Świetna Manga, fabuła od początku zaskakuje I wciąga przez co nie mogę oderwać się od czytania. Jestem szczerze ciekaw jak dalej się to potoczy, co autor nam zaprezentuje i jak rozwinie cały świat Przedstawiony. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Świetna Manga, fabuła od początku zaskakuje I wciąga przez co nie mogę oderwać się od czytania. Jestem szczerze ciekaw jak dalej się to potoczy, co autor nam zaprezentuje i jak rozwinie cały świat Przedstawiony. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Myślałem, że poprzedni tom był rzeźnicki i krwawy, ale w trzecim dostałem czystą rzeźnię rodem z najmroczniejszych thrillerów science fiction. Mamy tutaj idealny przykład tego, jak jeden człowiek, a przynajmniej w teorii jeden, potrafi zdestabilizować społeczeństwo pozbawione wolnej woli. Problem jest bardzo poważny bo tak naprawdę dotyczy nas samych. Owszem, nie mamy (na szczęście) Egzekutorów, którzy zabijają ludzi będących pod wpływem natłoku negatywnych emocji, ale zobaczmy jak łatwo takie osoby odizolować od społeczeństwa. Hejtem, lekami, kontrolą rodzicielską albo nawet z urzędową. Gdy ktoś jest „tym złym”, a raczej „tym nie pasującym”, szybko jest piętnowany. Taka osoba musi się dostosować, wtopić w tłum mrówek albo ryzykuje, że zginie. A co jeśli się wkurzy?

Nasza główna Inspektor, Akane Tsunemori, zaczyna powoli składać cała układankę w konkretny obraz. Nie ułatwia jej tego Sybilla, której tajemnicę poznała w finale poprzedniej serii. Niemniej ta niechęć do współpracy owocuje prawdziwą masakrą z wykorzystaniem niczego nieświadomych ludzi. Oto za pomocą zwykłej gry, zwykłego programu do zabawy w sieci, zaczyna się piekło, bo to co widzimy na ekranie i uznajemy za fikcję, ma niestety przełożenie w rzeczywistości. Brzmi bardzo niebezpiecznie i niestety realistycznie.

Jednak cała sprawa ma drugie dno. Świetnie zamaskowane pod stertą ślepych tropów, błysków mających odwrócić uwagę i dymu zasłaniającego prawdziwy cel naszego antagonisty. Poznając go jednak się zaczynam zastanawiać – czy facet jest naprawdę taki zły? Może po prostu chce, aby niedoskonały system upadł. Aby ludzie odzyskali wolną wolę i prawo do popełniania błędów. Szlachetne, choć metoda którą obrał jest wyjątkowo krwawa i nieetyczna.

Jak powstrzymać taką osobę? Gdyby należał do systemu, to byłoby to łatwe, ale osoba, której system nawet nie uznaje, bo zakłada, że taki ktoś nie może istnieć. No to już rodzi spory problem. Tsunemori chce go dorwać i osądzić, Sibilla zgładzić i zamieść sprawę pod dywan. Efekt takiego konfliktu interesów może być tylko jeden i do tego bardzo kosztowny. Zarówno w ludziach, sprzęcie, jak i stabilności społeczeństwa. Dziś, w realnym świecie, obstawiam, że wyglądałoby to tak samo. Naszym społeczeństwem łatwo manipulować, co media głównego nurtu pokazują nagminnie. Mimo dopuszczania do głosu jednostek niewygodnych, ich apele nie mają szczególnie wielkiego zasięgu. Wystarczy, że znana firma elektroniczna wypuści nowy gadżet i ludzie zapominają o ważnych sprawach. Bo lepiej nie myśleć za dużo, nie przejmować się, nie stresować, usłużnie pracować i brać leki na poprawę samopoczucia. Dokładnie tak samo funkcjonuje Sybilla.

Myślałem, że poprzedni tom był rzeźnicki i krwawy, ale w trzecim dostałem czystą rzeźnię rodem z najmroczniejszych thrillerów science fiction. Mamy tutaj idealny przykład tego, jak jeden człowiek, a przynajmniej w teorii jeden, potrafi zdestabilizować społeczeństwo pozbawione wolnej woli. Problem jest bardzo poważny bo tak naprawdę dotyczy nas samych. Owszem, nie mamy (na...

Psycho Pas 2 to druga część omawianej już przeze mnie mangi wydanej pod tytułem („Inspektor Akane Tsunemori” ). Są nowi bohaterowie, nowi przestępcy, nowe pytania. Nadal jest brutalnie, mocno i biorąc pod uwagę, że doprawiłam się jeszcze pierwowzorem w postaci anime, mój zachwyt jest jeszcze większy.

W pełni zdaję sobie sprawę, że gdybym zapoznała się wcześniej z anime moja ocena dla „Inspektor Akane Tsunemori” byłaby bardziej oschła. Manga pomija lub przedstawia nie co inaczej kilka elementów – niewiele acz jednak (może to „pierdoły” jednak zmieniają troszkę odbiór tego co widzimy). I mój wewnętrzny terrorysta się obudził. Wolałabym, aby ilość tomów była większa tak, aby wszystko się elegancko zmieściło, ale przyznaję bez bicia – zanim obejrzałam anime nie odczuwałam, aby coś było nie tak, więc na dobrą sprawę nie jest źle.

