„Tak to już jest, że ludzie z przedziału siedem do dziesięć nawzajem się przyciągają i bardzo rzadko, jeśli w ogóle, zauważają kogoś poniżej siódemki. Czasem mogli spróbować szóstki albo nawet zniżyć się do piątki, ale i tak na dobre zawsze znajdowali sobie kogoś ze swojej ligi. Szóstki do czwórek też się nawzajem przyciągały. Tu już było łatwiej czasem wbić się komuś poniżej czwórki, ale i tak były to raczej wyjątki. Jeśli się było w moim przedziale, głupotą było celować wyżej niż w trójkę. Ktoś z górnego przedziału oznaczał ni mniej, ni więcej tylko złamane serce.”

Kiedy cztery lata temu Mitch wprowadził się do mieszkania naprzeciwko Mary, ona zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. Mary uważa, że nie ma u niego żadnych szans, ponieważ jak twierdzi, on jest z „wyższej ligi”. Pewnego dnia Mary zostaje opiekunką dwójki dzieci, a wtedy Mitch proponuje jej swoją pomoc, pragnie także założyć z nią rodzinę. Mara jednak nie jest do końca przekonana czy Mitch traktuje to poważnie, czy chce być po prostu dobry. Czy Mitch przebije się przez twardą skorupę Mary i czy związek jest w ogóle możliwy? Co zrobią, kiedy niespodziewanie przeszłość Mary zapuka do jej drzwi?

To jest pierwsza książka Kristen Ashley, którą miałam okazję przeczytać i muszę powiedzieć, że bardzo mi się podobała. Pomimo swojej objętości książkę czyta się bardzo szybko, a przynajmniej mnie autorka wciągnęła na tyle, że przerzucałam stronę za stroną i przeczytałam całość w kilka godzin. Historia Mary i Mitcha oraz ich nieoczekiwanej „szybkiej rodziny” sprawiła, że przez większość książki uśmiech nie schodził mi z twarzy. Mitch to ucieleśnienie marzeń każdej kobiety, niesamowity pewny siebie, przystojny mężczyzna, który potrafił zawalczyć o Mary i dzieci, oczywiście na swój sposób. Z Mary miałam niemały problem, jej postać strasznie mnie irytowała. Zdaję sobie sprawę, że jej bardzo niska samoocena i brak wiary w siebie spowodowane były wydarzeniami z przeszłości. Niemniej jednak czasami odnosiłam wrażenie, że autorka trochę przesadziła podczas kreowania jej postaci. Całościowo jednak książka była dobra, historia bardzo zabawna i interesująca, a poboczne postacie sprawiły, że chętnie sięgnę po poprzednie części z tej serii, aby dowiedzieć się o nich nieco więcej.

Jeśli macie ochotę na romans z dużą dawką humoru, pełną samców alfa oraz kilkoma niespodziewanymi zwrotami akcji, to „Idealny mężczyzna” będzie odpowiednią książką.

„Tak to już jest, że ludzie z przedziału siedem do dziesięć nawzajem się przyciągają i bardzo rzadko, jeśli w ogóle, zauważają kogoś poniżej siódemki. Czasem mogli spróbować szóstki albo nawet zniżyć się do piątki, ale i tak na dobre zawsze znajdowali sobie kogoś ze swojej ligi. Szóstki do czwórek też się nawzajem przyciągały. Tu już było łatwiej czasem wbić się komuś...