Nie będę wystawiać oceny tej książce. Czuję, że nie powinnam oceniać gwiazdkami przeżyć autorki, tego co czuła i jak sobie z tym poradziła. Każdy ma prawo radzić sobie z trudnymi wydarzeniami po swojemu, kim ja jestem żeby przypisać temu odpowiednią ilość gwiazdek...A Pani Anna przeżyła coś okropnego, coś czego nie jestem w stanie sobie wyobrazić i jestem wdzięczna, że mnie nie spotkało.

Natomiast mogę wyrazić swoje odczucia co do tego, co przeczytałam. I niestety, nie rozumiem tego. Nie rozumiem autorki. Nie rozumiem jej wiary i miłości do Boga. Nie rozumiem przekonania, że to Bogu wszystko zawdzięcza. Nie rozumiem jej przebaczenia. Ja bym nie przebaczyła i uważam, że nie byłoby w tym nic złego.

Nie będę wystawiać oceny tej książce. Czuję, że nie powinnam oceniać gwiazdkami przeżyć autorki, tego co czuła i jak sobie z tym poradziła. Każdy ma prawo radzić sobie z trudnymi wydarzeniami po swojemu, kim ja jestem żeby przypisać temu odpowiednią ilość gwiazdek...A Pani Anna przeżyła coś okropnego, coś czego nie jestem w stanie sobie wyobrazić i jestem wdzięczna, że mnie...

Długo zastanawiałam się, czy to napisać, wszak temat drażliwy, ale tak czuję i muszę to z siebie wyrzucić...
Z całym szacunkiem do tego co przeżyła autorka i żalem, że takie rzeczy mają miejsce... kompletnie nie rozumiem sensu tej książki. Czy to możliwe, aby o molestowaniu pisać bez emocji? Więcej! Czy możliwe jest pisanie o takich emocjach, bez emocji? Spodziewałam się krzyku i walki, dostałam 'poradnik', jak wybaczać tym, którzy nas krzywdzą i jak być lepszym dla innych ludzi... Naprawdę to było wtedy najważniejsze? Rozumiem poczucie wstydu, niemoc, ale zero chęci zniszczenia, rozjechania, zdeptania robaka, który wlazł z buciorami w nasze życie i próbuje być jego zarządcą?

Długo zastanawiałam się, czy to napisać, wszak temat drażliwy, ale tak czuję i muszę to z siebie wyrzucić...
Z całym szacunkiem do tego co przeżyła autorka i żalem, że takie rzeczy mają miejsce... kompletnie nie rozumiem sensu tej książki. Czy to możliwe, aby o molestowaniu pisać bez emocji? Więcej! Czy możliwe jest pisanie o takich emocjach, bez emocji? Spodziewałam się...

Smutna. Chaotyczna. Czułam zdenerwowanie. Mimo tematu poruszanego w książce, to szybko o niej zapomne. Jest to bardzo religijna książka co mi bardzo przeszkadzało. Nie trafiła do mnie.

Smutna. Chaotyczna. Czułam zdenerwowanie. Mimo tematu poruszanego w książce, to szybko o niej zapomne. Jest to bardzo religijna książka co mi bardzo przeszkadzało. Nie trafiła do mnie.

Anna Zamojska w książce" Nigdy więcej" opisała przerażającą historię, która dotknęła ją i sprawiła, że jej uporządkowany świat czternastoletniej dziewczynki legł w gruzach. Niewinna, z bardzo wierzącej rodziny zaufała bezgranicznie swojemu proboszczowi. Niestety on wykorzystał to zaufanie i zmienił życie Ani w piekło, o którego istnieniu nigdy wcześniej nie wiedziała.

On" miły, uczyn­ny, otwar­ty i uczci­wy. Przy­kład­ny, ważny czło­nek na­szej spo­łecz­no­ści, któ­re­go można by sta­wiać za wzór[...] duży, doj­rza­ły męż­czy­zna." Ona" nie­ca­łe czter­na­ście lat, z nie­wiel­kim ba­ga­żem z prze­szło­ści."

Zaczyna się powoli, najpierw niewinny dotyk, sadzanie na kolanach i głaskanie po plecach. Potem" z wy­peł­nio­nych po brze­gi śliną ust wy­do­by­wa się: „Ko­cham cię”." Potrafił być łagodny i spokojny, a innym razem władczy i impulsywny. Początkowo chciał zdobyć jej zaufanie i nauczyć jej miłości od podstaw. Opowiadał historie, które miały być tajemnicami. Jednak bardzo szybko się rozkręcał i posuwał do bardziej odważnych czynów, które nie tylko raniły jej ciało, ale również duszę. Przez dwa lata traktował dziewczynkę jak swoją własność, która ma się bezzwłocznie pojawić u niego i być uległą. Anna zamyka się w sobie i opuszcza w nauce. Aż trudno uwierzyć, że nikt, zarówno w szkole, jak i w rodzinie, nie zauważył tych zmian. Z dnia na dzień zaczyna się dusić w tym złym związku, utrzymując wszystko w tajemnicy, zauważając jednocześnie, że jest krzywdzona.