Nadal uważam, że jest dobra i jeżeli szukacie czegoś w klimacie dystopii, to jak najbardziej warto sięgnąć po Psycho Pass. Jeżeli nie macie zamiaru oglądać pierwowzoru, to nie macie się, o co martwić. Jak ma się wam spodobać, to się wam spodoba. A jeżeli skusicie się anime, to nie macie się, o co martwić, jeżeli tylko nie macie tak jak ja manii tropienia różnic. To straszne, gdy ma się coś takiego – nie polecam.

Po tym nie, co chaotycznym stępie zajmijmy się trochę fabułą i bohaterami. Bardzo mnie cieszy, że postacie nie są czarno – białe. Dobre mają okropne wady, a te złe… potrafią pomimo złych zamiarów sprawić, że się je rozumie. Może nawet w pewnym momencie pojawia się taka myśl, taka chęć, taki szept mówiący, aby to właśnie im kibicować. Bo gdzieś w głębi pojawia się uczucie, że gość ma rację. Robi straszne rzeczy – temu zaprzeczyć nie można – wybiera bardzo dyskusyjne metody, na które odruchowo reagujemy wewnętrznym sprzeciwem, lecz…no właśnie pojawia się pytanie: czy cel uświęca środki?

Sakuya Tougane jest przerażający. Oczywiście nie od razu wiemy jak bardzo, lecz podświadomie już przy pierwszym poznaniu czujemy, że jest z nim coś nie tak. Świetna postać. Chora, zaburzona do granic możliwości, ale stanowiąca mocne ogniwo całości.

Główna bohaterka bardzo się rozwija. Nie mamy pustego kloca, który jak ma być dobry i nieskazitelny, to taki będzie, ale dziewczynę z krwi i kości. Ma swoje słabości i z nimi walczy. Bardziej lub mniej skutecznie jednak zmagania te są ciekawe. Dobrze narysowana i nie będąc moją ulubioną postacią mimo wszystko przyciąga, tak abym zadawała pytanie „i co dalej?”.

Do tego mamy kilka starych twarzy jak spec od profilowania, analityczka, egzekutorzy z pierwszej części jak moja ulubiona postać – Kunizuka. Nie wiem, dlaczego, to ją właśnie najbardziej lubię – mam słabość do takich typów.

Porównując te dwie części bardziej podobał mi się Makishima niż Kirito, a z utajonych największe emocje wzbudziły we mnie momenty z Rikako – głównie przez najbardziej spektakularne i szokujące „dzieła”. Jednak druga część ma coś lepszego niż pierwsza, choć dotyczy to anime – najlepszą scenę z tłem muzycznym. Majstersztyk.

Fabuła również mi się bardzo podobała. Co prawda jest jedna rzecz, która nie do końca do mnie trafia, a której nie mogę opisać, aby zbyt dużo nie zdradzić, jednak nie umniejsza to mojej sympatii dla Psycho Passa. Polecam każdemu, kto chce rozpocząć swoją przygodę z mangą. Nie wiem na ile zadowoli prawdziwych koneserów, ale dla mnie była kawałkiem dobrej rozrywki niepozbawionej tematów do rozmyślań i refleksji. Zakończenie daje nadzieję na kontynuacje. Mam nadzieję, że kiedyś, takowa będzie.

Psycho Pas 2 to druga część omawianej już przeze mnie mangi wydanej pod tytułem („Inspektor Akane Tsunemori” ). Są nowi bohaterowie, nowi przestępcy, nowe pytania. Nadal jest brutalnie, mocno i biorąc pod uwagę, że doprawiłam się jeszcze pierwowzorem w postaci anime, mój zachwyt jest jeszcze większy.

W pełni zdaję sobie sprawę, że gdybym zapoznała się wcześniej z anime...

Cała recenzja tutaj: http://recenzjemystic.blogspot.com/2019/01/saru-hashino-psycho-pass-committee.html

W świecie zdominowanym przez technologię, to właśnie ona może być największym zagrożeniem. Psycho-Pass w genialny sposób nam to pokazuje. To, co wydarzyło się w tym tomiku, sposób, jakim posłużył się Kamui, był genialny w swojej prostocie. No cóż, konsekwencje jego działań może nie są już tak kolorowe, ale jak trzeba działać skutecznie, trzeba wybrać mniejsze zło… choć nie każdemu może się to podobać. Manga od pierwszej serii naruszała granice moralności i w tej kwestii nic się nie zmieniło. Dzięki czemu jesteśmy zmuszeni do pewnych przemyśleń (przynajmniej ja tak to odbieram).

Cała recenzja tutaj: http://recenzjemystic.blogspot.com/2019/01/saru-hashino-psycho-pass-committee.html

W świecie zdominowanym przez technologię, to właśnie ona może być największym zagrożeniem. Psycho-Pass w genialny sposób nam to pokazuje. To, co wydarzyło się w tym tomiku, sposób, jakim posłużył się Kamui, był genialny w swojej prostocie. No cóż, konsekwencje jego...

Całkiem makabryczne wykorzystanie gry i zdecydowanie przerażająca zawartość szuflady Tougane. Sybilla nadal nie hołduje zasadzie - wyjątek potwierdza regułę.

Całkiem makabryczne wykorzystanie gry i zdecydowanie przerażająca zawartość szuflady Tougane. Sybilla nadal nie hołduje zasadzie - wyjątek potwierdza regułę.