Na początku roku Wydawnictwo Lira wypuściło pierwszy tom słowiańskiej serii urban fantasy Anny Sokalskiej - «Opowieści z Wieloświata» (o «Wiedźmie» możecie przeczytać tu). Myślałam, że na drugą część poczekamy nieco dłużej, ale nie - swoją premierę miała mniej niż pół roku od wydania "Wiedźmy". Jeśli martwi was, że nie znacie jeszcze pierwszego tomu, nic straconego. Przeczytajcie ten wpis, a dowiecie się, dlaczego.

Nadal nie lubię serii
Jak wiecie, nie jestem fanką serii. Zanim wychodzi kolejny tom, mija tyle czasu, że zdążę zapomnieć połowę fabuły z części wcześniejszej i potem przez jedną trzecią książki próbuję sobie przypomnieć, co się właściwie działo i kim są ci wszyscy ludzie. Siłą rzeczy więc, mimo że byłam bardzo ciekawa, co dalej z Jasną, bohaterką «Wiedźmy», jednocześnie stresowałam się, że prawie nic nie pamiętam i lektura pierwszych kilkudziesięciu stron «Żertwy» będzie drogą przez mękę. Okazuje się jednak, że drugi tom to zupełnie inna, niemalże samodzielna, historia, o czym wiedziałabym, gdybym od razu przeczytała wcześniej tekst na ostatniej stronie okładki. No cóż, mój błąd. Przeczytałam go dopiero wtedy, kiedy zaczął mnie zastanawiać brak znanych z wcześniejszej części postaci i zupełnie inna fabuła tego tomu.

Najpierw «Wiedźma» czy «Żertwa»?
«Żertwa» jest drugim tomem serii, ale tylko teoretycznie. W praktyce jest to samodzielna historia, którą można przeczytać przed «Wiedźmą», albo po niej. Widzę plusy i minusy tej sytuacji. Do plusów zalicza się oczywiście to, że nie irytowałam się, że nie pamiętam, co się działo w poprzedniej książce, do minusów - czekałam na ten tom przede wszystkim dlatego, że byłam ciekawa, co dalej z Jasną. Okazało się, że fabuła powieści rozgrywa się przed wydarzeniami z «Wiedźmy», ale są one jakby powieściami równoległymi (o ile dobrze rozumiem zapowiedź trzeciego tomu) - losy bohaterów w «Wiedźmie» i «Żertwie» połączą się w «Kuglarzu». Jestem ogromnie ciekawa, jaki pomysł na tę książkę ma autorka, bo dwa poprzednie tomy różnią się od siebie niemalże pod każdym względem i na pierwszy rzut oka nie widać, że to jedna seria.

Eksperymenty i zabawa formą
«Żertwa» różni się od «Wiedźmy» nie tylko bohaterami i fabułą, ale także charakterem książki (urban fantasy połączone z powieścią sensacyjną). Dostajemy swego rodzaju wątek kryminalny. Będąc szczerą, nie do końca mi on przypasował. Moją sympatię zdobyła para głównych bohaterów - Anastazja i komisarz Majka - ale gdzieś po drodze, w drugiej połowie książki, coś zaczęło się psuć. Może moje odczucia są spowodowane tym, że zostałam wybita z rytmu? W pewnym momencie książki główna fabuła zostaje zawieszona, abyśmy mogli poznać losy kilku drugoplanowych postaci. Anna Sokalska wyraźnie eksperymentuje, bawiąc się formą: dostajemy rozdział napisany wierszem, prawie trzynastozgłoskowcem (w niektórych linijkach mamy tych sylab więcej, może też i mniej, nie liczyłam wszystkich) - wyczuwam inspirowanie się naszym wieszczem narodowym. Bardzo zaskoczyła mnie ta forma i muszę przyznać, że świetnie bawiłam się przy czytaniu. Gdyby tylko ten jeden rozdział był przerywnikiem w fabule, nie miałabym żadnych zarzutów. Niestety potem jest jeszcze drugi i trzeci i to już było za wiele.

Ta zabawa formą pojawia się więcej niż raz: oprócz wiersza, mamy nagłe przejście na narrację pierwszoosobową, a później jeszcze kąśliwe dopowiedzenia pewnej zmory (jeśli dobrze zrozumiałam) pisane kursywą, która wcina się w opowieść niczym dodatkowy narrator. Miało być zabawnie i nawet było, ale… Jeden eksperyment rozumiem, ale trzy to już za dużo i robi się chaos. Cieszę się za to, że tym razem pisarka pominęła pompatyczne, filozoficzne cytaty, które przeszkadzały mi w «Wiedźmie».

To czytać, czy nie czytać?
Jeśli mam porównywać dwa pierwsze tomy «Opowieści z Wieloświata», «Wiedźma» podobała mi się dużo bardziej. Bardzo polubiłam Jasną i jej sposób wysławiania się oraz próby odnalezienia się w obcym jej świecie. W «Żertwie» Anna Sokalska udowadnia, że umie pisać i że dobrze jej to wychodzi - ma lekkie pióro, dialogi są bardzo naturalne, a bohaterowie - ciekawi. Być może gdyby było mniej eksperymentów, ta książka bardziej przypadłaby mi do gustu. Jeśli więc planujecie przeczytać «Opowieści z Wieloświata» (do czego was zachęcam), polecam zacząć od «Wiedźmy». Mimo że «Żertwa» nie do końca przypadła mi do gustu, nie zmienia to faktu, że jestem ciekawa, jak Anna Sokalska połączy losy bohaterów z obydwu powieści w kolejnym tomie.

Na początku roku Wydawnictwo Lira wypuściło pierwszy tom słowiańskiej serii urban fantasy Anny Sokalskiej - «Opowieści z Wieloświata» (o «Wiedźmie» możecie przeczytać tu). Myślałam, że na drugą część poczekamy nieco dłużej, ale nie - swoją premierę miała mniej niż pół roku od wydania "Wiedźmy". Jeśli martwi was, że nie znacie jeszcze pierwszego tomu, nic straconego....