Książki z tej serii to moje nowe odkrycie, które już teraz bardzo szanuję. Oprawa graficzna, nowoczesność, lekkość - wszystko to przemawia na korzyść tej książki. Bawi do łez, otwiera umysł, poszerza wiedzę w niezwykle przystępny sposób. Kilka mitów przekazane jest w nieco chaotyczny sposób, ale być może to nie wina autora. Na pewno warto poznać sagi o Wikingach, bo popkultura rysuje nam ich nieco zakrzywiony obraz. Lektura nie zajmie Wam dużo, a przyniesie korzyści.

Książki z tej serii to moje nowe odkrycie, które już teraz bardzo szanuję. Oprawa graficzna, nowoczesność, lekkość - wszystko to przemawia na korzyść tej książki. Bawi do łez, otwiera umysł, poszerza wiedzę w niezwykle przystępny sposób. Kilka mitów przekazane jest w nieco chaotyczny sposób, ale być może to nie wina autora. Na pewno warto poznać sagi o Wikingach, bo...

Świetne rysunki!
Przezabawny, lekki tekst.
Dla młodego czytelnika.

Świetne rysunki!
Przezabawny, lekki tekst.
Dla młodego czytelnika.

Bardzo ciekawa książka o wikingach, bogach, olbrzymach. Przeczytaliśmy ją z synem, ubawiliśmy się w niektórych momentach. Historie o poszczególnych bohaterach przedstawione w humorystyczny sposób, dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy.

Bardzo ciekawa książka o wikingach, bogach, olbrzymach. Przeczytaliśmy ją z synem, ubawiliśmy się w niektórych momentach. Historie o poszczególnych bohaterach przedstawione w humorystyczny sposób, dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy.

Dawno już nie było recenzji książki dla dzieci, więc w końcu się pojawia. Zaintrygowała mnie tym, że jest o bogach i wikingach, którzy opowiadają nordyckie sagi. Byłam ciekawa co znajdę w środku i czy może spodobać się również dorosłym.

Dzięki tej książce dowiecie się dlaczego szef bogów Odyn ma tylko jedno oko, w jaki sposób Thor utracił swój młot, jakimi stworzeniami były lindwormy i wiele innych różnych ciekawostek. Książka opowiada o bogach i wikingach, poznacie ich przygody, które rozgrywają się na morzach i lądach.

Od razu gdy zaczęłam czytać tę książkę zwróciłam uwagę na sposób w jaki zostały przedstawione historie bogów. Przed każdym rozdziałem każdy z bohaterów się przedstawia i krótko o sobie opowiada. Wtedy już wiadomo o kim będziemy za chwilę czytać, bo każdy rozdział opowiada historię innego boga czy wikinga. Poznacie dokładniej Odyna, Lokiego, Freję, Thora, Idun, Tyra, Frigga, Skadiego, Andwariego, Regina, Sigurda, Brunhildę, Thorę oraz Ragnara. Muszę przyznać, że słyszałam wcześniej o kilku tych bogach, ale większość była mi nieznana. Historie tutaj przedstawionego również były dla czymś nowym, bo nie słyszałam jeszcze akurat takich opowieści o Thorze, Lokim czy Odynie. Myślę, że zaprezentowane tu nordyckie sagi spodobają się dzieciom, ale raczej tym trochę starszym. Wydaje mi się, że nie wszystkie fragmenty będą odpowiednie dla mniejszych dzieci, a starsze jednak bardziej wszystko zrozumieją. Mi książka się spodobała, było to dla mnie coś nowego.

W książce występuje sporo bohaterów i każdy z nich jest inny. Poznacie tych dobrych, ale też tych złych i przebiegłych. Główną rolę odgrywają tu bogowie, ale pojawiają się także wikingowie, są walkirie, karły czy olbrzymy. Niektóre historie zgrabnie się ze sobą łączą, więc jeśli zainteresowały Was losy jakiegoś bohatera to możliwe, że jeszcze spotkacie go w opowieściach innych bogów. Podoba mi się to, że wszystko dodaj jest dokładnie wyjaśnione, co skąd się wzięło i jakie to miało skutki. Historie, które można tutaj znaleźć są ciekawe, ja każdą z nich z zainteresowaniem czytałam.

Styl w jakim została napisana książka jest lekki i jak najbardziej zrozumiały. Narracja jest pierwszoosobowa, bo tu każdy z bohaterów sam opisuje swoje losy. Ciekawym dodatkiem są pierwsze strony książki, na której dzieci mogą wpisać swoje ulubione miejsca, w czym są świetni, czego nie lubią i co robią najchętniej. Podobne wpisy znajdują się przed każdym rozdziałem, ale zostały uzupełnione przez bogów, więc taki dodatek powinien się spodobać.

"Ja, Odyn, i dzicy wikingowie" to ciekawa książka dla trochę starszych dzieci. Może spodobać się nie tylko fanom bogów i wikingów i nie tylko dzieciom. Każdy z bohaterów ma do opowiedzenia interesującą historię, o których być może jeszcze nie słyszeliście. Sporo w niej różnych ciekawostek, które zainteresują nie tylko młodszych czytelników.

"Pamiętaj, że jesteś człowiekiem. Ludzie mogą być bardzo wrażliwi, płaczą z byle powodu i wszystkim się brzydzą. Na przykład malutkim pajączkiem. Albo gdy zobaczą kawałek spleśniałego sera. A to nic w porównaniu z tym, o czym mam zamiar opowiedzieć." ;)

Dawno już nie było recenzji książki dla dzieci, więc w końcu się pojawia. Zaintrygowała mnie tym, że jest o bogach i wikingach, którzy opowiadają nordyckie sagi. Byłam ciekawa co znajdę w środku i czy może spodobać się również dorosłym.

