Jestem "szczęśliwą" posiadaczką pierwszego polskiego tłumaczenia. Jest ono bardzo ciekawym przykładem przekładu. Pomijam tu zmianę niektórych imion, bowiem więżę, że w 1926r lepszy był odbiór właśnie takich imion. Chodzi mi tu o to że tłumacz powycinał niektóre fragmenty a niektóre są jego własna radosną twórczością
Emotikon gasp
. Pomimo to całość robi wrażenie spójnej (wydaje mi się że znalazłam tylko jeden fragment który wydawał mi się wciśnięty na siłę). Ale nie o przekładzie miałam pisać.

Moja pierwszą myślą po tym jak przeczytałam w opisie, że książka jest o 29-letniej niezamężnej dziewczynie było: "O, ona jest podobna do mnie". Szybko się okazało że jednak nie tak podobna
Emotikon smile
.

Do tej pozycji podeszłam z dużą rezerwą. Jak już kiedyś gdzieś wspomniałam Anie nie przypadły mi za bardzo do serca i obawiałam się tutaj powtórki. Niemniej tytuł ten był pierwszym jaki pojawił się w mojej głowie po ogłoszeniu tematu wyzwania. I bardzo dobrze się stało. Teraz żałuję, że przeleżała na mojej półce tyle czasu. Przeczytałam ją w ciągu jednego dnia i jest rewelacyjna - urocza, śmieszna i romantyczna. Lucy Maud Montgomery w końcu oczarowała mnie swoim światem.

"Błękitny Zamek" to piękna baśń dla dorosłych, bardzo optymistyczna w swym przekazie. Jak już wspomniałam jest to historia 29-letniej starej panny (osobiście wolę stwierdzenie niezamężnej;)), stłamszonej i niedocenianej, a wręcz wyśmiewanej przez najbliższych. Przychodzi jednak dzień w którym wszystko się zmienia. Joanna dostaje list od swojego lekarza w którym ten informuje ją że jest śmiertelnie chora i został jej najwyżej rok życia. Postanawia więc przeżyć ten rok tak jak tego chce, wyzwolona od sztywnych konwenansów.

Jest to nie tylko cudowna powieść romantyczna, ale też wspaniała satyra na zakłamane społeczeństwo kanadyjskie (lecz zamiast kanadyjskiego można by wkleić każde miejsce i czas).

Nie jest to jednak historia pozbawiona wad. Jest chwilami nieco naiwna i przewidywalna. Już od połowy książki domyślałam się połowy tajemnicy jaką ukrywał Edward.

Serdecznie polecam nie tylko 29-letnim "starym pannom".

Jestem "szczęśliwą" posiadaczką pierwszego polskiego tłumaczenia. Jest ono bardzo ciekawym przykładem przekładu. Pomijam tu zmianę niektórych imion, bowiem więżę, że w 1926r lepszy był odbiór właśnie takich imion. Chodzi mi tu o to że tłumacz powycinał niektóre fragmenty a niektóre są jego własna radosną twórczością
Emotikon gasp
. Pomimo to całość robi wrażenie spójnej...