać, jednak nadal czytało mi się bardzo dobrze, nawet chyba...