Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już tak bardzo dawno nie trafiłam na słabą książkę.. Dzisiaj niestety ten dzień nadszedł, gdy ledwo, męcząc do końca przeczytałam „W cieniu bohaterów”. Uwielbiam wszelką mitologię, a szczególnie grecką i rzymską, dlatego ta książka mnie zaciekawiła, lecz potwornie rozczarowała. Sięgając po nią byłam pewna, że to będzie świetna historia, ale niestety.. Strasznie monotonna, nudna i naiwna z (przyznaję to z bólem serca) półgłówkami zamiast ciekawych bohaterów.. Ja wiem, że to książka dla dzieci i młodszej młodzieży i może po prostu byłam na nią za stara, ale czytam masę literatury dziecięcej i bardzo rzadko jakaś mnie rozczarowuje.. O czym jest ta historia mniej więcej? O chłopcu, który jest niewolnikiem przygarniętym przez pewnego starca. O dziewczynie olbrzymce, która w sumie nic nie wniosła do tej powieści, a która jedynie irytowała mnie swoją obecnością. O Neronie, który jest totalnym idiotą (wiem, że on naprawdę był idiotą, ale tu był idiotą w innym tego słowa znaczeniu). O (pseudo) herosach, którzy tak mnie denerwowali samym istnieniem, że aż brakuje mi słów, by to opisać. Czy to byli herosi czy może jakieś dzikie plemię dziwolągów? Trzy razy nie! Dziękujemy! I ogólnie opowieść jest o poszukiwaniu Złotego Runa, które było tak męczące i tak słabe, że ledwo dotarłam do ostatniej strony.. Czytając miałam wrażenie, jakbym czytała wypracowanie gimnazjalisty pisane na przerwie na kolanie.. Autor chciał zamieścić w tej historii jak najwięcej przeskakując zdecydowanie za szybko między wydarzeniami, co nie daje czytelnikowi czasu na oswojenie się z nimi. Niby coś się działo, ale w moim odczuciu nie działo się prawie nic.. Gdybym miała stworzyć plan wydarzeń to miałby on z pięć punktów góra. Seryjnie! (takie słowo istnieje?) Nudna akcja, zero zaskoczenia, nieciekawe i płytkie postacie. Banalne po prostu. Czy coś ratuje tą książkę? Jedynie okładka, za którą daję gwiazdkę więcej, wnętrze na pewno nie.. A tak ciekawie się zapowiadało.. Szkoda..