Okładka nie kłamie - znalazłam tam rewelacyjnie i nowocześnie opisane mity greckie. Ogromnym plusem są opisy (bardzo ciekawe!) bohaterów i bogów, które na pewno przyniosą dzieciom mnóstwo korzyści. Minusem jest brak historii Hadesa, Posejdona i Hestii - bardzo ważnych bogów! A także - jak na książkę wydaną w Niemczech w XXI wieku - mogilibyśmy sobie darować już to, że Achilles i Patroklas byli tylko przyjaciółmi. Od dawna wiadomo, że nieprawda.

Okładka nie kłamie - znalazłam tam rewelacyjnie i nowocześnie opisane mity greckie. Ogromnym plusem są opisy (bardzo ciekawe!) bohaterów i bogów, które na pewno przyniosą dzieciom mnóstwo korzyści. Minusem jest brak historii Hadesa, Posejdona i Hestii - bardzo ważnych bogów! A także - jak na książkę wydaną w Niemczech w XXI wieku - mogilibyśmy sobie darować już to, że...

Pełna humoru gawęda bogów o samych sobie.
Dla młodszej młodzieży.

Pełna humoru gawęda bogów o samych sobie.
Dla młodszej młodzieży.

Oj, nie jest łatwo opowiedzieć mity greckie dzieciom, nie jest prosto. Przy tej całej rozwiązłości olimpijskich bogów, spółkowaniu z kim popadnie i jak się da, choćby pod postacią złotego deszczu. Przy tych wszystkich brutalnych mordach, pożeraniu dzieci zaraz po urodzeniu. To zakrawa na cud. Czy tym razem się udało? Nie do końca. Autor wybrał formułę kumpelską, co sprawiło, że zachowanie postaci niejednokrotnie ocierało się o prostackie, czy wręcz głupie. Od strony redakcyjnej też się nie popisano, błędy, kulawe zdania, a przecież ma to w zamyśle być książka dla dzieci. Za to krótkie informacje o bogach lub śmiertelnikach, którzy są narratorami kolejnych rozdziałów bardzo się przydają. Pozwalają uporządkować wiedzę. Podsumowując, poczytać można, lecz szału czytelniczego w sobie nie zauważyłam.

Oj, nie jest łatwo opowiedzieć mity greckie dzieciom, nie jest prosto. Przy tej całej rozwiązłości olimpijskich bogów, spółkowaniu z kim popadnie i jak się da, choćby pod postacią złotego deszczu. Przy tych wszystkich brutalnych mordach, pożeraniu dzieci zaraz po urodzeniu. To zakrawa na cud. Czy tym razem się udało? Nie do końca. Autor wybrał formułę kumpelską, co...

Jak opowiadać o bogach greckich dzieciom i młodzieży? Tak, żeby połknęli bakcyla , zechcieli zgłębić temat? Przepis jest taki: do tej pory pisano o greckich bogach i herosach w trzeciej osobie. „Achilles był taki i taki. A Hefajstos to był taki i taki”. Frank Schwieger, nauczyciel łaciny i historii w niemieckim gimnazjum (odpowiednik naszego liceum),postanowił dopuścić do głosu samych bohaterów z Olimpu. Wszyscy przemówili w pierwszej osobie – jako „ja”. Razem 24 bogów i herosów. Spośród tej wielkiej rodziny Zeus nakazał Hermesowi znaleźć tych najważniejszych, czyli jednym słowem – wygląda na to, że bóg bogów postanowił wziąć sprawy w swoje ręce. By świat wreszcie poznał o nich prawdę. Wśród wybrańców Zeusa znaleźli się ci najbardziej znani: Achilles, Dionizos, Afrodyta, Apollon, Atena, Hefajstos, Herakles, Hermes i Odyseusz. Jest i grupka tych mniej znanych i popularnych: Dydona, Medea czy Nauzykaa. Każdy z nich opowiada swoją historię, każdy trochę plotkuje o innych i wydarzeniach. Dowiadujemy się co nieco o rodzinie, ojczyźnie, talentach i umiłowaniach. Uchylam tylko małego rąbka tajemnicy, o czym mówili. Apollo wspomina jak zakochał się w Dafne, Afrodyta zdradza relację ze ślubu Peleusa i Tetydy, Achilles wyjawia, dlaczego jego matka nie wrzuciła go do wrzątku, Ariadna opowiada o codziennym życiu z przyrodnim bratem potworem – Minotaurem. Artemida wyjaśnia, dlaczego postanowiła nie wychodzić nigdy za mąż, a Atena zdradza, dlaczego Zeus tak szybko uznał ją jako córkę, co w przypadku innych dzieci wcale takie łatwe nie było. Dedal – w jaki sposób przygotowywał sie do lotu z Ikarem. Wzrusza fragment, w którym ojciec uspokaja zdenerwowanego syna i każe mu lecieć tuż za nim. Bohaterowie u Franka Schwiegera to nie postaci z posągów, Mitologii. Te tutaj są z krwi i kości, ze słabościami, z uczuciami. Achilles tęskni za rodzicami, Dafne jest bezczelna, Arachne w rozmowie z Ateną arogancka, a Dedal przeżywa żałobę po synu. Nie brakuje momentów wzruszających, tragicznych, ale i humorystycznych. Do tego dochodzą jeszcze ilustracje, ciekawy sposób przedstawienia każdego z bohaterów książki: sprawdźcie sami, czy Helena była faktycznie Antyczną Top Modelką, Ariadna Beksa – Lalą, Dionizos – Królem Imprezy a Apollon Multitalentem.

Jak opowiadać o bogach greckich dzieciom i młodzieży? Tak, żeby połknęli bakcyla , zechcieli zgłębić temat? Przepis jest taki: do tej pory pisano o greckich bogach i herosach w trzeciej osobie. „Achilles był taki i taki. A Hefajstos to był taki i taki”. Frank Schwieger, nauczyciel łaciny i historii w niemieckim gimnazjum (odpowiednik naszego liceum),postanowił dopuścić do...