Pomysł na fabułę i kreacja świata wymyślonego są mega fantastyczne, co więcej zasługują na naprawdę duże brawo. Co więc jest nie tak? Właściwe wszystko. Autorka tak poplątała wszyściutkie wątki, które pieczołowicie stworzyła, że jeszcze mam problem z dojściem do siebie. Już samo połączenie science-fiction z takim typowym fantasy jest dość specyficzne, ale nie mam nic przeciwko. Tylko, że komicznie czytać o super nowoczesnych kapsułach kosmicznych, a za kilka stron o magicznych eliksirach sporządzonych ze kawałka skalpu jednego z bohaterów.
To połączenie jest niestrawne. I nie mam na myśli, że jest to nie logiczne (każdy autor w swój sposób ową logikę wypracowywuje w swoim dziele),to jest po prostu tak chaotycznie opisane, wplątane ze sobą niespójnie i bez litości. I szczerze mi żal, bo powtarzam- pomysł Autorka miała bardzo dobry. Tylko za wszelką cenę próbowała upchnąć kilka takich idei w jednej książce, co zważywszy na treść, nie mogło się udać.
Daje cztery gwiazdy, bo czytało się to całkiem nieźle, mimo tego nieszczęsnego galimatiasu, ponieważ styl i pióro Świerczek-Gryboś są dobre, lekkie, soczyste. Aczkolwiek uwielbia patos, bo z "Dzieci Burzy" wprost się on wylewa.

Pomysł na fabułę i kreacja świata wymyślonego są mega fantastyczne, co więcej zasługują na naprawdę duże brawo. Co więc jest nie tak? Właściwe wszystko. Autorka tak poplątała wszyściutkie wątki, które pieczołowicie stworzyła, że jeszcze mam problem z dojściem do siebie. Już samo połączenie science-fiction z takim typowym fantasy jest dość specyficzne, ale nie mam nic...

Trzeba przyznać - pomysł na świat - świetny, natomiast wkradło się w akcję sporo chaosu, sporo różnych dziwnych wątków, którymi nie podążamy - tak mam wrażenie, że to bardzo fajny plan, na bazie którego można by napisać kilka tomów powieści. Jakby autorka chciała dużo pomysłów wcisnąć do stosunkowo niewielkiej objętościowo książki

Trzeba przyznać - pomysł na świat - świetny, natomiast wkradło się w akcję sporo chaosu, sporo różnych dziwnych wątków, którymi nie podążamy - tak mam wrażenie, że to bardzo fajny plan, na bazie którego można by napisać kilka tomów powieści. Jakby autorka chciała dużo pomysłów wcisnąć do stosunkowo niewielkiej objętościowo książki

Dwa punkty za zmarnowany potencjał pomysłu. Po lekturze dwóch nominowanych do nagrody im. Zajdla powieści tej autorki zaczynam myśleć, że może powinna ona wejść w duet z kimś, kto potrafiłby poprowadzić sensowną fabułę i stworzyć bohaterów z krwi i kości w wymyślanych przez nią niewątpliwie bardzo ciekawych światach. A także pisać mniej pretensjonalnym językiem. Długo po przeczytaniu mam problem z opisaniem tej powieści, bo pozostałem z chaosem w głowie, nie wiem, co autorka chciała opowiedzieć, pogubiłem się w pomysłach i niedokończonych wątkach.

Dwa punkty za zmarnowany potencjał pomysłu. Po lekturze dwóch nominowanych do nagrody im. Zajdla powieści tej autorki zaczynam myśleć, że może powinna ona wejść w duet z kimś, kto potrafiłby poprowadzić sensowną fabułę i stworzyć bohaterów z krwi i kości w wymyślanych przez nią niewątpliwie bardzo ciekawych światach. A także pisać mniej pretensjonalnym językiem. Długo po...

Nie dotrwałam do końca. Zdaje się, że autorka miała za dużo pomysłów, które chciała upchnąć w jednej powieści. I nic się nie zgadza. Wątki skaczą i gubią się, bohaterowie nijacy. Jeszcze wisienka na torcie w postaci grafomańskiego wstępu...
Nie, po prostu nie

Nie dotrwałam do końca. Zdaje się, że autorka miała za dużo pomysłów, które chciała upchnąć w jednej powieści. I nic się nie zgadza. Wątki skaczą i gubią się, bohaterowie nijacy. Jeszcze wisienka na torcie w postaci grafomańskiego wstępu...
Nie, po prostu nie

Interesujący pomysł na uniwersum, ale dla mnie fabuła była zbyt chaotyczna i trudno było mi śledzić, o co właściwie chodziło - zwłaszcza że ciągle się okazywało, że tak naprawdę istnieje jeszcze jeden poziom intrygi, na którym chodzi o coś zupełnie innego.