Ta książka, choć bardzo niewielkich rozmiarów, wywołuje ogromne emocje, złość, bezradność, współczucie. Odsłania prawdę i pokazuje krzywdę, jakiej zaznała Anna, a do której nigdy nie powinno dojść. Ukazuje poranioną duszę dziewczynki, która niepotrafiąca sobie poradzić, z krzywdą jakiej doznała, chciała popełnić samobójstwo. Ukazuje, również długi proces wychodzenia z traumy, do jakiej przyczynił się proboszcz. Dobrze, że Anna, spotkała na swojej drodze ludzi, którzy potrafili jej pomóc.

" Nigdy więcej" to powieść o krzywdzie, ale i nadziei, o złym człowieku, ale też o ludziach przynoszących pocieszenie.

Książka przeraża, gdyż jest opowiedziana przez osobę, która doświadczała i to przez lata, wykorzystania przez pedofila. Mocna i prawdziwa.

Anna Zamojska w książce" Nigdy więcej" opisała przerażającą historię, która dotknęła ją i sprawiła, że jej uporządkowany świat czternastoletniej dziewczynki legł w gruzach. Niewinna, z bardzo wierzącej rodziny zaufała bezgranicznie swojemu proboszczowi. Niestety on wykorzystał to zaufanie i zmienił życie Ani w piekło, o którego istnieniu nigdy wcześniej nie wiedziała.

On"...

,,Nigdy więcej’’ Anny Zamojskiej to powieść – pamiętnik, fragmentaryczny spis wspomnień osoby dotkniętej przemocą seksualną ze strony księdza pedofila. Skromna, niejednoznaczna, ubrana w liryczną odsłonę proza, uderza w czytelnika po stokroć. Autorka decyduje się bowiem na specyficzną formę przekazu - pozbawiona reporterskiego wydźwięku, ubrana w mnogość metafor, niedopowiedzeń, przenośni i szeroko pojętej symboliki, nie tyle zaskakuje, co wręcz osacza; zarówno sposobem odmalowania przeżytej traumy, jak jej dosadnym wydźwiękiem. To doświadczenie, obcowanie z niezwykle intymną i szalenie przejmującą ilustracją wewnętrznych przeżyć bohaterki, stawia nas, odbiorców, w poważnej kontrze wobec natłoku trudnych do zdefiniowania emocji.

Rozgrywający się po cichu dramat – dramat ukryty przed spojrzeniem ciekawskich oczu, zakamuflowany pod grubą warstwą pozornej sielskości, codziennej beztroski – wstrząsa i poraża tym mocniej, im bardziej sobie uświadamiamy w jakich okolicznościach przyszło mu się rozgrywać; gdy śledzimy, jak sprawca – osoba duchowna, otoczona bliskością Boga, obdarzona poważaniem oraz zaufaniem zaprzyjaźnionej rodziny – wyciąga rękę w stronę dziecka. I jak wielką wyrządza mu krzywdę.

Historia absolutnie nieprzyswajalna w większych dawkach, niemożliwa do gorączkowego pochłaniania, za to wręcz konieczna w powolnej analizie i konfrontacji. Świadectwo Zamojskiej, tak kameralne, osobiste, a zarazem wymowne - bo utopione po same brzegi w głębokim cierpieniu i równie głębokiej wierze – przygniata ciężarem udręki. Momentami jednak… Budzi pewnego rodzaju podziw: ileż to siły, niezłomności, samozaparcia tkwi w kimś, kto przeżył prawdziwe piekło już tu, na Ziemi.

,,Nigdy więcej’’ Anny Zamojskiej to powieść – pamiętnik, fragmentaryczny spis wspomnień osoby dotkniętej przemocą seksualną ze strony księdza pedofila. Skromna, niejednoznaczna, ubrana w liryczną odsłonę proza, uderza w czytelnika po stokroć. Autorka decyduje się bowiem na specyficzną formę przekazu - pozbawiona reporterskiego wydźwięku, ubrana w mnogość metafor,...

To jedna z niewielu książek, które nie podlegają ocenie gwiazdkowej.
Po prostu nie.

„Nigdy więcej” to książka pełna bezsilności, złości, zwątpienia, rozpaczy ale i radości. I te wszystkie emocje czułam czytając te książkę.

To historia czternastoletniej dziewczyny, która doświadczyła przemocy seksualnej ze strony księdza. Księdza, który był lubiany w okolicy, głosił z ambony słowa o Bożym Miłosierdziu, ale też przez dwa długie lata robił okropne rzeczy.

