Publikacje o tematyce wojennej, obozowej nie należą do łatwych i przyjemnych. Czytając je, kieruję się zasadą, nie oceniaj! Bo tak naprawdę jak można taką książkę ocenić? W jakiej skali zmieścić, czyjś ból, strach, przeżyte piekło?

Czytając takie książki, mogę jedynie określić, jak bardzo, dana publikacja działa na moje emocje. Jakie uczucia we mnie wzbudziła. Po lekturze „Anioła z Auschwitz” uczucia mam mieszane...

„Anioł z Auschwitz” to niewątpliwie kolejna, mocna książka o ponadczasowym wymiarze. Z jednej strony jednak to historia niezwykłego człowieka, apoteoza człowieczeństwa i niesamowicie piękna, niezłomna miłość, z drugiej zaś styl, w którym jest ona napisana. Styl, który mnie męczył i chwilami... nudził niestety, co w przypadku książek o tej tematyce nigdy wcześniej nie miało miejsca. Czytając szczególnie ostatnie strony książki, miotałam się strasznie. Radość ze szczęśliwego zakończenia obozowego piekła, mieszała się ze złością, którą wywoływało wrażenie, że autor w skonstruowanych między bohaterami dialogach, powtarzał wciąż jedno i to samo.
Zmęczyło mnie to i pozbawiło właśnie tych prawdziwych emocji, których poszukuję w takiej lekturze.

Publikacje o tematyce wojennej, obozowej nie należą do łatwych i przyjemnych. Czytając je, kieruję się zasadą, nie oceniaj! Bo tak naprawdę jak można taką książkę ocenić? W jakiej skali zmieścić, czyjś ból, strach, przeżyte piekło?

Czytając takie książki, mogę jedynie określić, jak bardzo, dana publikacja działa na moje emocje. Jakie uczucia we mnie wzbudziła. Po lekturze...