Interesujący pomysł na uniwersum, ale dla mnie fabuła była zbyt chaotyczna i trudno było mi śledzić, o co właściwie chodziło - zwłaszcza że ciągle się okazywało, że tak naprawdę istnieje jeszcze jeden poziom intrygi, na którym chodzi o coś zupełnie innego.

Niestety, mimo oryginalnego pomysłu na świat, nic tu nie gra - postaci nie obchodzą, fabuła przenosi się chaotycznie z miejsca w miejsce, niby są wyjaśnienia, ale całość nie przekonuje ani na jotę. Moim zdaniem to wydawnictwo nie umie zrobić redakcji ani korekty, a autorka najwyraźniej uczyła się na tej książce pisać i dlatego powinna ona zostać na zawsze w jakiejś szufladzie. Openminder na szczęście dużo lepszy.

Niestety, mimo oryginalnego pomysłu na świat, nic tu nie gra - postaci nie obchodzą, fabuła przenosi się chaotycznie z miejsca w miejsce, niby są wyjaśnienia, ale całość nie przekonuje ani na jotę. Moim zdaniem to wydawnictwo nie umie zrobić redakcji ani korekty, a autorka najwyraźniej uczyła się na tej książce pisać i dlatego powinna ona zostać na zawsze w jakiejś...

Przeczytałem do końca, li i wyłącznie dlatego, że książka jest nominowana do Nagrody im. Zajdla. Męczyłem się niestety strasznie. Pomysł może i ciekawy, ale dla mnie wykonanie to jeden wielki chaos. Zbyt wielki jak dla mnie.
Nie polecam.

Przeczytałem do końca, li i wyłącznie dlatego, że książka jest nominowana do Nagrody im. Zajdla. Męczyłem się niestety strasznie. Pomysł może i ciekawy, ale dla mnie wykonanie to jeden wielki chaos. Zbyt wielki jak dla mnie.
Nie polecam.

Oceniam przede wszystkim wątki romansowe, nie ogarniam do końca wątków fantastycznych. Przez historię miłosną tę książkę dostałam i przypadła mi do gustu, ale byłam skupiona głównie na niej.

Oceniam przede wszystkim wątki romansowe, nie ogarniam do końca wątków fantastycznych. Przez historię miłosną tę książkę dostałam i przypadła mi do gustu, ale byłam skupiona głównie na niej.

Wrażenia z lektury mogę podsumować jednym słowem: CRINGE.

JĘZYK - jeszcze gorszy niż w "Openminderze", co naprawdę jest dużym osiągnięciem. I żebyście mnie źle nie zrozumieli, autorka potrafi pisać na takim podstawowym poziomie, wie, że zdania mają podmioty i orzeczenia i tak dalej, czyli niby wszystko się zgadza, ale jak przyjrzymy się bliżej, to okazuje się, że niestety nie. Bardzo ubogie słownictwo. Bardzo dużo pseudofilozoficznego bełkotu. Bardzo dużo żenujących momentów (seks jest opisywany fatalnie!). Ogólnie miało chyba być mądrze i odważnie, a wyszło, jak wyszło.

BOHATEROWIE - co jeden, to bardziej oryginalny i wyjąkowy, to było aż komiczne.

FABUŁA - po lekturze "Dzieci Burzy" i "Openmindera" mam wrażenie, że autorka nie umie uciągnąć żadnego pomysłu. To jest tak, że co chwilę pojawia się jakaś nowa koncepcja, nie jest doprowadzona do końca i znów pojawia się nowa. "Dzieci Burzy" są pierwszym tomem (tak mi się zdaje),"Openminder" też, a drugich tomów jakoś nie widać. Widzę tu jakiś duży problem z zamykaniem historii i dociąganiem fabuły do końca.

Nikomu NIE POLECAM lektury, to była STRATA CZASU. Niestety.

Wrażenia z lektury mogę podsumować jednym słowem: CRINGE.

JĘZYK - jeszcze gorszy niż w "Openminderze", co naprawdę jest dużym osiągnięciem. I żebyście mnie źle nie zrozumieli, autorka potrafi pisać na takim podstawowym poziomie, wie, że zdania mają podmioty i orzeczenia i tak dalej, czyli niby wszystko się zgadza, ale jak przyjrzymy się bliżej, to okazuje się, że niestety...