Ciężko mi pisać tą recenzję, bo to co przeczytałam nie mieści mi się w głowie. Takie rzeczy naprawdę się dzieją i mogą się przytrafić każdemu.

Ania przetrwała. Lata pracy, które włożyła w zapomnienie się opłaciły. Nabrała ponownych chęci do życia, nadziei. Było ciężko. Po takich przeżyciach nigdy nie będzie łatwo. Takie rany nie goją się szybko. Ale była silna, z pomocą innych dała radę.

To trudna książka, nie dla każdego, ale warto podjąć próbę i poznać historie Ani.
Ani, która na początku książki była inna niż jest na końcu.

Jeśli ktoś z was był wykorzystywany seksualnie, upokorzony, manipulowany sięgnijcie po pomoc do specjalisty. Otwórzcie się, wyrzućcie to wszystko z siebie i oczyścicie się z tych wspomnieć. Pozwólcie sobie zapomnieć. Przeczytajcie tę książkę, Anna opowiedziała swoją historie z nadzieją, że jej historia przyniesie otuchę każdemu, kto tego potrzebuje.

Dbajcie o siebie.

To jedna z niewielu książek, które nie podlegają ocenie gwiazdkowej.
Po prostu nie.

„Nigdy więcej” to książka pełna bezsilności, złości, zwątpienia, rozpaczy ale i radości. I te wszystkie emocje czułam czytając te książkę.

To historia czternastoletniej dziewczyny, która doświadczyła przemocy seksualnej ze strony księdza. Księdza, który był lubiany w okolicy, głosił z...

Książka porusza ważny temat. Męczyły mnie jednak ciągłe modlitwy i cytaty z Biblii.

Książka porusza ważny temat. Męczyły mnie jednak ciągłe modlitwy i cytaty z Biblii.

Książka nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. Nijaka, nudna - nie budząca emocji, które taka historia powinna budzić. Może napisanie tej książki nie było łatwe i stanowiło pewnego rodzaju terapię dla autorki ale niestety książka bardzo słaba.

Książka nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. Nijaka, nudna - nie budząca emocji, które taka historia powinna budzić. Może napisanie tej książki nie było łatwe i stanowiło pewnego rodzaju terapię dla autorki ale niestety książka bardzo słaba.

„Nigdy więcej” to historia bardzo smutna i bolesna,która zdarzyła się naprawdę i która dotknęła najbardziej niewinną osobę,jakim jest dziecko. To opowieść o prawdziwej krzywdzie i o chęci do życia, a także o wybaczaniu nawet tym, którzy na to nie zasługują. Autorka w tej książce opowiedziała swoją historię, która otwiera oczy na to, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami kościoła i na to, co przeżywa dziecko, które znalazło się w tak strasznej sytuacji. Czytając tę książkę odczuwałam tak ogromną złość i gniew przez wydarzenia i sytuacje, które opisuje autorka, wzbudzało to we mnie tak wiele emocji – najczęściej tych negatywnych. Jest to jedna z tych powieści, która nie wciąga i nie pochłania od pierwszej strony, ale jednocześnie wcale nie musi, bo jej zadaniem jest otworzenie oczu na krzywdę i rzeczywiście ta historia te oczy otwiera. Ta książka ma tak wiele do przekazania czytelnikowi, a jednocześnie forma tego przekazu momentami tak strasznie mnie irytowała, niektóre fragmenty z pamiętnika Ani był tak bardzo przesiąknięte modlitwami i katolickimi cytatami, że czasami były wręcz przytłaczające i zaczynały mi to trochę ciążyć podczas czytania.

„Nigdy więcej” to historia bardzo smutna i bolesna,która zdarzyła się naprawdę i która dotknęła najbardziej niewinną osobę,jakim jest dziecko. To opowieść o prawdziwej krzywdzie i o chęci do życia, a także o wybaczaniu nawet tym, którzy na to nie zasługują. Autorka w tej książce opowiedziała swoją historię, która otwiera oczy na to, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami...

Temat ciężki i obrzydliwy dobrze że takie rzeczy zostają nagłaśniane takich księży z miejsca powinni kastrować i wywalać ze struktur kościoła a nie jeszcze ich kryć. Książka sama w sobie napisana prosto ale miejmy na uwadze że nie jest pisana przez zawodowca , momentami nie rozumiałam pewnych decyzji autorki ale nigdy też nie byłam w sytuacji autorki. Za dużo odniesień do Biblii

Temat ciężki i obrzydliwy dobrze że takie rzeczy zostają nagłaśniane takich księży z miejsca powinni kastrować i wywalać ze struktur kościoła a nie jeszcze ich kryć. Książka sama w sobie napisana prosto ale miejmy na uwadze że nie jest pisana przez zawodowca , momentami nie rozumiałam pewnych decyzji autorki ale nigdy też nie byłam w sytuacji autorki. Za dużo odniesień do...