Dzięki tej książce dowiecie się dlaczego szef bogów Odyn ma tylko jedno oko, w jaki sposób Thor utracił swój młot, jakimi stworzeniami...

Lubicie mity skandynawskie? A może wydaje Wam się, że ich nie znacie, a jest wręcz odwrotnie? Świat filmów i seriali często ukazuje nam postacie z mitów, baśni czy choćby legend. Zeus co prawda nie jest bohaterem wspomnianej mitologii, ale przecież zagrał już w niejednej produkcji. A jeśli trzymać się Skandynawii… z pewnością znacie Thora. To ten od młota, który działa jak bumerang i może przebić wszystko, co stanie mu na drodze. A jeśli kojarzycie Thora, z pewnością znacie również Lokiego. Ciekawy duet. O nich poczytacie jako o jednych z pierwszych.

„Ja, Odyn i dzicy wikingowie” Franka Schwiegera to ilustrowana opowieść, której bohaterami i narratorami są bogowie i bohaterowie nordyccy we własnej osobie. Mogłabym Wam powiedzieć co nieco, ale myślę, że szef bogów nordyckich zrobi to najlepiej:

„Od dawna żyjemy tu, na górze w Asgardzie, naszym boskim królestwie i od wielu tysięcy lat ludzie w ogóle nie zwracają na nas uwagi. Jest to tak frustrujące, że wolałbym dostać jedynkę z matmy czy znosić irytującą ciotkę Ewę, która koniecznie chce mnie pocałować. Dosyć tego! Zwołałem wiec największych bogów oraz bogiń i wezwałem ich do spisania swoich przygód (…)” Odyn

Przede wszystkim dominuje powtarzalność, co objawia się zgrabnym porządkiem. Najpierw jest indywidualna ilustracja, która sprawia wrażenie efektu sesji fotograficznej. Odyn, Freja, Ragnar… każdy z nich stoi na uciętym pniu drzewa i pozuje. Wokół widnieje kilka krótkich treści odnośnie wygląda, by na kolejnej stronie skupić się na tym, co dany bohater lubi, z czego jest dumny czy co mu się nie podoba. A później? Później pojawiają się magiczne słowa „Oto moja historia” i dostajemy opis jakiejś przygody. Brzmi ciekawie?

Jak dla mnie: świetna sprawa. Co prawda język postaci został unowocześniony, jednak należy pamiętać, iż jest to książka dla czytelnika w wieku 10-12 lat. I dla niego słowa i opisy bardziej podniosłe, byłyby zniechęcające, ale i pewnie w jakimś stopniu niezrozumiałe. Autor jako nauczyciel w gimnazjum, dobrze wie, iż aby zachęcić, trzeba zaintrygować. A żeby zaintrygować, trzeba się przede wszystkim posługiwać językiem, który jest zrozumiały.

Na ogromny plus przemawia swoboda wypowiedzi. I nie tylko w odniesieniu do reszty bohaterów, ale i czytelnika. Bardzo lubię takie luźne zwroty do czytającego, bo czynią książkę wyjątkową. Wyjątkowym czynią również czytelnika. Ale… początkowo można się było zgubić w nazwach własnych. Już przy pierwszej opowieści musiałam się skupić, by nie zgubić wątku i spamiętać różne, dziwne i obcobrzmiące dla mnie nazwy. Przykłady: Ymir, Nifhleim, Sleipnir. Początkowo nie dało się tego czytać zbyt szybko. Ale bohaterowie w porządku. Jedni charakterni, drudzy spokojni, trzeci miłosierni… niemniej w każdym wypadku czułam, że poświęcają czas tylko mnie. To było coś! I gdy tylko przebrnęłam przez opowieść Odyna, dość szybko oswoiłam się ze słownictwem, przez co czytało się wyłącznie przyjemnie.

Jednak zastanawiam się, czy autor nie poszalał, przedstawiając niektórych w mocno krzywdzący sposób. Rozumiem, że chciał, by stali się dla młodego czytelnika przyjaźni, ale… Thor ewidentnie podpadł autorowi. Nie tak go sobie wyobrażałam i myślę, że Wy również mielibyście takie same myśli. I automatycznie nachodziły mnie myśli, jak mocno autor odzwierciedlił prawdę, skoro Thor nie grzeszył jakąś specjalną zaradnością ani inteligencją. Hmm…

Mimo wszystko podobała mi się wędrówka między światami i sam pomysł. Gdy przebrnie się przez pierwszą postać, Odyna, jest coraz łatwiej. Historie w wielu miejscach się łączą, a bohaterowie powielają. Wbrew obawom, nie ma bałaganu. I tak jak się spodziewałam, najbardziej do gustu przypadł mi Loki. Postać potwornie nieprzewidywalna i nieoczywista.

Polecam, bo to pozycja traktująca o czymś, o czym w szkołach mówi się niezwykle rzadko. Mitologia nordycka była, jest i pewnie będzie spychana na margines, a tak być nie powinno. Warto dać jej szansę, bo ma wiele do zaoferowania. Jeśli nie wierzycie, znaczy to, że nie poznaliście jeszcze Lokiego ;)

Lubicie mity skandynawskie? A może wydaje Wam się, że ich nie znacie, a jest wręcz odwrotnie? Świat filmów i seriali często ukazuje nam postacie z mitów, baśni czy choćby legend. Zeus co prawda nie jest bohaterem wspomnianej mitologii, ale przecież zagrał już w niejednej produkcji. A jeśli trzymać się Skandynawii… z pewnością znacie Thora. To ten od młota, który działa jak...